Sunday, October 28, 2012

Ո՞վ Է Սիոնիստ Գործակալ Լեվոն Տեր-Պետրոսյանը

Marie-France Garaud : "La France n'est plus un état"


merci à

"..... L'état ou la nation sont tout de même en péril redoutable, on pourrait même se demander s'ils existent encore en tant que tels..... "

"Nous ne sommes plus un état."

"La France n'est plus un état."

"Nous n'avons plus aucun pouvoir d'état. Nous n'avons plus le pouvoir de battre monnaie, de faire les lois, de rendre la justice ou décider de la paix ou de la guerre."      


Marie-France Garaud a tout à fait raison dans ce qu'elle dit. 
La France en tant qu'état n'existe plus et pour cela, vous pouvez dire merci les juifs
La France est un des pays les plus infiltrés au monde par les juifs. Il est le premier pays d'Europe, bien avant l'Angleterre et beaucoup moins que ce dernier. 
Il me paraît désormais évident que la France sera un des derniers pays à se réveiller, s'il se réveille un jour.. ! Mais par contre sera un de ceux qui souffrira le plus. 
Voilà le prix à payer pour être et avoir été la fille aînée de l'Eglise !!  

Monday, October 22, 2012

Իրանական նավթն ու «թուրքական» ոսկին

MONDAY, 22 OCTOBER 2012 15:47



Իրանից ստացած գազի դիմաց` Թուրքիան վճարում է «մաքուր ոսկով», որը գնում է Ադրբեջանը Լոնդոնի թանկարժեք մետաղների բորսայից
Համաձայն Թուրքիայի վիճակագրական ծառայության տվյալների, Թուրքիայի և Իրանի միջև նավթի , գազի և նավթամթերքների արտաքին առևտրի ծավալները 2012թ-ի առաջին կիսամյակում կազմել են 4 մլրդ 35 մլն դոլար:Թուրքիան 2012թ-ի մարտից դադարել էր օգտագործել Իրանի հետ SWIFT դրամական փոխանցումների համակարգը և վճարումը կատարում էր ոսկու ձուլակտորներով: 2012թ-ի մայիս, հունիս, օգոստոս ամիսներին Թուրքիան նավթամթերքների դիմաց Իրանին է փոխանցել 60 տոննա ոսկի:
Գործարքը կատարվում էր հետևյալ կերպ. Թուրքական Հալք բանկում կուտակվում են ֆինանսական միջոցները , բանկն այն վերածում է ոսկու ձուլակտորների և փոխադրում Իրան , այն հանձնելով Իրանի Կենտրոնական բանկին:
Սակայն 2012թ-ին երկրորդ կիսամյակում Թուրքիան դադարեցրեց Իրանից գնված գազի դիմաց ոսկու քանակի ուղիղ տեղափոխումը Իրան: Թուրքիան ընտրել էր Աբու Դաբին , որտեղ էլ «միջնորդ» բակային համակարգի միջոցով սեպտեմբեր ամսին կատարվել է 12 տոննա ոսկու քանակի հանձնում Իրանին: Սակայն Թուրքիայից Անբու Դաբի տեղափոխվող ոսկու քանակական կտրուկ աճը և Իրանի ակտիվությունն այդ երկրի շուկայում չեն վրիպել ԱՄՆ-ի «աչքից»:
Թուրքիան զգալով իր հիմնական դաշնակցի կակածները, գտել է այլ ճանապարհ Իրանի գազի դիմաց վաճարում կատարելու համար: Այժմ Թուրքիայի Հալք բանկը դոլարային փոխանցում է կատարում Ադրբեջանի Պետական նավթային հիմնադրամին (SOFAZ), որն էլ իր հերթին Լոնդոնի բորսայից գնում է ոսկի և այն տեղափոխվում Իրան:
Թուրքիայի պատվերով և վճարով Ադրբեջանի նավթային հիմանադրամն անցյալ շաբաթ Լոնդոնի թանկարժեք մետաղների բիրժայից գնել է 10 տոննա ոսկի, որը փոխադարձ համաձայնությամբ ժամանակավորապես պահվում է «ՋՓՄորգան» (JP Morgan) բանկի պահոցներում, Ադրբեջան, այնուհետ` Իրան տեղափոխելու նպատակով:
Տեղափոխումը կիրականացվի Թուրքիայի և Իրանի միջև հոկտեմբեր ամսվա դիմաց գազի մատակարարման ծավալների հաշվարկների և ճշտումներից հետո, երբ Ադրբեջանը նաև որոշում կկայացնի ոսկու այդ քանակը մաքսային վճարից ազատելու մասին: Թուրքիայի , Ադրբեջանի և Իրանի միջև Թուրքիա մատակարարվող գազի դիմաց ոսկու բազմաքայլ «կոմբինացիայի» վերաբերյալ համաձայնությունը կայացել էր Բաքվում վարչապետ Էրդողանի և նախագահ Ահմադինեժադի միջև:
Որպեսզի Իրանի հասնելիք «թուրքական» ոսկին ներմուծման ժամանակ հարկման չենթարկվի և մաքսային արժեք չգանձվի, Ադրբեջանի կառավարությունը հոկտեմբերի 22-ին իր թիվ 238 և 239 որոշումներով` մաքսային վճարից ազատել է Ադրբեջանի պետական նավթային ընկերության կողմից ներմուծվող ոսկու քանակը:



AWN վերլուծական կենտրոն
armweeklynews.am

Tuesday, October 16, 2012

Simulation de frappes de missilles contre des insallations pétrolières azerbaïdjanaises






Les forces armées arméniennes ont procédé à des simulations de frappes de missiles sur des objectifs militaires ainsi que sur les installations de pétrole et de gaz en Azerbaïdjan au cours d’exercices majeurs organisés ce mois-ci, a déclaré un haut responsable militaire à Erevan lundi.
Les deux semaines d’exercices “stratégiques“, qui tiraient à leur fin ce week-end, ont eu lieu dans des lieux tenus secrets en Arménie et au Haut-Karabakh. Selon l’armée arménienne, ces exercices ont mobilisé plus de 40.000 soldats et des milliers de pièces de matériel militaire. Le personnel participant a comporté un nombre record de réservistes de l’armée.
« Nous avons simulé des frappes contre deux unités de l’armée et des installations militaires de l’ennemi et ... des installations économiques qui influencent, d’une manière ou d’une autre, la capacité militaire de ses forces armées », a déclaré le major-général Artak Davtian, chef du service opérationnel de l’état-major général de l’armée arménienne.
« Il n’y aurait pas d’attaque contre la population civile, nous ne prévoyons pas de jouer sur un tel scénario de guerre,“ a-t-il dit aux journalistes. “Nous ne prévoyons pas de frappes sur les villes. Nos objectifs sont les installations militaires et économiques qui sont essentielles tout Etat. “
“En particulier, je peux souligner que nous avons modélisé plusieurs attaques sur les infrastructures pétrolières et gazières, des vecteurs énergétiques qui pourraient affecter l’économie“, a ajouté Davtian dans une référence claire au pétrole azerbaïdjanais.
Le général n’a pas précisé le type d’armes à longue portée utilisées par les simulations informatiques. Il a indiqué seulement que les systèmes de missiles de l’Arménie ont un champ de tir de plus de 300 kilomètres, mettant pratiquement toutes les installations stratégiques de l’Azerbaïdjan à leur portée.
Les plus puissants de ces systèmes sont apparemment des missiles sol-sol 9K72 de fabrication russe connus en Occident sous le nom de Scud-B. Des missiles balistiques Tochka-U de plus courte portée, qui avaient été présentés lors d’un défilé militaire à Erevan il y a un an ont aussi été testés.
L’acquisition de missiles de précision à longue portée est un élément clé du plan gouvernemental de cinq ans visant à moderniser l’armée. Ce programme a été approuvé par le Conseil national de sécurité de l’Arménie à la fin 2010.
La Russie est évidemment la source la plus probable de ces armes. Un nouvel accord de défense russo-arménien signé au début de 2010 s’engage à aider Erevan à obtenir des “armes modernes et adaptées aux guerres actuelles ».
Le ministère arménien de la Défense a déclaré que les dernières manoeuvres -sans précédent - ont été planifiées à l’avance et ne sont pas directement liées à des violations de trêve à la frontière de l’Arménie avec l’Azerbaïdjan et à la « ligne de contact » autour du Haut-Karabakh. Mais elles semblent mettre en évidence le risque croissant d’une nouvelle guerre arméno-azerbaïdjanaise.
Le président Serge Sarkissian déclaré plus tôt ce mois-ci que la partie azerbaïdjanaise “se prépare à la reprise des hostilités militaires et à régler le conflit par des moyens militaires.“ Dans une interview accordée à Reuters, il a souligné « l’accumulation dangereuse de l’armement en Azerbaïdjan ».
Au cours de la dernière décennie, Bakou a dépensé des milliards de dollars de recettes pétrolières et gazières pour un renforcement militaire dont il espère qu’il finira par lui permettre de reprendre le contrôle du Haut Karabakh et des territoires alentour.
mardi 16 octobre 2012,Ara ©armenews.com

Sunday, October 14, 2012

Horst Mahler - Analyse de Lage in Deutschland

Տիրատոն է՝ հազարամյակներ անց







Եվս մեկ տոն կվերականգնվի ու կնշվի հազարամյակներ հետո՝ առաջին անգամ, ինչպես վերականգնվեցին Աստվածահայր Արայի, Վանատուր Աստծու եւ Նանե Աստվածուհու տոները, այնպես էլ՝ Տիր Աստծո տոնը:

Մեր մյուս 4 Աստվածների՝ Մայր Անահիտի, Աստղիկ Աստվածուհու, Վահագն ու Միհր Աստվածների տոները ավելի վաղ են վերականգնվել ու ամեն տարի նշվում են:

Այս ամսվա 2-րդ կեսին՝ հոկտեմբերի 15-ին հայ արիները կայցելեն նախ Զվարթնոցի տաճար, որտեղ առ այսօր էլ պահպանվում են Տիր Աստծու տաճարի մասնիկները:

Հետո հայ արիները կհիշեն ու կերկրպագեն Հայոց իմաստության Աստված Տիրին՝ նշելով Տիրատոնը, որ քրմեր Արամի եւ Արմոգի արիադավան ծեսով ու ՀԱՄ առաջնորդ Արմեն Ավետիսյանի փառաբանման խոսքով այդ օրը կկայանա Քարահունջի աստղադիտարանի տարածքում:

Նախնյաց նվիրված նախորդ տոնակատարությունը եւ նախնիների հոգիների հետ շփվելը վերաիմաստավորվելու է մղում հայ արիներին եւ նրանք դիմում ու փառաբանում են Տիր Աստծուն՝ փառահեղ նախնիների հոգիների հետ նորոգած կապն ու կյանքը Աստվածային Իմաստնությամբ պատելու եւ պահպանելու, նաեւ՝ մարդկանց եւ հոգիների Հայկական Աշխարհների կապը մշտառկա պահելու համար:

Տիր Աստվածը նաեւ գիտության ու դպրության, գիր-գրականության, արվեստի ու արհեստների, հայոց մշակույթի եւ ավանդույթ-սովորույթների պահապան Աստվածն է, որի համար այդ տոնը նշում են բազմաթիվ ասպարեզների ազգային շերտեր, առայժմ դեռ միմյանցից զատ-զատ:

…Եվ այժմ հասկանալի է, թե ինչու հենց Տիր Աստծո տաճարը, ըստ պատմիչ Ագաթանգեղոսի, առաջինը գնացին քանդելու հուդա-քրիստոնյա ավերիչները:

Գրիգորիս Խավարիչը նախ որոշեց հիմնահատակ ավերել ու ոչնչացնել հայոց միտքը՝ իմաստնությունը, արարչականության ու ամենայն աստվածայինի ըմբռնումը, որոնց սրբազան պահապանն է Տիր Աստվածը:

Հայ արիները փառաբանություն կհղեն Հայոց Տիր Աստծուն առ այն, որ Նա դառնա դեպի ազգը՝ բերելով իր հետ հայոց իմաստնության խորունկ տարրերը, կփառաբանեն Հայ Աստվածներին ու Տիեզերքի Արարչին՝ միասնական ազգը ու Միացյալ Հայաստանը վերակերտելու ուժի ու օժանդակության համար:

Ի դեպ, ուշադիր ընթերցողը կնկատի, որ «Լուսանցք»-ի «դաջվածքը» հենց Տիր Աստծո պատկերն է՝ բնականաբար համապատասխան մեկ այլ դաջվածք-կարգախոսով՝ «Ճշմարտությունը ուժեղների՛ մենաշնորհն է»:

Ուրեմն՝ ազգովի արժանանանք Տիր Աստծո խորհուրդ-խրատներին՝ իսկապես ուժեղ ու ճշմարտացի լինելու համար:



Նարե Մշեցյան

How To Carve Up The World

Saturday, October 13, 2012

Syria, Turkey, Israel and a Greater Middle East Energy War


Syria, Turkey, Israel and a Greater Middle East Energy War


Despite the miscarriage of NATO’s secret military operation against Syria, withdrawal by the West stumbles on two issues. Can Washington and its allies refrain from grabbing the Syrian gas reserves? And can they leave Syria in the position of being the only state in the region which escapes the control of the Muslim Brotherhood?

VOLTAIRE NETWORK  



JPEG - 28.2 kb
In an emergency session on 4 October 2012, Turkey’s parliament passed a bill to authorize military action against Syria.


On October 3, 2012 the Turkish military launched repeated mortar shellings inside Syrian territory. The military action, which was used by the Turkish military, conveniently, to establish a ten-kilometer wide no-man’s land “buffer zone” inside Syria, was in response to the alleged killing by Syrian armed forces of several Turkish civilians along the border. There is widespread speculation that the one Syrian mortar that killed five Turkish civilians well might have been fired by Turkish-backed opposition forces intent on giving Turkey a pretext to move militarily, in military intelligence jargon, a ‘false flag’ operation. [1]
Turkey’s Muslim Brotherhood-friendly Foreign Minister, the inscrutable Ahmet Davutoglu, is the government’s main architect of Turkey’s self-defeating strategy of toppling its former ally Bashar Al-Assad in Syria. [2]
According to one report since 2006 under the government of Islamist Sunni Prime Minister Recep Tayyip Erdoğan and his pro-Brotherhood AKP party, Turkey has become a new center for the Global Muslim Brotherhood [3]. A well-informed Istanbul source relates the report that before the last Turkish elections, Erdogan’s AKP received a “donation” of $10 billion from the Saudi monarchy, the heart of world jihadist Salafism under the strict fundamentalist cloak of Wahabism [4]. Since the 1950’s when the CIA brought leading members in exile of the Egyptian Muslim Brotherhood to Saudi Arabia there has been a fusion between the Saudi brand of Wahabism and the aggressive jihadist fundamentalism of the Brotherhood [5].
The Turkish response to the single Syrian mortar shell, which was met with an immediate Syrian apology for the incident, borders on a full-scale war between two nations which until last year were historically, culturally, economically and even in religious terms, closest of allies.
That war danger is ever more serious. Turkey is a full member of NATO whose charter explicitly states, an attack against one NATO state is an attack against all. The fact that nuclear-armed Russia and China both have made defense of the Syrian Bashar al-Assad regime a strategic priority puts the specter of a World War closer than most of us would like to imagine.
In a December 2011 analysis of the competing forces in the region, former CIA analyst Philip Giraldi made the following prescient observation:
NATO is already clandestinely engaged in the Syrian conflict, with Turkey taking the lead as U.S. proxy. Ankara’s foreign minister, Ahmet Davutoglu, has openly admitted that his country is prepared to invade as soon as there is agreement among the Western allies to do so. The intervention would be based on humanitarian principles, to defend the civilian population based on the “responsibility to protect” doctrine that was invoked to justify Libya. Turkish sources suggest that intervention would start with creation of a buffer zone along the Turkish-Syrian border and then be expanded. Aleppo, Syria’s largest and most cosmopolitan city, would be the crown jewel targeted by liberation forces.

Unmarked NATO warplanes are arriving at Turkish military bases close to Iskenderum on the Syrian border, delivering weapons from the late Muammar Gaddafi’s arsenals as well as volunteers from the Libyan Transitional National Council who are experienced in pitting local volunteers against trained soldiers, a skill they acquired confronting Gaddafi’s army. Iskenderum is also the seat of the Free Syrian Army, the armed wing of the Syrian National Council. French and British special forces trainers are on the ground, assisting the Syrian rebels while the CIA and U.S. Spec Ops are providing communications equipment and intelligence to assist the rebel cause, enabling the fighters to avoid concentrations of Syrian soldiers” [6].
Little noted was the fact that at the same day as Turkey launched her over-proportional response in the form of a military attack on Syrian territory, one which was still ongoing as of this writing, the Israeli Defense Forces (IDF) undertook what was apparently an action to divert Syria’s attention from Turkey and to create the horror scenario of a two-front war just as Germany faced in two world wars. The IDF made a significant troop buildup on the strategic Golan Heights bordering the two countries, which, since Israel took it in the 1967 war, has been an area of no tension [7].
The unfolding new phase of direct foreign military intervention by Turkey, supported de facto by Israel’s right-wing Netanyahu regime, curiously enough follows to the letter a scenario outlined by a prominent Washington neo-conservative Think Tank, The Brookings Institution. In their March 2012 strategy white paper,Saving Syria: Assessing Options for Regime Change, Brookings geo-political strategists laid forth a plan to misuse so-called humanitarian concern over civilian deaths, as in Libya in 2011, to justify an aggressive military intervention into Syria, something not done before this [8].

The Brookings report states the following scenario:

Israel could posture forces on or near the Golan Heights and, in so doing, might divert regime forces from suppressing the opposition. This posture may conjure fears in the Assad regime of a multi-front war, particularly if Turkey is willing to do the same on its border and if the Syrian opposition is being fed a steady diet of arms and training [9].
This seems to be precisely what is unfolding in the early days of October 2012. The authors of the Brookings report are tied to some of the more prominent neo-conservative warhawks behind the Bush-Cheney war on Iraq. Their sponsor, the Saban Center for Middle East Policy, includes current foreign policy advisers to Republican right-wing candidate Mitt Romney, the open favorite candidate of Israel’s Netanyahu.
The Brookings Saban Center for Middle East Policy which issued the report, is the creation of a major donation from Haim Saban, an Israeli-American media billionaire who also owns the huge German Pro7 media giant. Haim Saban is open about his aim to promote specific Israeli interests with his philanthropy. The New York Times once called Saban, “a tireless cheerleader for Israel.” Saban told the same newspaper in an interview in 2004, "I’m a one-issue guy and my issue is Israel" [10]."
The scholars at Saban as well as its board have a clear neo-conservative and Likud party bias. They include, past or present, Shlomo Yanai, former head of military planning, Israel Defense Forces; Martin Indyk, former US Ambassador to Israel and founder of the pro-Israel Washington Institute for Near East Policy (WINEP), a major Likud policy lobby in Washington. Visiting fellows have included Avi Dicter, former head of Israel’s Shin Bet; Yosef Kupperwasser, former Head, Research Department, Israeli Defense Force’s Directorate of Military Intelligence. Resident scholars also include Bruce Riedel, a 30 year CIA Middle East expert and Obama Afghan adviser [11]; Kenneth Pollack, another former CIA Middle East expert who was indicted in an Israel espionage scandal when he was a national security official with the Bush Administration [12].
Why would Israel want to get rid of the “enemy she knows,” Bashar al-Assad, for a regime controlled by the Muslim Brotherhood? Then Israel’s security would seemingly be threatened by the emergence of hard-line Muslim Brotherhood regimes in Egypt to her south and Syria to her North, perhaps soon also in Jordan.

The geopolitical dimension

The significant question to be asked at this point is what could bind Israel, Turkey, Qatar in a form of unholy alliance on the one side, and Assad’s Syria, Iran, Russia and China on the other side, in such deadly confrontation over the political future of Syria? One answer is energy geopolitics.
What has yet to be fully appreciated in geopolitical assessments of the Middle East is the dramatically rising importance of the control of natural gas to the future of not only Middle East gas producing countries, but also of the EU and Eurasia including Russia as producer and China as consumer.
Natural gas is rapidly becoming the “clean energy” of choice to replace coal and nuclear electric generation across the European Union, most especially since Germany’s decision to phase out nuclear after the Fukushima disaster. Gas is regarded as far more “environmentally friendly” in terms of its so-called “carbon footprint.” The only realistic way EU governments, from Germany to France to Italy to Spain, will be able to meet EU mandated CO2 reduction targets by 2020 is a major shift to burning gas instead of coal. Gas reduces CO2 emissions by 50-60% over coal [13]. Given that the economic cost of using gas instead of wind or other alternative energy forms is dramatically lower, gas is rapidly becoming the energy of demand for the EU, the biggest emerging gas market in the world.
Huge gas resource discoveries in Israel, in Qatar and in Syria combined with the emergence of the EU as the world’s potentially largest natural gas consumer, combine to create the seeds of the present geopolitical clash over the Assad regime.

Syria-Iran-Iraq Gas pipeline

In July 2011, as the NATO and Gulf states’ destabilization operations against Assad in Syria were in full swing, the governments of Syria, Iran and Iraq signed an historic gas pipeline energy agreement which went largely unnoticed amid CNN reports of the Syrian unrest. The pipeline, envisioned to cost $10 billion and take three years to complete, would run from the Iranian Port Assalouyeh near the South Pars gas field in the Persian Gulf, to Damascus in Syria via Iraq territory. Iran ultimately plans then to extend the pipeline from Damascus to Lebanon’s Mediterranean port where it would be delivered to EU markets. Syria would buy Iranian gas along with a current Iraqi agreement to buy Iranian gas from Iran’s part of South Pars field.
South Pars, whose gas reserves lie in a huge field that is divided between Qatar and Iran in the Gulf, is believed to be the world’s largest single gas field [14]. De facto it would be a Shi’ite gas pipeline from Shi’ite Iran via Shi’ite-majority Iraq onto Shi’ite-friendly Alawite Al-Assad’s Syria.
Adding to the geopolitical drama is the fact that the South Pars gas find lies smack in the middle of the territorial divide in the Persian Gulf between Shi’ite Iran and the Sunni Salafist Qatar. Qatar also just happens to be a command hub for the Pentagon’s US Central Command, headquarters of United States Air Forces Central, No. 83 Expeditionary Air Group RAF, and the 379th Air Expeditionary Wing of the USAF. In brief Qatar, in addition to owning and hosting the anti-Al-Assad TV station Al-Jazeera [15], which beams anti-Syria propaganda across the Arab world, Qatar is tightly linked to the US and NATO military presence in the Gulf.
Qatar apparently has other plans with their share of the South Pars field than joining up with Iran, Syria and Iraq to pool efforts. Qatar has no interest in the success of the Iran-Iraq-Syria gas pipeline, which would be entirely independent of Qatar or Turkey transit routes to the opening EU markets. In fact it is doing everything possible to sabotage it, up to and including arming Syria’s rag-tag “opposition” fighters, many of them Jihadists sent in from other countries including Saudi Arabia, Pakistan and Libya.
Further adding to Qatar’s determination to destroy the Syria-Iran-Iraq gas cooperation is the discovery in August 2011 by Syrian exploration companies of a huge new gas field in Qara near the border with Lebanon and near to the Russian-leased Naval port of Tarsus on the Syrian Mediterranean [16]. Any export of Syrian or Iranian gas to the EU would go through the Russian-tied port of Tarsus. According to informed Algerian sources, the new Syrian gas discoveries, though the Damascus government is downplaying it, are believed to equal or exceed those of Qatar.
As Asia Times’ knowledgeable analyst Pepe Escobar pointed out in a recent piece, Qatar’s scheme calls for export of its huge gas reserves via Jordan’s Gulf of Aqaba, a country where a Muslim Brotherhood threat to the dictatorship of the King is also threatening. The Emir of Qatar has apparently cut a deal with the Muslim Brotherhood in which he backs their international expansion in return for a pact of peace at home in Qatar. A Muslim Brotherhood regime in Jordan and also in Syria, backed by Qatar, would change the entire geopolitics of the world gas market suddenly and decisively in Qatar’s favor and to the disadvantage of Russia, Syria, Iran and Iraq [17]. That would also be a staggering negative blow to China.
As Escobar points out, “it’s clear what Qatar is aiming at: to kill the US$10 billion Iran-Iraq-Syria gas pipeline, a deal that was clinched even as the Syria uprising was already underway. Here we see Qatar in direct competition with both Iran (as a producer) and Syria (as a destination), and to a lesser extent, Iraq (as a transit country). It’s useful to remember that Tehran and Baghdad are adamantly against regime change in Damascus.” He adds, “if there’s regime change in Syria - helped by the Qatari-proposed invasion - things get much easier in Pipelineistan terms. A more than probable Muslim Brotherhood (MB) post-Assad regime would more than welcome a Qatari pipeline. And that would make an extension to Turkey much easier [18].”

The Israeli Gas dilemma

Further complicating the entire picture is the recent discovery of huge offshore Israeli natural gas resources.
The Tamar natural gas field off the coast of northern Israel is expected to begin yielding gas for Israel’s use in late 2012. The game-changer was a dramatic discovery in late 2010 of an enormous natural gas field offshore of Israel in what geologists call the Levant or Levantine Basin. In October 2010 Israel discovered a massive “super-giant” gas field offshore in what it declares is its Exclusive Economic Zone (EEZ) [19].
The find is some 84 miles west of the Haifa port and three miles deep. They named it Leviathan after the Biblical sea monster. Three Israeli energy companies in cooperation with the Houston Texas Noble Energy announced initial estimates that the field contained 16 trillion cubic feet of gas—making it the world’s biggest deep-water gas find in a decade, adding more discredit to “peak oil” theories that the planet is about to see dramatic and permanent shortages of oil, gas and coal. To put the number in perspective, that one gas field, Leviathan, would hold enough reserves to supply Israel’s gas needs for 100 years [20].
Energy self-sufficiency had eluded the state of Israel since its founding in 1948. Abundant oil and gas exploration had repeatedly been undertaken with meager result. Unlike its energy-rich Arab neighbors, Israel seemed out of luck. Then in 2009 Israel’s Texas exploration partner, Noble Energy, discovered the Tamar field in the Levantine Basin some 50 miles west of Israel’s port of Haifa with an estimated 8.3 tcf (trillion cubic feet) of highest quality natural gas. Tamar was the world’s largest gas discovery in 2009.
JPEG - 56.4 kb
At the time, total Israeli gas reserves were estimated at only 1.5 tcf. Government estimates were that Israel’s sole operating field, Yam Tethys, which supplies about 70 percent of the country’s natural gas, would be depleted within three years.
With Tamar, prospects began to look considerably better. Then, just a year after Tamar, the same consortium led by Noble Energy struck the largest gas find in its decades-long history at Leviathan in the same Levantine geological basin. Present estimates are that the Leviathan field holds at least 17 tcf of gas. Israel went from a gas famine to feast in a matter of months [21].
Now Israel faces a strategic and very dangerous dilemma. Naturally Israel is none too excited to see al-Assad’s Syria, linked to Israel’s arch foe Iran and Iraq and Lebanon, out-compete an Israeli gas export to the EU markets. This could explain why Israel’s Netanyahu government has been messing inside Syria in the anti-al-Assad forces. However, a Muslim Brotherhood rule in Syria led by the organization around Mohammad Shaqfah would confront Israel with far more hostile neighbors now that the Muslim Brotherhood coup by Egypt’s President Mohamed Morsi has put a hostile regime on Israel’s southern border.
It is no secret that there is enmity bordering on hate between Netanyahu and the Obama Administration. The Obama White House and US State Department openly back the Muslim Brotherhood regime changes in the Middle East. Hillary Clinton’s meeting with Turkey’s Davutoglu in August this year was reportedly aimed at pushing Turkey to escalate its military intervention into Syria, but without direct US support owing to US election politics of wanting to avoid involvement in a new Middle East debacle [22].
State Department Deputy Chief of Staff Huma Abedin has been accused by several Republican Congress Representatives of ties to organizations controlled by the Muslim Brotherhood. Dalia Mogahed, Obama’s appointee to the Advisory Council on Faith-Based and Neighborhood Partnerships, also a member of the US advisory council of the Department of Homeland Security, is openly linked to the Muslim Brotherhood and an open foe of Israel as well as calling for the toppling of Syria’s al-Assad [23]. Obama’s Washington definitely seems to be backing the Muslim Brotherhood horse in the race for control of the gas flows of the Middle East.

And the Russian role

Washington is walking a temporary tightrope hoping to weaken al-Assad fatally while not appearing directly involved. Russia for its part is playing a life and death game for the future of its most effective geopolitical lever—its role as the leading natural gas supplier to the EU. This year Russia’s state-owned Gazprom began delivery of Russian gas to northern Germany via Nord Stream gas pipeline under the Baltic Sea from a port near St. Petersburg. Strategically vital now for the future role of Russia as an EU gas supplier, is its ability to play a strategic role in exploiting the new-found gas reserves of its former Cold war client state, Syria. Moscow has long been engaged in promoting its South Stream gas pipeline into Europe as an alternative to the Washington Nabucco pipeline which was designed to leave Moscow out in the cold [24].
GIF - 71.8 kb
Already Gazprom is the largest natural gas supplier to the EU. Gazprom with Nord Stream and other lines plans to increase its gas supply to Europe this year by 12% to 155 billion cubic meters. It now controls 25% of the total European gas market and aims to reach 30% with completion of South Stream and other projects.
Rainer Seele, chairman of Germany’s Wintershall, the Gazprom partner in Nord Stream, suggested the geopolitical thinking behind the decision to join South Stream: "In the global race against Asian countries for raw materials, South Stream, like Nord Stream, will ensure access to energy resources which are vital to our economy." But rather than Asia, the real focus of South Stream lies to the West. The ongoing battle between Russia’s South Stream and the Washington-backed Nabucco is intensely geopolitical. The winner will hold a major advantage in the future political terrain of Europe [25].
Now a major new option of Syria as a major source for Russian-managed gas flows to the EU has emerged. If al-Assad survives, Russia will be in the position as savior to play a decisive role in developing and exploiting the Syrian gas. Israel, where Russia also has major cards to play, could theoretically shift to back a Russian-Syrian-Iraqi-Iran gas consortium were Israel and Iran to reach some modus vivendi on the nuclear and other issues, not impossible were the political constellation in Israel to change after the coming elections. Turkey, which is presently in a deep internal battle between Davutoglu and President Gül on the one side and Erdogan on the other, is dependent on Russia’s Gazprom for some 40% of gas to its industry. Were Davutoglu and his faction to lose, Turkey could play a far more constructive role in the region as transit country for Syrian and Iranian gas.
The battle for the future control of Syria is at the heart of this enormous geopolitical war and tug of war. Its resolution will have enormous consequences for either world peace or endless war and conflict and slaughter. NATO member Turkey is playing with fire as is Qatar’s Emir, along with Israel’s Netanyahu and NATO members France and USA. Natural gas is the flammable ingredient that is fueling this insane scramble for energy in the region.

[2] Hüsnü Mahalli, Davutoglu Betting on the Fall of AssadAl Akhbar English, August 7, 2012.
[3] Steven G. Merley, Turkey, the Global Muslim Brotherhood, and the Gaza Flotilla, Jerusalem Center for Public Affairs, 2011, accessed inhttp://www.jcpa.org/text/Turkey_Mus.... See also for more ties between Erdogan’s Turkish AKP and the Musllim Brotherhood, GlobalMBSyrian Ambassador Names Associate Of Turkish Prime Minister As Muslim Brotherhood Leader, May 25, 2011.
[4] The figure of $10 billion was relayed in a private discussion with the author by a Turkish businessman and political figure who asked to remain anonymous. Indian diplomats, including H.E. Gajendra Singh, former Ambassador to Ankara, have independently confirmed Saudi funding of the Turkish AKP. Presumably like most $10 billion cash grants, it came with heavy strings attached from Riyhad.
[5] F. William Engdahl, Salafism+CIA: The winning formula to destabilize Russia, the Middle EastVoltairenet.org, 13 September, 2012.
[6] Philip Giraldi, NATO vs Syria, December 19, 2011, The American Conservative.
[9] Ibid. p. 6.
[10] Andrew Ross Sorkin, Schlepping to Moguldom, September 5, 2004; see also Source Watch, Haim Saban.
[11] Ibid.
[12] Nathan Guttman, Bush officials subpoenaed in AIPAC trialJerusalem Post, March 13, 2006.
[13] Alexander Medvedev, Role of Gas in a Sustainable Energy Future, 2nd Ministerial Gas Forum, Doha, Qatar, 30 November, 2010.
[14] Hassan Hafidh and Benoit Faucon, Iraq, Iran, Syria Sign $10 Billion Gas-Pipeline DealThe Wall Street Journal, July 25, 2011.
[15] “Wadah Khanfar, Al-Jazeera and the triumph of televised propaganda”, by Thierry Meyssan, Voltaire Network, 26 September 2011.
[16Daily StarSyria Announces Gas Discovery, August 17, 2011.
[17] Pepe Escobar, Why Qatar Wants to Invade SyriaAsia Times, September 27, 2012.
[18] Ibid.
[20] Ibid.
[21] Ibid.
[22The Economist, Turkey’s political in-fighting: Erdogan at bay: The Turkish prime minister faces new enemies both at home and abroad, Feb 25th 2012; see also Hillary Clinton, Remarks With Foreign Minister Davutoglu After Their Meeting, Conrad Hotel Istanbul, Turkey, August 11, 2012.
[24] F. William Engdahl, Moscow’s High Stakes Energy Geopolitics,Voltairenet.org, 15 November, 2011.
[25] Ibid.

Կոչ տարածաշրջանի բնիկ ազգերին՝ 3-րդ համաշխարհային պատերազմից քիչ առաջ համախմբվելու


http://www.hayary.org/wph/?p=2766


Հայաստանի, Ռուսաստանի, Իրանի, Սիրիայի, Հունաստանի, Կիպրոսի, Լիբանանի, Պաղեստինի եւ Իրաքի նախագահներին ու կառավարություններին
Հայ Արիական Միաբանությունը շարունակում է հետեւել տարածաշրջանային ռազմա-քաղաքական ծավալումներին եւ իր խիստ մտահոգությունն է հայտնում հնարավոր անցանկալի զարգացումների ու աղետաբեր հետեւանքների առիթով.
1. Օրեցօր վտանգավոր են դառնում բարեկամական Սիրիայի հանդեպ պաշտոնական Անկարայի ու ՆԱՏՕ-ական շրջանակների ռազմատենչ նկրտումները: Թուրքիան իր ռազմական միջամտությունը ՆԱՏՕ-ին առաջարկելով՝ ակնկալում է տիրանալ Սիրիայի որոշակի տարածքների:
2. Չի վերացել նաեւ Իրանին ռազմական հարված հասցնելու վտանգը, ինչը ծրագրել են Իսրայելն ու Արեւմուտքը: Սա կարող է վերածվել Մերձավորարեւելյան եւ Կովկասյան տեղային պատերազմների, քանզի Վրաստանն ու Ադրբեջանը եւս պատրաստ են Իրանին հարվածելու համար տարածքներ տրամադրել:
3. Անկարան եւ Բաքուն նպատակադրվել են տարածաշրջանային հակամարտությունների ծավալման միջոցով իրականություն դարձնել նորօսմանական եւ համաթուրանական ծրագրերը, ինչը կարող է որոշակիորեն համընկնել Արեւմուտքի «Նոր Մերձավոր Արեւելք» կամ նմանատիպ մեկ այլ ծրագրի պահանջներին: Հայությունն արդեն մեկ անգամ (1915-1923թթ.) ցեղասպանվել եւ հայրենիքի զգալի մասն է կորցրել «միջազգային հանրություն» կոչվածի մութ ծրագրերի պատճառով, ինչը նախեւառաջ պետք է մտահոգի Հայաստանին եւ աշխարհասփյուռ հայությանը: Թուրքիայի ղեկավարները Հայաստանին տիրելու մեծ ցանկություն ունեն, քանզի Հայաստանը համարում են «անիծյալ սեպ»՝ մխրճված համաթուրանականության ճանապարհին:
4. Ինչպես Անկարան ցանկություն ունի տիրանալու Սիրիայի ու Իրաքի որոշ տարածքների, այնպես էլ Բաքուն է ծրագրում Հայաստանի ու Իրանի տարածքների հաշվին մեկ անգամ եւս ծավալվելու: Ի վերջո հայտնի է, որ թուրքերն ու ադրբեջանցի-թուրքերը ալթայներից մեր տարածաշրջան ներխուժած անհայրենիք բարբարոսներ են, եւ սա կարող է Մերձավորարեւելյան ու Կովկասյան ճակատներին ավելացնել նաեւ Սեւծովյան ու Կասպիցծովյան ճակատները:
Հասկանալի է, որ այսօրինակ զարգացումների դեպքում համաշխարհային 3-րդ պատերազմը անխուսափելի է լինելու:
Ուստի՝ Հայ Արիական Միաբանությունը հետամուտ բնիկ ազգերի՝ իրենց հայրենիքներում ապրելու, ինչպեսեւ՝ ՀԱՄ-ի համաարիական ռազմա-քաղաքական տեսլականին, կոչ է անում տարածաշրջանի բնիկ ազգերին՝ Սիրիայի վրա Թուրքիայի հենց առաջին իսկ հարձակումից հետո իրականացնել հետեւյալ ռազմավարությունը, ինչի մասին հայտարարում ենք բացահայտ, քանի որ Հայ Արիական Միաբանությունը աշխարհասփյուռ հայության մեջ գործող բոլոր հայ արիականներին ու ազգայնականներին հրահանգում է լինել անմիջական մասնակիցը ներքոնշյալ ռազմական գործողությունների:
Առաջարկում եւ կոչ ենք անում տարածաշրջանի եւ այլ շահագրգիռ երկրներին՝ կրոնական եւ միջազգային այլ ոլորտներից դուրս, միայն բնիկության իրավունքով առաջնորդվելով՝ Թուրքիա-Սիրիա պատերազմի դեպքում կյանքի կոչել այս հարձակումները.
1. Իրանը՝ Սիրիայի հետ համատեղ, ցամաքային զորքի լայնածավալ հարձակում են իրականացնում՝ ներխուժելով Թուրքիայի տարածք:
2. Ռուսաստանը օդային եւ ծովային հարձակումներ է իրականացնում Թուրքիայի նկատմամբ՝ հատկապես հակակշռելով ՆԱՏՕ-ական զորքերին, որոնք հաստատ կներխուժեն թուրքական բանակից հետո:
3. Հայաստանի եւ Արցախի միացյալ բանակը հարձակվում են Ադրբեջանի եւ Վրաստանի վրա՝ կանխելով Բաքվի ու Թբիլիսիի աջակցությունը Անկարային, ինչպեսեւ՝ այդ երկրից Իրանի վրա ծրագրված հարձակումները: Այս երկրների վրա ցամաքային զորքերի հարձակում է իրականացնում նաեւ Ռուսաստանը:
4. Հունաստանի եւ Կիպրոսի զորքերը հարձակվում են թուրքերի կողմից բռնազավթված կիպրոսյան տարածքի վրա ու հսկում են նաեւ սիրիական սահմանային ջրերը՝ աջակցելով Ռուսաստանի զինուժին: Հունաստանը կարող է գրոհել նաեւ Ստամբուլը եւ հարակից տարածքները, որը հետագայում կմնա որպես ռազմավար:
5. Իսրայելի միջամտության դեպքում Լիբանանի, Պաղեստինի եւ Սիրիայի զորքերը ներխուժում են Իսրայել եւ իրականացնում իրենց նպատակները:
6. Հայաստանը, Իրանը, Սիրիան եւ Իրաքը համատեղ ջանքերով իրենց տարածքներում (հայերը՝ նաեւ Արեւմտյան Հայաստանում) կասեցնում են արհեստական Քուրդիստան պետության հնարավոր առաջացումը, որի ստեղծումը Արեւմուտքի նենգ ծրագրերում առկա է եւ այն նոր բարդությունների հիմք կդառնա:
7. Չինաստանի, Հնդկաստանի եւ այլ շահագրգիռ երրորդ կողմի երկրների բանակները կարող են աջակցել՝ համաշխարհային ոստիկան դարձած ՆԱՏՕ-ի հարցերը վերջնականապես լուծելու նպատակով եւ նոր աշխարհակարգի ձեւավորման համար:
Եթե սա դառնա իրականություն, ապա որպես ռազմավար կբաժանվեն Թուրքիայի, Վրաստանի եւ Ադրբեջանի տարածքները. Առաջին երկուսի տարածքները՝ Հայաստանի ու Ռուսաստանի միջեւ (Հունաստանն արդեն կունենա իր ռազմավարը), իսկ Ադրբեջանը՝ Հայաստանի, Ռուսաստանի եւ Իրանի միջեւ: Իսրայելի տարածքի հարցը կլուծեն Սիրիան, Լիբանան ու Պաղեստինը, Կիպրոսը կազատագրվի լիովին, իսկ Արեւմուտքի դերը ՄԱԿ-ում եւ առհասարակ ՄԱԿ-ի դերը աշխարհում կորոշի հաղթանակած կողմը:
Այս ամենը կարող է դառնալ դաժան իրականություն, բազում զոհերով, բայց չիրականացնելու դեպքում դաժան իրականություն կդառնա այն երկրների ու ազգերի համար, որոնց կոչ է հղում Հայ Արիական Միաբանությունը: Բոլորին կպատժեն առանձին-առանձին ու առանց լուրջ դիմադրության…
Հայ Արիական Միաբանություն, 10.10.2012թ. – Երեւան

Wednesday, October 10, 2012

«Արարատյան Լեռների գաղտնիքները» ... Հայ-ջհուդական 4000-ամյա պատերազմը շարունակվում է





http://bnaban.am/index.php?option=com_content&view=article&id=4376&catid=74&Itemid=418



«Արարատյան Լեռների գաղտնիքները» կամ մտացածին «հիմնավորումներ» եբրայացոց բացառիկության







Զգուշացեք, կեղծի՛ք է...
Юрий Саргсян. Тайны АраратскихГор
Յուրի Սարգսյան. «ԱրարատյանԼեռների գաղտնիքները»

Քսանմեկերորդ դարի սկիզբը կարծես բեղմնավոր է Հայ պատմաբանասիրության համար: Հայոց պատմության, հնագիտության և լեզվագիտության բնագավառներում մի շարք հայտնագործություններ կատարվեցին: Աստիճանաբար հաստատվում է , որքաղաքակրթության ակունքներում կանգնած է Հայ ժողովուրդը և Հայկական լեռնաշխարհը, Հայերը սկսում ենհասկանալ, որ իրենց լեզուն ու իրենց երկիրը աշխարհում ամենահնագույնն են, որ դարեր շարունակ կեղծվել է այդ իրողությունը` հնագույն պատմության մասնագետներիկողմից (որոնք էական գերակշռությամբ՝ ազգությամբ եբրայացիներ(еврей) են (այսինքն ջհուդ)):
Հայերը հասկացան, որ աշխարհի հնագույն պատմությանմասնագետներին արդեն վաղուց հայտնի է, որքաղաքակրթության կենտրոնը Հայկական լեռնաշխարհն է, ևայդ մասնագետները ժամանակ առ ժամանակ ստիպված ենլինում հայտարարել որոշ ճշմարտություններ, որոնք արդենհայտնի են դառնում հայերին, բայց դեռ մասսայականությունչեն վայելում: Եվ ահա հայերի բացահայտումներին զուգահեռ, սկսեցին տպագրվել զարմանալի գրքեր` հիմնականում ջհուդպատմաբանների կողմից, որտեղ արվում են նորագույնպատմական բացահայտումներ, սակայն որոնք ունեն մինպատակ` առաջ անցնել հայ ուսումնասիրողից և ինչքանկարելի է կեղծել այդ բացահայտումը, կամ շատ փոքրճշմարտության հետ մատուցել ինչքան կարելի է շատ կեղծիք: Այդ կերպ փորձելով մեկ անգամ ևս խճճել` վերջնականճշմարտությանը հասնելու ճանապարհը:
Ես ուզում եմ խոսել երկու նմանատիպ գրքերի մասին, որոնցհայտարարված նպատակը հայագիտականբացահայտումներն են` կեղծ հայրենասիրական քողիտակ:Առաջին գիրքը Փրոֆեսոր Յովհաննէս Փիլիկեանի « «Հայ» երը, առաջին «մարդ» երը» գիրքն է, որին մենքկանդրադառնանք առանձին հոդվածով:
 Իսկ հաջորդը Յուրի Սարգսյանի «Արարատյան լեռների գաղտնիքները» գիրքն է, որն էլ այժմ կփորձենք քննարկել:
Գիրքը ռուսերեն լեզվով է (բոլոր մեջբերումներիթարգմանությունները իմն են), այն ունի 400-ից ավելի էջ, մեծֆորմատով, գրավիչ ու գայթակղիչ վերնագրով՝ «Արարատյանլեռների գաղտնիքները»: Հեղինակը լավ է հասկանումգաղտնիք բառի խիստ ինտրիգային բնույթը, հենց այդգաղտնիքների «բացահայտումներն» են` ընթերցողինուղեկցում գրքի վերնագրից մինչև վերջին էջը:Երբ թերթում եսգիրքն իր հնագույն պատկերներով և տեղեկատվությանառատությամբ` այն անշուշտ տպավորիչ է, իսկ երբ կարդումես գրքում այնքան շատ կրկնվող մեծատառերով գրվածհայրենասիրական ամպագոռգոռ արտահայտությունները,թվում է, թե` սա հեց այն է, ինչ պակասում է հայ ընթերցողին: Ցավոք շատերի վրա, գիրքը հենց այդպիսի տպավորություն էլթողնում է, այն քննարկվում է հայրենասիրական որոշմիջավայրերում, հեղինակին կանչում են հարցազրույցների, նա արդեն կազմակերպում ու ղեկավարում է հայագիտականքննարկումներ: Ես չեմ զարմանա, եթե հեղինակը Հայերի մոտարժանանա մեծ պատիվների, քանի որ մենք ունենքնմանատիպ բազմաթիվ նախատիպեր, զօր օրինակ. լուր է տարածվել, որ սույն թվականի դեկտեմբերի 1-ին Նյու Ջերսիում տեղի կունենա հանդիսավոր արարողություն, որտեղ Միացյալ Նահանգների Հայ Դատի հանձնախումբը (ANCA) կպարգևատրի Ռիչարդ Հովհաննիսյանին՝Վահան Քարդաշյան հեղինակավոր մրցանակով, բարձրագույնս գնահատելով նրա կողմից կատարված հայագիտական դասախոսություններն ու հրապարակումները: Եթե ոչ բոլորին, ապա մեծամասնությանն է ծանոթ Ռիչարդ Հովհաննիսյան անունը, որը պարզապես ջանք չի խնայել, որպեսզի կարողանա խեղաթյուրել Հայազգի հազարամյակների պատմությունն ու ծագումնաբանությունը, հայազգի Հայկական լեռնաշխարհում բնիկներ լինելու փաստերը…:
Իսկ ամենաակնառու օրինակը Գրիգոր «լուսավորիչ» կոչվածն էր, որ կարողացավ հիմնավորապես ոչնչացնել Հայ ժողովրդի պատմությունն ու մշակույթը և սրբացվեց հենց նույն ժողովրդի կողմից:

Հենց սկզբից հայտարարեմ, որ Յուրի Սարգսյանի գրքիիրական նպատակը՝ հայերի մեջ ներդնել եբրայացի (ջհուդ) ժողովրդի աստվածային լինելը և ամենակարևորը՝ նրանցծագումը Հայկական լեռնաշխարհից: Այո, չեք սխալվում, ջհուդների ծագումը Հայկական լեռնաշխարհից: Այս կեղծ գաղափարը իհարկե նոր չէ, այն սիոնիստականկազմակերպության ամենակարևոր գաղափարներից է, որովէլ հիմք է դրվում ջհուդների նախահայրենիքըՀայկականլեռնաշխարհում տեղակայելու գաղափարին, և ահա այդնախահայրենիքն էլ սիոնիստները մեծ տեմպերով ազատումեն Հայերից: Բնականաբար, մինչև նախահայրենիքտեղափոխվելը պետք է աշխարհին համոզեն, որ դա հենցիրենց պատմական հայրենիքն է (որի փորձը նրանք արդենունեն): Ցավոք այս կեղծ գաղափարին էլ լծվել է ՅուրաՍարգսյանը:Որպեսզի ասածս աբսուրդ չթվա, անմիջապեսանցնեմ ապացույցներին:Գրքի առաջին գլխում, որը կոչվում է «Սկիզբ», հեղինակըներկայացնում է աշխարհի և մարդու ստեղծման մասինպահպանված ամենատարբեր ժողովրդների առասպելներնուպատմությունները, որոնց քննարկման շնորհիվ անում է հետևյալ եզրակացությանը՝ ժամանակակից քաղաքակրթության ծննդյան միջավայրը Մերձավոր Արևելքն էլեռներ և լեռնաշղթաներորոնք կազմում են կիսաղեղ և ներգրավում են Զագրոսի մասիվը արևելքումԱրարատը և Հայկական Տավրոսը հյուսիսում, ինչպես նաև Սիրիայի,Լիբանանի և Իսրայելի լեռները արևմուտքում:
Կարդալով այս տողերը, սկզբում ուշադրություն չդարձրիհեղինակի կարծես թե աննկատ արված հայտարարությանը (Իսրայելը քաղաքակրթության հայրենիք համարելը), սակայնկարդալով ամբողջ գիրքը, հասկացա, որ սա այն հիմնաքարն է,որով էլ հեղինակը սկսում է ընթերցողին ներարկել իրցանկալին իրականության տեղ:
Գրքի երկրորդ գլուխը կոչվում է «Մեծագույն գրքիգաղտնիքները», խոսքը իհարկե Բիբլիայի մասին է, որն էլհեղինակը համարում է ամենաստույգ, ամենակարևոր և ամենավստահելի աղբյուրը: Նախ հեղինակը կատարում էամբողջական հղումներ Գիրք ծննդոցից, աշխարհի ու մարդուստեղծման ամբողջ պատումները, գովերգելով Բիբլիայիսրբությունն ու կարևորությունը: Տեղեկություններ է տալիսԲիբլիայի տպագրության մասին և թե ինչքան շատ էտպագրվել Բիբլիան և ինչքան շատ լեզուներով: Միևնույնժամանակ հեղինակը զարմացած նշում է, թե ինչքան շատ հակասություններ և անպատասխան հարցեր կան այնտեղ ևսկսում է թվարկել իբր իր հայտնաբերած հակասություններնու անպատասխան հարցերը (էջ 38): Իրեն անհասկանալիորոշ հարցերի պարզաբանման համար հեղինակըմեջբերումներ է անում նաև Հոբելյանների գրքից (Բիբլիայիպարականոն հայտարարված գլուխներից մեկը) և նույնիսկ Բիբլիայի մասոնական տարբերակից (պարզվում է, որնույնիսկ մասոնները Բիբլիա ունեն):Այնուհետև հեղինակըհղում է հնգամատյանի գրեթե բոլոր գրքերը, զուգահեռ նաևՀոբելյանների գիրքը, մանրամասն ներկայացնելով ջհուդներիպատմությունը, նրանց նախահայրերին:
Հեղինակը անդրադառնում է նաև գրի ստեղծմանը,ամենաառաջիններից համարելով հրեական 22 տառանոցտառախումբը: Հպանցիկ անդրադառնալով հայկականայբուբենին, անում է հետևյալ առտառոց հայտարարությունը. «Ժամանակակից հայկական այբուբենը հավանաբարստեղծվել է հատուկ Բիբլիայի թարգմանության համար»(էջ 57):Այսինքն, էլ ինչի՞ է պետք Հայոց այբուբենը, եթե ոչ, միայնսուրբ կոչված գիրքը թարգմանելու համար, նույնիսկհեղինակն ինքը, որն զբաղվում է հայագիտությամբ և կարծեսթե արդեն «հեղինակավոր հայագետ» է, գրում է միայնռուսերեն: 

Իսկ որտե
՞ղ է տեղադրված դրախտը, այս հարցը իհարկե չէրկարող չհետաքրքրել հեղինակին, քանի որ այնտեղ ապրել է Ադամը, որը ըստ հեղինակի հղած ջհուդ Դեյվիդ Ռոլի, հանդիսանում է Աբրահամի տոհմի առաջին անդամը (էջ 60), որն էլ առաջին անգամ հանդիպեց Եհովային և սկսեցենթարկվել նրան (Ադամին էլ ջհուդ դարձրին): Մանրամասնվերլուծելով բիբլիական աղբյուրը, օգտվելով նաև շումերականև աքադական աղբյուրներից, հեղինակը հայտարարում է, որՇումերը անպայման ազդեցություն է ունեցել բիբլիայի վրա, որը բացատրում է Աբրահամի Խալդեական Ուրից լինելու շնորհիվ, որտեղ էլ իբր կրթվել են Աբրահամի «ազնվական»ընտանիքի անդամները (չնայած որ այդ նույն Բիբլիան ասումէ, որ Աբրահամը մի քոչվոր ասորի էր), և ահա այդ կրթություննէլ հենց ազդել է բիբլիայի տեքստերի վրա (էջ 83): Եթե նույնիսկ ընդունենք, որ հին կտակարանը սկսել են գրել մ.թ.ա. ХШ դարից, իսկ քոչվոր ասորի Աբրահամը իր «ազնվական»ընտանիքի հետ կրթություն էր առնում շումերականհամալսարաններից մեկում` մ.թ.ա. XVIII դարում , ապա 500 տարի առաջ ստացած կրթությունն, ըստ հեղինակի «կազդեր»Բիբլիայի վրա: 
Վերջում հեղինակը Հոբելյանների գրքում հայտնագործությունէ անում. «
Երկրի վրա գոյություն ունի չորս աստվածային տեղերԴրախտը և Արևելքի լեռը... Սինասարը և սիոնսարը....և սիոնսարը անապատի կենտրոնն էև Սինասարը Երկրի պորտն է...»(էջ 85) և իր հայտնագործությունից հիացածհեղինակը բացականչում է. «Ահա Արարատյան լեռներիաստվածային գաղտնիքը»: Իսկ թե ինչու՞ է ջհուդական Սինաև Սիոն սարերի մասին մեջբերումը հեղինակը համարում«Արարատյան լեռների աստվածային գաղտնիքը» մնում էգաղտնիք:
Երրորդ գլխում` «Հետ դեպի ապագան»խորհրդավորվերնագրով, հեղինակը քննարկում է երկրագնդի վրա կյանքիառաջացման և աշխարհի վերջի կամ կործանման մասինեղած կարծիքները, տեղեկություններ է հաղորդում 10-րդմոլորակի՝ Նիբիրուի մասին, նշելով, որ այս մոլորակի մասինշատ լավ տեղյակ էին շումերները, որոնց տեքստերում կաննկարագրություններ երկրի առաջացման (երկու մոլորակներիբախումից) և Նիբիրու մոլորակից անունակների Երկրի վրաիջնելու մասին: Եվ ահա հեղինակը ներկայացնում էշումերական մի հնագույն պատկեր (էջ 101), «
արեգակնային համակարգի պատկեր» անվանումով, որի վերծանվածգծապատկերում Արևը չգիտես ինչու ներկայացված էջհուդական Դավթինը համարվող` վեցթևանի աստղի տեսքով: Այս կեղծիքը հավանաբար արվել է ջհուդ հեղինակի կողմից, որից օգտվել է Յուրի Սարգսյանը, հավանաբար հեղինակը«չհասկանալով» այն տեղադրել է գրքում: Գրեթե ամբողջովինմեջբերելով բաբելոնա-աքքադական «Էլումա Էլիշ» էպոսը, հեղինակը անցնում է հայտնի ջհուդ` Զաքարիա Սիտչինիաշխատություններին, որը գիտական աշխարհում` հինտեքստերի հայտնի կեղծարարի հռչակ ունի: ԶաքարիաՍիտչինը գտնում էր, որ անունակները իջել են երկրի վրա միքանի կետերում (տիեզերակայաններ), որոնցից մեկըԱրարատն էր, իսկ մյուսները երևի արդեն պարզ է՝ Երուսաղեմը, Սիոն և Սինա սարերը: Իսկ Արարատն էլօգտագործվել էր միայն իր «փայլուն արտացոլող գագաթ»ի ևշրջապատում լավ երևալու համար: Այնուհետև հեղինակըանցնում է նշված ջհուդական տիեզերակայանների ՝Երուսաղեմի, Սիոն և Սինա սարերի ամենամանրամասննկարագրությանը, նշելով, որ ինչքան սուրբ տեղեր են դրանք ևառիթը բաց չի թողնում ներկայացնելու Աբրահամի՝ Իսահակին զոհաբերելու պատմությունը և խոյի հայտնվելուհրաշքը, ցուց տալով թե ինչ հրաշքներով են հագեցված այսջհուդական տարածքները: Սակայն այդքան մանրամասննկարագրելով Երուսաղեմը և նրա պատմությունը որպեսջհուդական սուրբ քաղաք, չգիտես ինչու հեղինակը մոռանումէ ասելու, որ Աբրահամը երբ ժամանեց Երուսաղեմ, այն արդենկար, հիմնադրվել էր վաղուց և ոչ մի կապ չուներ ջհուդներիհետ:
Ամբողջ գլխում հեղինակը ոչինչ չի խոսում Հայկականլեռնաշխարհի կամ Հայաստանի մասին, սակայն չգիտես ինչու վերջում տեղադրում է Հայաստանի տարածքում գտնվածարևային համակարգը ներկայացնող հայտնի բրոնզյագտածոյի պատկերը: Հասկանալի է, միայն տպավորությունթողնելու համար:
Չորորդ գլխում
 հեղինակը նկարագրում է մարդուառաջացումը, սկզբում ներկայացնելով Նիբիրու մոլորակիցիջած անունակների ամբողջ ծագումնաբանությունը, որոնք Երկիր էին իջել ոսկու արտահանման համար: Եվ ահա այսայլմոլորակայինները հայտնաբերում են ոսկու բազմաթիվհանքավայրեր (Աֆրիկա, Պարսկական ծոց, Հայաստան), ևշահագործում 100-150 հազար տարի: Հոգնելով հանքերիծանր աշխատանքից, անունակները որոշում են ստեղծելմարդ, որն էլ կաշխատի իրենց փոխարեն: Այնուհետևհեղինակը անցնում է մարդու ստեղծման իրեն ավելիհարազատ՝ հրեական տարբերակին, հայտարարելով, որ հինկտակարանի նահապետների անուններից յուրաքանչյուրը միէթնիկական ցեղախմբի անվանումներ են և անմիջապես նշումէ Աբրահամին, որը ներկայացնում էր մի ցեղախումբ, որըԽառան էր տեղափոխվել Միջագետքից (էջ 160):
 Այսինքն, եթեհին կտակարանը ուղղակի տեղեկացնում է, որ Աբրահամը միքոչվոր ասորի էր, ապա մեր դետեկտվ հեղինակը քննելովպատմության գաղտնիքները, իբր հասկանում ևհայտարարում է, որ Աբրահամը ոչ միայն միառանձնահատուկ ցեղախմբի ներկայացուցիչ էր, նույնիսկ այդցեղախումբը կարողանում է գրավել Խառանը երրորդհազարամյակի կեսերին (էջ 162): Այսինքն, ըստ հեղինակիջհուդները հայտնի են եղել Աբրահամից էլ առաջ, երրորդհազարամյակի կեսերին, իսկ մեզ սովորեցրել են, թե իբր ջհուդները Աբրահամի սերունդներն են և առաջացել ենՀակոբի 12 որդիներից: Զարգացնելով իր այդանհեթեթությունը, հեղինակը փորձում է ապացուցել, որհայտնի ուգարիթյան մշակույթը ջհուդական է, նշելով, որնույնիսկ նրանց աստվածները, որոնցից էին Աստարտան (Աստղիկ) և Անատան (Անահիտ), ջհուդական էին և նրանցգլխավոր աստվածն էլ (որի անունը Էլ էր), հյուսիսից էր,Տիգրիսի ու Եփրատի ակունքներից՝ այսինքն Հայաստանից: Այս ուգարիթները ունեին բարձրմշակույթ, նույնիսկ այբուբեն,որը ըստ հեղինակի նույնությամբ համնկնում է իվրիտիայբուբենի հետ, ունեին աստվածներ (ճիշտ է որոշ անուններհամընկնում են հայկական աստվածների հետ և գլխավորաստվածն էլ Հայաստանից էր), բայց իհարկե դա չի կարողխանգարել հեղինակի «սուրբ» նպատակին: Իր այսգաղափարով հեղինակը այնքան է տարվում, որ նույնիսկԱքքադա-Շումերական որոշ բառեր փորձում է ստուգաբանելմիմիայն իվրիտով (էջ 164), իսկ «միամիտ» հայգիտնականները անտեղյակ լինելով Յուրի Սարգսյանի «հանճարեղ» մեթոդներին, շումերերենը կարդում են հայերեն:
Վերջում երևի հեղինակը հիշում է, որ ինքը խոստացել էբացահայտել Արարատյան լեռների գաղտնիքները, իսկառայժմ միայն ջհուդների մասին է խոսում ու նրանց փառաբանում, ուստի ստիպված, բոլորովին անկապ, անցնումէ հայկական թեմանների, հայտարարելով, որ դրախտըտեղադրված է Վանա լճի շրջակայքում, Սերմանց սարի մոտ, որտեղ էլ ստեղծվել է մարդը և որն էլ հեղինակը համարում է Արարատյան լեռների ամենամեծ գաղտնիքը (էջ 172): (Հայտնագործում է հայտնին):

Հ
ինգերորդ գլխում, որը կոչվում է « Աստվածների պատիժը»,հեղինակը ամենայն մանրամասնությամբ քննարկում էջրհեղեղի պատմությունը, ցիտելով հին կտակարանիջրհեղեղին վերաբերվող հատվածները և Հոբելյանների գիրքը: Քանի որ ընդունված է, որ Նոյի տապանը կանգնել էԱրարատյան լեռներում, ահա և հեղինակը սկսում է «գիտականորեն» ապացուցել, որ տապանը կանգ է առելԱրարատյան լեռներում և նաև հայտարարում է, որ այդորոշումը կայացրել է Տեր Աստված Եհովան (էջ 184):Այնուհետև հեղինակը ամբողջովին ցիտում է զղջացողԵհովայի երդումը, որ այլևս ջրհեղեղ չի անի և ինքը միշտջհուդների հետ կլինի և որպես նշան, երկնքում հաստատում էծիածանը (էջ 186):Այս ամենից հեղինակը այնքան էոգևորվում, որ իր գիտելիքները իվրիտի մեջ ցույց տալուհամար նշում է, որ ծիածանը իվրիտով արտասանվում էQeshet, որը ըստ հեղինակի ծագում է շումերերեն միություն,կապ կամ արգելք բառերից: Սակայն ուշադիր կարդալովբառը, կարելի է հասկանալ, որ դա հայերեն է և նշանակում էքեզ հետ,որը իհարկե չէր ցանկանա հասկանալ «Արարատյան լեռների գաղտնիքները» գրքի հեղինակը: 
Իսկ հետո, չգիտես ինչու, հեղինակը ցիտելով սեպագրերիցվերծանված գրեթե ամբողջ արխիվը և ապա անցնելովբաբելոնական քուրմ պատմիչ Բերեսոսի և իհարկե եբրայացիՓլավիոսին,նորից ու նորից ապացուցում է բազմիցսապացուցվածը՝ որ «Նոյի տապանը կանգ է առել Արարատիվրա»: Միևնույն ժամանակ փորձելով ստուգաբանել Արարատև Ար բառերը (իհարկե իվրիտով), հանգում է ամենաանհեթեթեզրակացությունների:

Գլուխ վեցերորդ. «Մեծ աշտարակը- քաոսի ժամանակաշրջան»
.
Այստեղ հեղինակը հիշելով գրքի վերնագիրը և իր խոստումըԱրարատյան լեռների գաղտնիքները բացահայտելուվերաբերյալ, հայտնում է, որ այժմ մեզ հետաքրքրում է այնժամանակաշրջանը, երբ Հայկը Բաբելոնից հեռանում է դեպիԱրարատյան լեռները: Հեղինակը այստեղ հարցադրումներ էանում, հավանաբար պատրաստվելով պատասխանել այդհարցերին՝ 
ի՞նչ էր պատահել տարածաշրջանում և ինչու՞ Հայկը հիմնադրեց նոր երկիր Հայքըինչու՞ այդ երկիրը և ժողովուրդը կոչվեցին Հայա աստծո անունովո՞վ էր Հայկը և ո՞վ էր Բելը,...(էջ 232):Փառք աստծո, վերջապես հեղինակըպետք է խոսի Հայաստանի մասին, բայց`զո՜ւր հույսեր ... 
Այո, հեղինակը խոստանում է խոսել մեր Հայկ նահապետիմասին, բայց գրեթե ամբողջ գլուխը նվիրված է իրեն ավելի հոգեհարազատ ջհուդ Աբրահամին, որին հեղինակըհամարում է մեծ նահապետ և սկզբնավորող` բազմաթիվկրոնների և ցեղերի (էջ 233): Պետք է ասեմ, որ գիրքը ինձնիցառաջ կարդացել էր ընկերս և հետևյալ նշումն էր արել էջիլուսանցքին. «Ի՞նչ կապ ունի Աբրահամը` աստվածների ուՀայկի հետ, այ ջհուդ», սա իմիջիայլոց:
Եվ ահա հեղինակը սկսում է Աբրահամին Հայաստանցիդարձնելու իր «սուրբ» գործը, տեղի տալով ներքոշարադրյալանմտություններին.
«
նախահայրը (Աբրահամըսկզբում եղել է ոչ սեմիտիսկ հետո դարձել է սեմիտ, կամ ցանկացել ենոր նա դառնա սեմիտ» (էջ 233): Պարզվում է, որ խուզարկու ՅուրիՍարգսյանը, չնայած, որ հին կտակարանում պարզ գրված է,որ Աբրահամը մի քոչվոր ասորի էր, այսինքն սեմիտ էր,բնականաբար երկար «նեգրոիդ» գանգով, կարողացել էպարզել, որ Աբրահամը սկզբում (հավանաբար փոքրժամանակ) եղել է կարճագանգ արմենոիդ, իսկ հետո դարձավերկարագանգ, կամ ինտրիգային ակնարկ է անում, որ ցանկցելեն, որ նա լինի սեմիտ: Իհարկե հեղինակը մոռանում է նշել,թե այդ ովքե՞ր էին ցանկացողները:
Եվ ահա հեղինակը մանրամասն և սիրով ներկայացնում էԱբրահամին վերաբերող եղած և չեղած տվյալները, հղում էբազմաթիվ ջհուդ հեղինակների և «հաստատուն»ենթադրում, որ Աբրահամը ոչ թե միջագետքի Ուր քաղաքից էր,այլ Արատտայի Ուր քաղաքից և անմիջապես ցիտում է ջհուդԿուրեննի հոդվածից. «
Աբրահամը ծննդով Հայաստանցի էր»(էջ 235): Հետաքրքիր է, որ ջհուդ պատմաբանների կարծիքով (նաև հեցհեղինակի կարծիքով), Արատտայի գտնվելու տեղը դեռ ճիշտորոշված չէ և նրանք բոլորովին էլ չեն նույնացնում ԱրատտանՀայաստանի հետ, իսկ ահա երբ իրենց պետք է Աբրահամին «հայաստանցի» ներկայացնել, անմիջապես նշում են, որԱբրահամը Արատտայից է, այսինքն Հայաստանից: ՀեղինակըՈւր քաղաքը նույնացնում է հայտնի Էբլայի հետ (քանի որԷբլայի թագավորներից մեկի անունը շատ նման է Աբրահամանվանը- Էբրիում), իսկ Էբլան նույնացնում է Ուրֆա կամԵդեսիա քաղաքի հետ, և նշում, որ նույնիսկ քաղաքի լճակները Աբրահամի անունով են: Չգիտես ինչու հեղինակը մոռանում է (գուցե չգիտի կամ չի ցանկանում իմանալ), որ Ուրֆան հիմնադրել են հայերը և Աբգարն էլ, որի մասին գրում էհեղինակը, հայ թագավոր էր:
Շարունակելով իր եբրայական հետազոտությունները,հեղինակը պարզում է, որ ասորի Աբրահամը կարգին«ազնվական» ընտանիքից է, նույնիսկ նրա հայրը բելի մոտգեներալ էր աշխատել, Իսկ Աբրահամը ծնվում է աստվածներիցանկությամբ և իհարկե աքադերեն էր խոսում, բայց լավտիրապետում էր նաև շումերերենին (էջ 238 - 239):
Աբրահամը ծագել է Սեմից- հայտարարում է հեղինակը (էջ 238),- բայց միևնույն ժամանակ նա շումեր էր, իսկ շումերներըծագել են Արատտայից, իսկ Արատտան Բաբելոնի հետառաջացրեց խալդերին, որոնցից էլ առաջացան շումերները (էջ 239): Հայտարարելով այս անհեթեթությունը, հեղինակըցանկանում է պարզել, թե ի՞նչ լեզվով էին խոսում ու գրումշումերները և անմիջապես նշում է, որ Եվրոպայում մտածումէին և հիմա էլ մտածում են, որ դա հին բիբլիական ջհուդերեննէր (էջ 240):
Եվ ահա թե ինչ է խոստովանում մեր գաղտնաբան հեղինակըանկեղծության պահին. «Ազնվորեն խոստովանում եմ,ցանկացել եմ մանրամասնորեն և փաստարկված ապացուցել, որ Մեծագույն Նահապետ Աբրահամը և իր տոհմը սկիզբ է առել Հայկական լեռնաշխարհում և որ նրանց սերունդների հեռանալն այդտեղից կապված էր կրոնա-բարոյական պառակտման հետ: Բայց ինչ որ պահ մտածեցի ինչի՞ս է պետքգիտե՞մ արդյոք ես իմ նահապետներին (հեղինակ ըայստեղ ի նկատի ունի հայ նահապետներին-Ա.Հ.).- ՀաբեթինԹորգոմին ..., - ոչ !, ....:Ինչու՞ են պետք ինձ Աբրամ-Աբրահամի գաղտնիքները»(էջ 245):
Այ քեզ անկեղծություն, ափսոս, որ հայ միամիտ ընթերցողըհենց այդպես էլ կհասկանա: Այստեղ հեղինակը իր«անկեղծությամբ» կարծես համոզում է ընթերցողին, որ ինքնանաչառ է և շարունակում է իր ջհուդական գովերգը, որտեսեք նույնիսկ Աբրահամի հայրը գեներալ է եղել Բելի մոտ (չնայած Բելի ժամանակներն Աբրահամի ժամանակներից մոտ 700 տարի առաջ է): Ահա այսքան մեծ քանակությամբ«ճշմարտացի» տեղեկություններ (հրեաների մասին)մատուցելուց հետո հեղինակը նշում է, որ հայերի մասին ոչ միտեղեկություն չկա և «միայն Ալիշանն է հաշվում Հայկի ժամանակաշրջանը մինչև աշտարակաշինություն, իսկ ահա ամբողջ աշխարհի պատմագրությունը ընդունում է Հայոց Էթնոսի առաջացումը ընդամենը մ.թ.ա.I հազարամյակ» (էջ243-244): Այ թե ինչպիսին ենք մենք հայերս, պարզվում էառանց որևէ հիմքի մեր պատմությունը հնացրել ենք մինչևաշտարակաշինություն և դա էլ քիչ է, կասկածով ենքվերաբերվում Աբրահամին ու իր «ազնիվ ու ընտրյալ» տոհմին, ահա այս առիթով էլ հեղինակը իր պատգամն է հղում մեզհայերիս. «Ճանաչիր քեզ, որպեսզի հարգես ուրիշներին» (էջ 245): Այսինքն, չափերդ ճանաչեք, հայեր: Հայերին իրենցտեղը ցույց տալուց հետո, «հայասեր» հեղինակըշարունակում է Աբրահամի գովերգը, նշելով, որ Աբրահամնինքն էլ լինելով զորապետ, կատարել է մեծ աստծո՝ Եհովայիանմիջական ցուցումները, իր զորքով գրավելով ևպաշտպանելով կարևորագույն օբեկտները (էջ 246): Այնուհետև Աբրահամը իմանալով, որ եգիպտացիները ապրում են լիության մեջ, որոշում է գնալ այնտեղ և օգտվելայդ լիությունից (իչպես վայել է իսկական ջհուդին):
Այո, հեղինակը ընթերցողին կարողացավ «համոզել», որքոչվոր ասորի Աբրահամը Հայաստանցի էր, Արատտաերկրից, որտեղ ապրում էին ինչ որ ցեղախմբեր (ոչ մի խոսքհայերի մասին), ահա այս ցեղախմբերից մեկի նահապետըԱբրահամն էր, որին էլ Եհովա մեծ աստծուն ճանաչելուց հետոքշեցին Արատտայից: Եվ ոչ մի խոսք Արատտայի հայկականլինելուն կամ այդ ովքե՞ր քշեցին Արատայից «մեծն»Աբրահամին:
Հիմա պետք է հիմնավորել Եհովա մեծ աստծո ով լինելը, քանիու մինչ այս հայտնի բոլոր աստվածների մեջ Եհովա չկար:Եհովա աստծո կերպարը կերտելու նպատակով, մերգաղտնաբան հեղինակը սկսում է քննարկել բոլոր հայտնի ևանհայտ աստվածներին, սկսելով Ալահից և նույնացնելովԵհովային բոլոր հայտնի աստվածների հետ՝ Էնլիլ, Էնկի-Հայա, Մարդուկ ... և վերջապես եզրակացնում է, որ Եհովանեբրայական հավաքական աստված է: Եհովա աստծուննվիրված գլխի վերջում հեղինակը չգիտես ինչո՞ւ, գրեթեանկապ, եզրափակում է Հայա Էնկի աստծո անվանումներիկրկնությամբ, իսկ հետո խոշոր մեծատառերով՝
ՀԱՅՔ/ ՀԱՅԱ ՍՏԱՆ/.... :
Գլուխ Ութերորդ«Աստվածների վերջինճակատամարտը».
Ինչպես տեսնում ենք, հեղինակը մեծագույն վարպետ էինչպես ընդհանուր, այնպես էլ առանձին գլուխներիվերնագրերի հորինման մեջ և կարողանում է միայնինտրիգային վերնագրերով և հնագույն պատկերներովհետաքրքրություն առաջացնել իր այս անիմաստ ուանհամակարգ ջհուդական քարոզի տարածման գործում:
Ընդհանրապես, ամբողջ գրքում հեղինակը քննարկում է մոլորակի հնագույն պատմությունը, որը սկսվում է Հայկական Լեռնաշխարհից, բայց լռելով այդ լեռնաշխարհի հիմնական բնակիչների՝ հայերի մասին, երբեմն-երբեմն մատ է թափ տալիս Հայերի վրա, որ ձեր պատմությունը սկսում է ընդամենը մ.թ.ա. I հազարամյակից (էջ 244): Այստեղ էլ հանկարծ մեջբերում է անում շումերական մի արձանագրությունից, որ շումերական հողից ծնվում է ցորեն ու գարի, և անմիջապես գրում է մի խիստ թունավոր արտահայտություն «իսկ որոշ մարդիկ մինչև այսօր որոնում են հացահատիկային կուլտուրաների հայրենիքըորտեղ պատահի»(էջ 302): Մեր «հայասեր» հեղինակը իհարկե իր թունավոր նետը ուղղում է հայերիս, քանի որ գիտնականները վաղուց արդեն ապացուցել են, որ հացահատիկային կուլտուրաների հայրենիքը Հայաստանն է , պարզվում է, որ դա դուր չի եկել հեղինակին, քանզի այստեղ ոչ մի կերպ հնարավոր չի լինում հարցը կապել ջհուդների հետ, իսկ որ ամենակարևորն է, հեղինակի համար Հայաստանը համարվում է որտեղ պատահի:
Այնուհետև հեղինակը սկսում է ժամանակագրական էքսկուրսամենահնագույն ժամանակներից՝ 450 000 տարի մ.թ.ա. Նիբիրու մոլորակից և հասնելով մինչև 3000 տարի մ.թ.ա. հեղինակը նշում է, որ այս ժամանակներում նահապետ Հայկը Բաբելոնից հեռացավ դեպի Հայկական լեռնաշխարհ, իսկ այդ նույն ժամանակներում հայկական լեռնաշխարհից հեռացանԷնլիլ Աստծո կողմնակիցները՝ Աբրահամի նախահայրերը (էջ 314) (Այս անհեթեթ արտահայտությանընդգծումը իմն է, Ա.Հ.):
Ըստ Յուրի Սարգսյանի, ստացվում է, որ Հայկական լեռնաշխարհը ավելի շուտ ջհուդների հայրենիքն է, քան Հայերի, ուղղակի մի փոքրիկ խնդիր համենայն դեպս ունի մեր գաղտնաբանը, նախ նա երևի արդեն մոռացել է, որ Աբրահամը հենց իրենց ջհուդների կարծիքով ապրել է մոտ 1800 թվակններին մ.թ.ա. (էջ 23) , իսկ ահա Հայկը թվագրվում է մոտ 2500 տարի մ.թ.ա. :
Եվ ինչպես միշտ, գլխի վերջին էջում, հեղինակը մեջտեղ է հանում իր հայասիրություն ձևացնող հերթապահ արտահայտությունը (աչքի ընկնող, խոշոր մեծատառերով) Հայկի , Հայաստանի կամ Արարատյան լեռների մասին:
Գլուխ իններորդ, կոչվում է «Արարչի երկիրը» և ենթավերնագիր.« Հայաստանի գլխավոր գաղտնիքը»:

Դե իհարկե, պետք է գրգռել ընթերցողի երևակայությունը, չէ որ բոլորն են ցանկանում գաղտնիքներ իմանալ , այն էլ գլխավոր գաղտնիքը: Հեղինակը կարծես թե սկսում է Հայաստանի պատմությունից, անդրադառնում է Մովսես Խորենացուն՝ հպանցիկ և վրաց պատմաբաններին՝ հիմնավոր, ցիտելով նույնիսկ ամբողջական էջեր:
Այնուհետև, որպես «Հայ հայրենասեր», հեղինակը բռունցքներ է թափահարում Ադրբեջանի վրա, որոնք անպատկառորեն կեղծում են պատմությունը և նորից անդրադառնալով Խորենացուն, Հայկ ու Բելի պատմությանը, հայտարարում է՝ քանի որ ըստ Ալիշանի Հայկի ու Բելի կռիվը տեղի է ունեցել 2492-ին մ.թ.ա. օգոստոսի 11-ին, ուրեմն այդ թիվն էլ համարվում է Հայ ժողովրդի և Հայաստան երկրի ծնունդը (էջ 351): Սա իհարկե իսկական դաժանություն է մեր «հայասեր» հեղինակի կողմից, այսինքն. - եթե այդպես եք հաշվել, ուրեմնավելի հնանալ չեք կարող, Հայեր:
Նշելով, որ բիբլիայի թարգմանության ժամանակ Օրիոն համաստեղությունը թարգմանվել է Հայկ անունով, հին Եգիպտոսում այն անվանվել է «Աստղերի Արքա», իսկ Շումերում՝ «Երկնքի հավատարիմ հովիվ», հեղինակը հայտարարում է, որ այս գեղեցիկ համաստեղությունը ջհուդները անվանում են Կեսիլ, որը թարգմանվում է՝ «Հիմար»(էջ 353): Իսկ թե ի՞նչ է ուզում ասել սրանով հեղինակը, մտածեք ինքներդ:
Նկարագրելով Հայկի երեքթևյան նետը, որը անցավ Բելի միջով, հեղինակը գալիս է այն եզրակացության , որ Հայկի ու Բելի առասպելին չարժե պատմական երանգ տալ (էջ 357), բայց քանի որ այդ թեման շատ խորն է և հետաքրքիր, այդ մասին կարելի է խոսել պատմական, ազգագրական (էջ 357) և այլ ասպեկտներով և անմիջապես հայտարարում է. Հայկը Աղեղնավոր էր և Հայկական տրադիցիայով ներկայանում է որպես ստեղծարար, Հայկական աշխարհի արարիչ. Նոր ազգի Նահապետ (էջ 357):Նոր ազգի գաղափարը հեղինակըգրքում արտահայտում է մի քանի անգամ, կարծես թե նշելովՀայ էթնոսի առաջացման թույլատրելի տարիքը 2500 թիվ մ.թ.ա.:
Պետք է նշել, որ գրքի այս գլուխը երևի միակն է, որտեղ հեղինակը ամենաշատն է խոսում Հայ ժողովրդի ծագման, կազմավորման մասին, տեղ տեղ վերաշարադրելով Արման Ռևազյանի հոդվածները, սակայն առանց հղումների: Գրքի վերջում ներկայացված է օգտագործած գրականության ցանկը, որտեղ նույնպես ես չկարողացա գտնել նշված հեղինակի անունը:
Գլուխ տասներորդ «Արիացիներ».«Անհայտ կամ գաղտնի էթնոս».
Հեղինակը մինչև վերջ հավատարիմ է մնում իր գաղտնաբանական (ինտրիգային) մարտավարությանը, շարժելու ընթերցողի հետաքրքրությունը և հենց սկզբիցփորձում է արիացիաների նկատմամբ ատելություն առաջացնել ընթերցողի մոտ, օգտագործելով իր ինտրիգային ողջ տաղանդը: Հեղինակը սկսում է 1900 թվականից, երբ առաջացան ռասաների մասին տեսությունը և առանձնացվեց Արիական ռասան որպես բարձրագույն ռասա, և ահա այս տեսությունը զարգացում գտավ ֆաշիստական Գերմանիայում,իրենց արիացի հայտարարած ֆաշիստները սկսեցին կոտորել ջհուդներին և նույնիսկ հոլոքոստ և գենոցիդ տերմինները հեղինակը փորձում է կապել արիացիների հետ, որ տեսեք, առաջին հոլոքոստը և գենոցիդը իրականացրել են արիացիները, և արդեն ապացուցված համարելով արիացիների այս հանցագործությունը, հեղինակը հայտարարում է, որ ինքը չի հասկանում ինչպե՞ս կարելի է վերագրել արիացիներին վեհանձնություն և ազնվություն: Հոլոքոստից հետո աննկատ անցնում է գենոցիդ հասկացողությանը, չէ որ հայերը ենթարկվել են գենոցիդի և շատ լավ են պատկերացնում այդ, կարևոր չէ, որ հայկական գենոցիդը իրականացրել են ջհուդները (որոնք հայտնի են երիտթուրքեր անունով), կարևոր է, որ իրենց արիացի հայտարարած ֆաշիստները իրագործեցին հոլոքոստը, իսկ դա նույնն գենոցիդն է և սկսվում է հայկական գենոցիդի պատմությունը: Իհարկե օգտվելով ջհուդ Լեմկինի աշխատանքից, որը ըստ հեղինակի, հասկանալով թե ինչ է գենոցիդը (նաև գենոցիդ տերմինի հեղինակն է) որոշում է դառնալ իրավաբան և «պայքարել» հայ ժողովրդի նկատմամբիրականացված գենոցիդի ճանաչման համար: Կեղծիքը անմիջապես պարզվում է, հենց որ կարդում ենք հեղինակի հղումը Լեմկինից . « . . . Թուրքիայում 1 200 000 հայ է ոչնչացվել միայն այն միակ պատճառովոր նրանքքրիստոնյա էին (ընդգծումը իմն է Ա.Հ.) (էջ 382)» : Պատկերացնո՞ւմ եք, իրավաբան , որը փորձում է պաշտպանել մի ժողովրդի շահը և ոչինչ չի հասկացել, թե ինչո՞ւ էին ոչնչացնում հայերին և ովքե՞ր էին ոչնչացնում:
Հեղինակը շարունակում է հայկական գենոցիդի թեման, անդրադառնալով նույնիսկ Սողոմոն Թեհլերյանի և այլ հայրենասերների վրեժխնդրությանը և անցնում է նորից դեպի ֆաշիզմը, ակնհայտորեն հետապնդելով մի նպատակ՝ ցույցտալ թե ինչքան վատն են արիացիները, որոնք ոչ միայն վատն են այլ նաև գաղտնի և անհայտ էթնոս են: Բավականին թույն ներարկելով ընթերցողի մեջ արիացիների նկատմամբ , հեղինակը սկսում է պատմական էքսկուրսներ արիականմիֆի առաջացման, արիացիների նախահայրենիքի տեղադրությունը պարզաբանելու համար: Եվ այստեղ հեղինակը չգիտես ինչու անցնում է Անգլիայի առաջին բանկիչներին՝ բրիտներինև սկսում է կուրծք ծեծել, որ բրիտները եկել են Հայաստանից, իսկ անգլյացիները դա կեղծում են: Սա իհարկե զարմանալի է, որովհետև այդքան մանրամասն և հետևողական հեղինակը անդրադառնում է միայն Աբրահամի և ջհուդների հետ կապված ամենաչնչին հարցերը: Պարզվում է, որ այդ մասին արդեն բարցրաձայնել են Արման Ռևազյանը և Վաչագան Վահրադյանը, որոնց ուսումնասիրություններում մանրամասնորեն տեղեկացվում է բրիտանական կղզիների առաջին բնակիչների՝ բրիտների մասին և կատարված կեղծիքի մասին , իսկ ինչո՞ւ նորից չվերաշարադրել այս պատմությունը (իհարկե առանց համապատասխան հղումների) և մի քանի միավոր չհավաքել հայ ընթերցողի մոտ: Այնուհետև հեղինակը անդրադառնում է բասկերին, բավարացիներին և ըստ երևույթին հասկանալով որ շատ է շեղվում վերը նշված վերնագրից, հեղինակը սկսում է Արիացիների ծագման տեսությունների երկար ու անիմաստ քննարկումը, վերջում վերադառնում է Արատտային և կարծես թե հաշտվում է այն մտքի հետ, որ Արատտան է Արիացիների կենտրոնը ու անմիջապես հիշում է իր նախորդ փայլուն հայտնագործությունը, ախր Աբրահամն էլ էր Արատտայից: Հետո հեղինակը հարցնում է, իսկ ովքե՞ր են Արինները, որտե՞ղից են նրանք և ինչ առաքելություն ունեն և ինքն էլ պատասխանում է, որ նրանք կարծես անհայրենիք գաղտնի «դեսանտ» են, և չգիտես ինչո՞ւ, հեղինակը ուրախ է , որ Արինների հայրենիքը դարձել է Հայկական լեռնաշխարհը, որտեղ էլ նրանք առաջացել են երկարատև ժամանակներում, տարբեր ծագման ազգակից ցեղերից (սովորաբար հակառակնէ լինում):
Հեղինակը գալիս է վերջնական եզրակացության՝ նախ, նա բարեհոգորեն համաձայնվում է, որ Հնդեվրոպացիները կամ Արինները ունենան հայրենիք և անմիջապես նշում է, որ նրանք ծագել են Արատտայում, հեռացել են և հետո վերադարձել են Արատտա և խառնվել են այդ «էթնոկաթսայում», բայց հենց Արարատյան լեռներում են Արիացիները ձևավորվել որպես ցեղ կամ ազգ (էջ 422):Սա «ամենափայլուն» ու լպրծուն ձևակերպումն է արիացիների ծագման մասին, որը չի տեղավորվում և ոչ մի տրամաբանության մեջ:
Գրքի վերջում հեղինակը հանդես է գալիս մենախոսությամբ , որը վերնագրել է «Հայ Աստվածը մեզ պահապան», որը կարծես թե ամփոփումն է սույն գրքի: Վերջին էջում, ինչպեսբոլոր գլուխների վերջում, հեղինակը մեջտեղ է հանում իրհայասիրությունը ձևացնող հերթապահ կեղծ արտահայտությունը, այս անգամ գերազանցելով նույնիսկինքն իրեն. ԵՍ ԵՄ, ՀԱՅ ԵՄ. ՀՊԱՐՏ ԵՄ ...:
Ուշադիր ընթերցելով ամփոփումը ես նույնպես եկա այն համոզման, որ մենք գործ ունենք հատուկ պատվերով գրված մի մոլորեցնող գրքի հետ, որի առանձին հատվածներիվերջում արված գրեթե բոլոր Հայ-հայրենասիրության գրառումները խոշոր տառերով՝ կեղծ են և մոլորեցնող, գիրքը ոչ մի կապ չունի հայերի ծագման և կազմավորման գիտական ուսումնասիրությունների հետ, այն հիմնականում վերաշարադրում կամ ուղղակի հղումներ են տարբեր պատմական աղբյուրներից, գլխավորապես բիբլիայից և ջհուդաեբրայական պատմաբաններից, իսկ երբեմն էլ հայհայագետներից (իհարկե չնշելով նրանց անունները):
Յուրի Սարգսյանի գրքի հիմնական նպատակն է հիմնավորել և ապացուցել, որ իբր ջհուդներ նախահայրենիքը հենց Հայկական լեռնաշխարհն է և հնագույն Արատտան, որտեղ էլ իբր ծնվել և իր ուղին է սկսել նրանց նախահայր` ասորի Աբրահամը:
Արա Հովհաննեսյան
4.10.2012bnaban.am