George Carlin - Religion

George Carlin - Death Penalty

The Protocols of the Learned Elders of Zion explained full version

Das entfesselte Versprechen - Geld als Schuld II

Մենք կարդում ենք Տիեզերքը

ՀԱՅՈՑ ՏԵՐԵՐԸ - Գևորգ Հովհաննիսյան

Կարգին հաղորդում Լույս Աշխարհում

SS-18 ("Satan") What America is afraid of? Russia's nuclear shield

300-mm "Smerch" MRLS - full version (300-мм РСЗО "Смерч"- полная версия)

Յո՞ երթան, ի վերջոյ, «արիացիները...» կամ «զրպարտագիրը՝ իբրև վերջի՛ ն ճանապարհ»

Յո՞ երթան, ի վերջոյ, «արիացիները...» կամ «զրպարտագիրը՝ իբրև վերջի՛ ն ճանապարհ» 

Բազմիցս առիթ ենք ունեցել՝ անդրադառնալու ցավալի մի ախտի, որով տառապում է մեր ազգի մտավոր սերուցքը: Վտանգավոր և միաժամանակ, սրբագրելի մի թերություն, որի բուն պատկերը խտացված կերպով տրվել է հայ ազգային իմաստասիրական մտքի հսկաներից Հայկ Ասատրյանի կողմից. «Անհատը ժխտում է անհատի, սերունդը` սերունդի գործը, նպատակը, ուղղութիւնը»: Ընդ որում, ժխտողականության, նախանձի և մեծամիտ, ինքնաբավ կեցվածքի ախտակիրները միայն երիտասարդության մեջ չէ, որ հանդիպում են: Դրա առկայությունը պակաս ցայտուն և ցավալի չէ՝ մեր ավագ սերնդի գործիչների շրջանում: Պատահում է, երբ ժամանակին մեզանում բարձր հեղինակություն վաստակած այս կամ այն անձը, անցնելով ինքնաբավության ու մեծամտության բոլոր սահմանները, ինքն իրեն երևակայելով, իբրև պատճառ ամեն մի շարժման, ի վերջո հեռանում է իր բուն կոչումից ու պարտականությունից և օրն ի բուն զբաղվում միայն մեկ գործով. ցանկացած առողջ, կենսաբանորեն նպատակահարմար գաղափարի պատուհասում: Իսկ դրա լավագույն ու փորձված միջոցը՝ գաղափարախոս, գաղափարակիր անձանց աստիճանական սևացումն է երիտասարդ սերնդի աչքերում: Այսպես, ցանկացած նվիրյալ կարող է որակվել, իբրև «դավաճան, մատնիչ, գրագող»՝ միայն մեկ պատճառով. մեր ախտակիրը ոչ միայն չի կիսում նրա գաղափարները, ոչ միայն բնազդական սարսափ է տածում դինամիկ այն զորությունից, որն իր հակառակորդի ետևից տանում է հոծ զանգվածներ, այլև նախանձում է: Ասված է. «Չար անասու՛ն է մարդս, երբ նախանձում է... Նախանձը` մասնավորապես հայկականը, ընտրում է ճամփաներից ամենակարճը և թույլատրելի համարում թշնամանքի բոլո՛ր ձևերը»: Եվ այսպես, նույնիսկ իր կողմից չհասկացված կամ անընդունելի գաղափարները որակվում են, իբրև իրենից գողացված, իսկ այդ գաղափարների կրողներն ու ներկայացնողները՝ կղերական հնամենի ավանդության համաձայն՝ դավաճան, գործակալ...
Մի ազգի մտավոր ընտրանին, որն իր ստանձնած պարտականությունների բարձր գիտակցությամբ պիտի վեր կանգնած լիներ առօրեական ճղճիմ կրքերից, ամեն կարգի բանսարկություններից, նենգամտությունից ու չարասրտությունից, որն իր կեցվածքո՛վ միայն պետք է համահայկական միասնության կամք ներարկեր իր ազգի տարանուն հատվածների մեջ, այսօր, «միասնություն և հանդուրժողականություն» գոռալով՝ զբաղված է եղածն էլ փշրելու և կազմալուծելու գործով: Եվ նախքինում ունեցած շռնդալից հաջողությունները զենք դարձրած՝ իրենց վաղվա բարեկեցիկ ծերությունն ապահովող հոգևոր փերեզակների զոհը՝ Հայ Մտավորականը, լռում է: Լռում է մենության մեջ, քանզի հասկանում է, որ իր ստեղծածի ու արժևորածի ճշմարիտ գնահատականը վա՛ղն է տրվելու՝ այսօրվա երիտասարդ սերնդի կողմից:

*** 
2011թ. լույս տեսավ հայագետ Արթուր Արմինի «Արևի լեռան տիեզերական գաղափարաբանությունը» աշխատությունը, որն իսկույն լայն արձագանք գտավ թե Հայրենիքում, և թե՛ եվրոպայի ու Միացյալ Նահանգների հայկական գաղթօջախներում: Գիրքը, հեղինակի խոսքերով, փիլիսոփայական մի ուղերձ է՝ բոլորի՛ համար: Կարծում ենք, արժե՛ համառոտ գծերով ներկայացնել այդ ուղերձին բնորոշ հիմնական գծերը:
Հանգամանորեն ուսումնասիրելով վաղնջական շրջաններից եկող հայ ազգային իմաստասիրական մտքի բեկորները մեր էպոսում, ավանդազրույցներում, հեքիաթներում ու հավատալիքներում, համատեղելով դրանք միջնադարյան և նորագույն շրջանի հայ իմաստասերների թողած ժառանգության հետ, հմտորեն օգտվելով արդի գիտության տվյալներից, հեղինակը տվել է՝ «Տեսակը, որպես հավիտենական արժեք, Տեսակի հարատևման ճիգը՝ իբրև պատմության մղիչ ուժ» գաղափարի իր հիմնավորումը: «Ազգի առաքելությունը լինելն է, և ո՛չ թե ուրիշներին կեր դառնալը»,- ահա՛ հեղինակի կենսափիլիսոփայությունը: Ոչինչ ավելի լավ չի կարող բնութագրել գրքի արժեքն ու իմաստը, քան իր՝ հեղինակի տողերը.

«-Բնության մեջ յուրաքանչյուր տեսակ օժտված է անձնականությամբ: Տեսակի էությունից բխող անձնականությունը՝ տեսակի ինքնագիտակցումն է, ինքն իր բովանդակության մասին նրա առանձնակի ընկալումը:
-Ինչպես անհատն ունի հոգի, այնպես էլ ազգն ունի հավաքական Ոգի . դա նրաէգրեգորն է՝ նրա նախագոյաբանական միտք-նախատիպարը:
-Հոգին ունի՛ ազգություն:
-Ազգային տեսակն իր լիարժեք գործառույթն իրացնում է միայն բնօրրանում,որն ունի սահմաններ, ինչպես ատոմի մեջ էլեկտրոնն ունի իր վազքի տարածքը»:

Պարզ, մատչելի և կենսաբանորեն նպատակահարմար: Այս ճշմարտություններին հեղինակը հանգել է տարիների իր պրպտումների, հետազոտությունների արդյունքում, և ազգային-հասարակական ողջ իր գործունեությունն ուղղել է հայրենազուրկ, տարագիր հայի հոգում սեփական տեսակը հավերժացնելու, անխաթար պահելու գործին:

*** 
«Մարդու էության և գոյության (կեցության) միջև ճեղքվածք կա՝ անհարմարություն: Անհատը վերացարկված էությունն իրենում ունենալով՝ արարած է, և չունի՛ էության բովանդակ լինելիություն՝ լիարժեք ինքնահաստատման զգացողություն: Եվ ահա, անհատի ներքին կենսոլորտում այս ինքնակեղեքվող «անհարմարությունը» նրան մղում է էանալու՝ ճանաչելու... » :
«Երբ ժողովուրդը խուլ է իր ոգեղեն մարգարեների խոսքի էությանն ու նրանց գործն ընկալում է միայն արտաքնապես, ապա նա իր գերեզմանն է փորում»:
Արթուր Արմինի աշխատությունից ծաղկաքաղ արված այս տողերը, սակայն, ա՛յն աստիճան ցնցեցին «լիարժեք ինքնահաստատման զգացողությունից զուրկ և, դրանով իսկ, էանալու մղվող» որոշ արարածների հոգին, որ սույն թվականի նոյեմբերի 4-ին, Հայաստան-Ֆրանսիա ստեղծագործ փոխշփման և հետախուզական արդյունավետ համագործակցության արդյունքում, ընթերցող հասարակությանը մատուցվեց գողտրիկ, հոգեցունց մի զրպարտագիր, զմայլելի մի բանսարկություն, այնպիսի՛ն, որի տակ ստորագրելն իրենց համար պատիվ կհամարեին բոլոր ժամանակների փիսակներն ու սուրմակները: Խոսքը գնում է «Գրագողությունը, որպես քյասար ճանապարհ» բեղմնավոր շարադրանքին, որ ծնունդ է առել 20-21-րդ դդ մեծագույն «էաբան, ազգաբան», ԼՀՀ ՍԽ անդամ Ալեքսանդր Արորդի Վարպետյանի գրչի տակից (http://www.eutyun.org/S/Ashx/Banagoxutyun.htm):
Մեծամտությանը, հետապնդման մոլուցքին ու ամենուր իր մեծապատիվ անձն հանիրավի արհամարհված տեսնելու Վարպետյանի ցավագին տվայտանքներին վերջերս ավելացել է մի նո՛ր բարդույթ. բանն այն է, որ բազմավաստակ «ազգաբանին» հանգիստ չի տալիս սևեռուն այն գաղափարը, թե իր մտքերը գողացվում են երբեմն ավելի շուտ, քան՝ ինքը կհասցնի դրանք թղթին հանձնել: Եվ անչափ պատասխանատու այս օրերին, երբ եվրոարժեքներով առաջնորդվող առաջադեմ ողջ մարդկությու՛նն է պատրաստվում՝ ի հեճուկս լուսահոգի Մ. Գավուքճյանի, նշելու մեծ «էաբանի» հոբելյանը, երբ անգամ, մեր ազգի գալիքով մտահոգ որոշ կարկառուն աղանդավորնե ՛ր են բարձրացրել նրա հայրենադարձության պահանջը, երբ Սանատ Կումարայի՝ Հայոց աշխարհում անձական ներկայացուցիչ, բազմատաղանդ Մանասելյանի որոտընդոստ կոչերից սարսափած ՀՀ ապիկար կառավարությունը սպասում է ֆրանսիահայ հանճարի հաղթական վայրէջքին, վերջինս, մոռացած դարակազմիկ այս իրադարձությունների հոգսերը, դաժան ու անհավասար պայքարի է ելել գրագողների ու նրանց հովանավորող ռուսական մութ և խավար ուժերի դեմ: Իսկ պայքարելու արվեստը մեծարգո «ազգաբանին» անհայտ չէ: Վաղու՛ց արդեն նա խտրականություն չի դնում միջոցների մեջ՝ փորձից իմանալով, որ հաղթական արդյու՛նքն է կարևորը: Հակառակորդին միաժամանակ մի քանի տեսակ զենքերից գրոհելու՝ հազարամյակներից եկող մարտավարությանը նա միաձուլում է իր Էությանը հատուկ մեղմիկ բանսարկությունն ու բարեխառն բամբասկոտությունը, ավելացրած՝ փոքրիկ չափաբաժնով ճշմարտանման ստեր, և պատրա՛ստ է խառնիճաղանճ, անտրամաբանական բառակույտերով համեմված մշուշոտ այն մարգարեությունը, որը ժամանակին ստիպեց խելամիտ Կրեսոսի՛ն անգամ՝ սուր ճոճել աշխարհի հզորների դեմ և իր անփառունակ վախճանը գտնել Հայոց Տիրակալի նժույգի սմբակների տակ: Դելփյան հինավուրց արվեստի մասի՛ն է խոսքը, որ միախառնված վերսալյան կուրտիզանուհիներին հատուկ հմայիչ, թո՛ղ որ՝ թեթևաբարո և վտանգավոր խարդավանքների գիտությանը, բազմատաղանդ «էաբանի» ձեռքում դարձել են ահավոր մի զենք: Հոգ չէ՛, թե կռիվն այս՝ անմիտ է, ուժերի անտեղի վատնում: Հոգ չէ՛, թե բազում ծրագրեր ու գաղափարնե՛ր են մնում անկատար, բազում շնորհալիներ՝ պիտակվում «դավաճանի» խարանով: Վարպետյանի հմայիչ համբավը մի՛շտ է կասեցրել իր անկապակից բառերին ընդվզելու փորձ անողների շուրթերը: Իսկ «բաժանիր, որ տիրես» սկզբունքն այսօ՛ր էլ ամենազոր է Արևմուտքում, ուր տաղանդների պակաս երբե՛ք չի զգացվել: Եվ Վարպետյանը գործում է:

*** 

Պատկերացում կազմելու համար վարպետյանական տրամաբանության, ամոթխածության հասնող նրա համեստության և ընդհանրապես, նրա աշխարհայացքային մի շարք ֆենոմենալ առանձնահատկությունների մասին, պարզապես անհրաժեշտ ենք համարում մեջ բերել սույն «բարաթից» մեզ հետաքրքրող՝ Արթուր Արմինին և նրա աշխատությանն առնչվող հատվածը: Ահա՛ այն.

«Այսուհանդերձ, «Է» տառը որպես խորհրդանիշ սկսեց հայտնվել ամենատարբեր բնագավառներում, «Էությունը»՝ նույնպես (անգամ որպես ՀԿ -ների անվանում, ինչպես նախաստեղծ «Էություն» Ազգային Իմաստության Տաճարը), իսկ որպես հասկացությունը և անգամ իբր «էիզմ-ուսմունք»՝ տարբեր «հեղինակություններով»:Վերջերս հատվածաբար, բայց նաև եզրաբանական բառացի բանագողությամբ (օրի. «ԷԱՆԱԼ» վաղուց չհիշատակվող հասկացությունը կամ էություն-գոյություն տարբերակումը, այն էլ անհեթեթ շարադրմամբ... ) այդպիսի մի «հանճարեղություն» հայտնվեց սոցցանցերից մեկում ( 28/10/2012).

Մարդու էության և գոյության կեցության միջև ճեղքվածք կա`անհարմարություն:Անհատը վերացարկված էությունն իր մեջ ունենալով`արարած է եւ չունի էության բովանդակ լինելիություն`լիարժեք արտահայտման զգայողություն: Եւ ահա,անհատի ներքին կենսոլորտում այս ինքնակեղեքող <<անհարմարությունը>> նրան մղում է ԷԱՆԱԼՈՒ~ՃԱՆԱՉԵԼՈՒ:
Որքանով էակի( էակների )գիտակցությունը հեռու է Անհունի էությունից,այնքանով էակի( էակների) էության և կեցության մեջ ճեղքվածքը մեծ է:
Արթուր Արմին 
Երբ ժողովուրդը խուլ է իր ոգեղեն մարգարեների խոսքի էությանն ու նրանց գործն ընկալում է միայն արտաքնապես,ապա նա իր գերեզմանն է փորում:
Արթուր Արմին<<Արևի լեռան տիեզերական գաղափարաբանությունը>>:

Alexandre Varbedian. Շատ ծանոթ մտքեր են, անգամ բառացի... Ինչպե՞ս հայտնաբերեցիք:

Հասմիկ Աղաջանյան. Հնարավոր է,հարգելի Վարպետյան, Արթուր Արմինի<<Արևի լեռան տիեզերական գաղափարաբանությունը>> հետաքրքիր համահավաք գործ է...

Alexandre Varbedian. Համահավա՞ք... իսկ աղբյուրներ հիշատակվո՞ւմ են: Դժվար թե: Ոչինչ, հիմա ո՞վ է այդ անում: Բայց ձեզ հալալ է, նվիրյալ եք: 
Կատակով հարցրեցինք. «Շատ ծանոթ մտքեր են, անգամ բառացի ... Ինչպե՞ս հայտնաբերեցիք» ( մինչ այդ դրա մասին մեզ բազմիցս ահազանգել էին այլք): Պատասխանը եղավ. «համահավաքը» ( երևի բանագողությունը հիմա այդպես է կոչվում...): Բայց ահա, նույն գրքից Էություն հասկացության հետ կապված մեկ այլ մեջբերման առնչությամբ մեր «գաղափարաբանը» հիշատակվում է հեղինակին՝ երախտավոր Թ. Սարայդարյանին: Իսկ նա «Էություն» Ազգային Իմաստության Տաճարի միաբան էր, ոգևորված նրա հիմնադրումից և իր հետագա մի քանի աշխատություններում յուրովի վերարծարծելով էության գաղափարները:
Իսկ ո՞վ է Արթուր Արմինը: Ժամանակին լոսանջելեսյան «Եղիցի լույս» հանդեսի խմբագիրը, ապա հայտնի «օպերատիվնիկ» Ս. Քիրամիջյանի գործընկերը («Լույս» հեռուստաժամ ), այնուհետև մի քանի այդպիսի գրքերի հեղինակ, հետո «Բնության և հասարակության մասին գիտությունների միջազգային ակադեմիայի անդամ, պատվավոր դոկտոր» (ռուսական մասնաճյուղ, այդպիսի կոչումներ ունեն ՀՀ գլխ. դատախազ Աղվան Հովսեփյանը-այն էլ ակադեմիկոս, ՀՀ նախկին ոստիկանապետ Ալիկ Սարգսյանը, Արարատ թեմի առանջնորդ եպիսկոպոս Ն. Կճոյանը, ՍԻՄ-ի նախագահ Հայկ Բաբուխանյանը: Մեկ խոսքով «մերոնք»... ): Նա նույն Արթուր Արմինն է, ով 1997 թ. Լոս Անջելեսում վարում էր մեր ելույթը «Ազգ-ժողովուրդ- ամբոխ» թեմայով, որից հետո էլ տրվեց բուռն ազգային-գաղափարախոսական գործունեության:
Կարծում ենք, որ ինքին հասկանալի է թե ինչո՞ւ մեր «գաղափարաբանը» ոչ մի կերպ չէր տալու Ալեքսանդր Վարպետյանի անունը: Նախ բանագողության բուն աղբյուրները սքողելու համար, ապա նաև հայրենիքից հոկտեմբեր 27-ի առնչությամբ արտաքսված և նրան կատարյալ մոռացության դատապարտելու պետական մարտավարության համաձայն, և ի վերջո հայոց ճակատագիրը վերահսկողության տակ պահելու ոմանց համառ ջանքերի... » :
***
Ինչպիսի՜ արդյունավետ համագործակցություն, իսկը՝ «Վտանգավոր կապեր»: Պարզվում է, Ալեքսանդր Վարպետյանի հոբելյանական տոնակատարություններին պատրաստվելուն զուգահեռ, ստեղծվել է միջազգային շտաբ-կենտրոն, ուր հոբելյարի բազմահազար հետևորդները օրն ի բուն ահազանգեր են ուղարկում հենց իրեն՝ «Էիզմ»-ի հիմնադրին:
Ինչևէ, վարպետյանական սրտի տիտանական ցավի այս որոտընդոստ աղաղակը մնաց անարձագանք: Եվ դա՝ չնայած այն բանին, որ մեր Տեսակի անցյալը, ներկան, և ինչու չէ, ըստ որոշ թաքնագետների՝ նաև գալիքը «Էիզմ»-ի հիմնադրին պարտական անշնորհակալներս պարտավոր էինք գոնե մեր կարծի՛քն հայտնել այս առնչությամբ: Սակայն, աշխարհասփյուռ հայության անտարբերությունն այս անգամ, ունի հիմնավո՛ր պատճառներ: Բանն այն է, որ շատ քչերի սիրտը կարող է դիմանալ ճոռոմախոս Արորդու՝ պաթետիկ զեղումներով արված հոգեբանական գրոհներին: Եվ հետո, այնքան էլ հաճելի և անվտանգ չէ՝ «էություն-գոյություն» զույգ հասկացությունների վրա հավիտյանս հավիտենից հեղինակային իր մենաշնորհը դրած սարսափազդու «ազգաբանի» հետ դեմ առ դեմ համացանցային տիրույթներում հանդիպելը: Կա մեկ այլ՝ ոչ պակաս հիմնավոր պատճառ. մեր հետազոտությունները ցույց են տվել, որ շատերն են գիտակցում հոգեախտավոր այն վիճակը, որում գլխապտույտ արագությամբ գլորվում է համատիեզերական արիականության հայրը: Իսկ նմանին պատասխանելն, իհարկե, գուցեև խելամիտ չէ: Սակայն, պետք է ի նկատի ունենալ, որ հարվածելով իր հակառակորդներին՝ վարպետյանական դպրոցը նախ և առաջ նպատակ ունի արժեզրկել նրանց բերած գաղափարնե՛րը: Սովորաբար հարվածը հասցվում է շատ անսպասելիորեն, կողմնակի որևէ քնքուշ արարածի կողմից մատուցված նրբակերտ մի գործիքով և անպայման՝ թիկունքից: Շատ դեպքերում «Էաբանի» օլիմպիական ցասմանն արժանացած անձինք անգամ ավելորդ են համարում պատասխանել՝ հիմնականում վերը նշված վերջին պատճառով: Սակայն, հենց դա էլ հաշվի է առնված «Էիզմ»-ի ստրատեգների կողմից. երիտասարդության աչքերում պատասխան չստացած զրպարտանքները միշտ էլ արժեզրկու՛մ են զրպարտության զոհի գաղափարները:

*** 
Նախքան Արթուր Արմինին հղված՝ Վարպետյանի այս խառնիճաղանճ տողերի բուն պատճառներից մի քանիսին անդրադառնալը, փորձենք հասկանալ վերջինիս տրամաբանությունը՝ հետևելով նրա մեղադրանքների տառին և ոգուն: Եվ այսպես.

Վերջերս հատվածաբար, բայց նաև եզրաբանական բառացի բանագողությամբ (օրի. «ԷԱՆԱԼ» վաղուց չհիշատակվող հասկացությունը կամ էություն-գոյություն տարբերակումը, այն էլ անհեթեթ շարադրմամբ... ) այդպիսի մի «հանճարեղություն» հայտնվեց սոցցանցերից մեկում: 
Պարզվում է, որ «ԷԱՆԱԼ» վաղուց չհիշատակվող» բայն արտաբերե՛լն իսկ հավասարազոր է բանագողության, դե իսկ, գրավոր որևէ տեքստում գործածելն՝ արդեն խայտառակ անամոթություն է, քանի որ Վարպետյանի՛ն ենք պարտական մոռացությունից առաջին անգամ (?) դրա վերագործածումը: «Էություն-գոյություն» հասկացությունների մասին խո՛սք անգամ չի կարող լինել: Չէ՞ որ մեզ՝ խավարամիտներիս երբեք էլ հասու չի եղել դրանց տարբերությունը, և չլիներ մեր «էաբանը», այդպես էլ «էությունն» ու «գոյությունը» կընկալեինք իբրև հոմանիշներ: ՈՒստի, տիայրք հայագետներ և գաղափարախոսներ, ի նկատի ունեցեք, որ բոլոր դեպքերում, պարզապես պարտավոր եք հղում կատարել Վարպետյանի գրքերից ու հոդվածներից որևէ մեկին, այլապես, Հայաստանը քաղաքակիրթ իրավական երկրի վերածվելու դեպքում (իսկ դա կլինի այն բանից հետո, երբ ասենք, բազմատաղանդ պոետ Խաչիկ Մանասելյանը Վարպետյանին գրկաբաց դիմավորի «Զվարթնոց» օդանավակայանում) Ձեզ սպասվում են դաժան պատիժներ և ահեղ դատաստան: Ինչ վերբերվում է Վարպետյանի կողմից նշված «անհեթեթ շարադրում» բառակապակցությանը, ապա այստեղ հրամայողաբար կխնդրեինք մեր «համեստ մտավորականին»՝ չաղմկել: Հենց նույն՝ «Գրագողությունը, որպես քյասար ճանապարհ» սքանչելի գիտահետազոտական աշխատանքում, որն իր երևակայական հարուստ բովանդակությամբ գերազանցում է անգամ նախքին հայ գրող, նույնպես ֆրանսիահպատակ Կ.Սիմոնյանի ֆանտաստ գործերին, ինչե՜ր միայն չարժեն հետևյալ տողերը.

«Այսուհանդերձ, «Է» տառը որպես խորհրդանիշ սկսեց հայտնվել ամենատարբեր բնագավառներում, «Էությունը»՝ նույնպես (անգամ որպես ՀԿ -ների անվանում, ինչպես նախաստեղծ «Էություն» Ազգային Իմաստության Տաճարը), իսկ որպես հասկացությունը և անգամ իբր «էիզմ-ուսմունք»՝ տարբեր «հեղինակություններով»: 
Մենք ենթադրում ենք միայն, որ այս տողերում թաքնված տրամաբանական լաբիրինթոսից չարաճճիորեն մեզ աչքով է անում վերերկրային մի բանականության, Էության խորհուրդներն անդառնալիորեն ընկալած մի գերբնական ուժի լեզվամտածողությունը՝ մեզ այնքա՜ն անհասկանալի, և միաժամանակ՝ զարմանալիորեն գրավիչ: Եվ ընդհանրապես, հեռու չէ այն օրը, երբ վարպետյանական անզուգական շարահյուսությունը կդառնա հայագիտական հատուկ հետազոտությունների առարկա:
Շարունակենք հետևել Վարպետյանի տրամաբանությանը.

«Բայց ահա, նույն գրքից Էություն հասկացության հետ կապված մեկ այլ մեջբերման առնչությամբ մեր «գաղափարաբանը» հիշատակվում է հեղինակին՝ երախտավոր Թ. Սարայդարյանին: Իսկ նա «Էություն» Ազգային Իմաստության Տաճարի միաբան էր, ոգևորված նրա հիմնադրումից և իր հետագա մի քանի աշխատություններում յուրովի վերարծարծելով էության գաղափարները»:
ՈՒրեմն, եթե Սարայդարյանը եղել է «Էություն» Ազգային Իմաստության Տաճարի միաբան, ապա բավական չէ՝ հղումներ անելիս հիշատակել միայն նրա գործերը: Հասկանու՞մ եք, առանց Վարպետյանի անձի հիշատակման, անվավեր է ցանկացած հղում: Եվ հետո, ինչպե՞ս կարելի է օգտվել Սարայդարյանի գործերից, առանց նշելու, որ նա «Էությունից» է եղել: Դա պարզապես նշան է այն բանի, որ Արթուր Արմինը գիտակցաբար որոշել է ստվերի մեջ պահել Իմաստության Տաճարի և նրա մեծ ՈՒսուցչի անունը:
Սակայն, այս ամենը ոչի՛նչ են՝ այն կարևոր բացահայտման առջև, որին հանգում ենք «Գաղափարաբան» բառը՝ Արթուր Արմինի դեպքում չակերտների մեջ տեսնելիս: Ահա՛ բուն պատճառներից մեկը՝ մեր «ազգաբանի» պոռթկումի: Վաղու՜ց է արդեն, ինչ «տքնաջան ուսումնասիրողի» համարումն այլևս չի բավարարում Վարպետյանին: Այժմ նա իրեն համարում է Մեծ գաղափարախոս և անթաքույց ատելությամբ է վերաբերվում բոլոր նրանց, ովքեր իրեն արժանի չեն համարում այդ կոչմանը: Եվ «Է»-ն ու «Էությունը» «Էիզմ»-ի վերածած մեր նոր մարգարեն՝ լծված Արևմուտքի ոսկե կառքին, արշավում է դեպի Հայաստան՝ ճանապարհին փորձելով ոչնչացնել բոլոր նրանց, ովքեր հանդգնել և հանդգնում են իրեն հարցնել պարզ, մարդկային լեզվով. ո՞վ ես դու Մեծդ Արորդի, ի՞նչ է ուզածդ, ի՞նչ նպատակ ես դնում Ազգիդ առջև, որո՞նք են դրա իրականացման ուղիները: Եթե հետազոտություններդ որոշել ես օգտագործել քաղաքական կողմնորոշումներիդ մեջ, ապա բոլորը չէ՛, որ պարտավոր են կիսել արևմտամետ հակումներդ: Բարի եղիր գոնե, ռուսամետության կամ լրտեսության մեջ չմեղադրել մարդկանց, ովքեր պարզապես թքած ունեն բոլոր «իզմեր»-ի վրա (հասկանու՞մ ես՝ ԲՈԼՈ՛Ր) և քաղաքականության մեջ կողմնորոշվում են՝ իրենց Հայրենիքի՛ շահի առաջնայնության սկզբունքով:

*** 
Տիայր էաբան, մենք իհարկե գիտակցում ենք, որ համատարած նյութապաշտության ու տգիտության մեր ժամանակաշրջանում, դու՛ ես միայն, որ մխրճված տիեզերական Անհունում, փորձում ես լույսի մի շո՛ղ բերել երկրագնդի տարբեր հատվածներում մեկը մյուսից բեխաբար ապրող արիացիների համար: Քե՛զ են միայն ծանոթ առեղծվածային «Է-Էություն» աստվածություն-հասկացության տիեզերագիտական ընդգրկումները, առավել ևս՝ «էիզմ-Էություն» ուսմունքի գոյությունը:
Սա հասկանալի է բոլոր նրանց, ովքեր գիտակցում են տրամաբանական կասկածելի շարահյուսությամբ զեղված մարգարիտներիդ դեմ ընդվզելու ողջ անհուսությունը, սակայն, ասա խնդրեմ, քրմական իմաստնության ո՜վ մեծդ շտեմարան, մի՞թե չես կարծում, որ երբեմն հարկավոր է իջնե՛լ երկնային բարձունքներից՝ մաքրելու համար այն աղբը, որ չնայած սրբակենցաղ վարքիդ,մերթընդմերթ նետում ես երկրային դաշտերին:
Իսկ ընդհանրապես, հաջորդ անգամ հայկականության գաղափարաբանների, ազգային կենսակերպով ապրող և այդ կենսակերպը սեփական օրինակով մեր երիտասարդ սերնդին ներարկող որևէ մտավորական հայի դեմ գրիչ վերցնելուց առաջ, լավ կլինի մտաբերես հետևյալ խոսքերը.

«Այո՛, աշխարհում ամենայն ի՛նչ անձնաւորւում է, ամենայն ի՛նչ դիմագծւում է, ամենայն ի՛նչ անհատականանում է: Մի բան գոյութիւն է ստանում ա՛յն ժամ միայն, երբ նա մտնում է անհատականանալու առաջընթացում: Գոյացութիւնը, էապէս, անհատականացման առաջընթաց է:
Անհատականացմամբ է պայմանաւորւում տեսակաւորումը: Տեսակը ոչ այլ ինչ է, քան ինքնատիպութիւնը յաւերժացնելու բնաճիգ: Ցեղի գոյութիւնը նախ եւ առաջ պայմանաւորւում է այս բնաճիգով: Այս բնաճիգը նախատեսում է բազմազանութեանց բնական անհրաժեշտութիւնը: Եթէ բազմազանութիւնը բնական անհրաժեշտ առաջընթաց չլինէր - բնութեան մէջ չէր կարող գոյութիւն ունենալ ինքնատպութիւն, որով ե՛ւ տեսակ պահելու բնաճիգ…»: 

Տեսնու՞մ ես, ի՜նչ հիանալի է ասված: Խորանա՜լ անհատի գոյության և էության խորհուրդների մեջ՝ առանց խճողվելու և ընթերցողին էլ մոլորեցնելու՝ քչերի՛ն է տրված: Բայց մի՛ շտապիր դարձյալ աղմկել «գողացված» մտքերի մասին. սա Արթուր Արմինի գրքում զետեղված մի բնաբան է՝ ամենայն պարտաճանաչությամբ նշված համապատասխան հղումով: Մտքո՛վդ անգամ թող չանցնի՝ դատի տալ նրան: Դա գրվել է քեզանից տասնամյակներ առաջ, և շատ ավելի պարզ, մատչելի ու հայեցի, քան բառակույտերիդ անիմաստ ողջ թափոնը: Այդ բառակույտերովդ հիացած և օրն ի բուն անձդ փառաբանող ստորաքարշների պատճառո՛վ է, որ վերածվել ես գորշ, մանրախնդիր ու աննպատակ մի միջակության: Հեռու՛ քեզ քծնողներից. դրանք պարզապես ոչնչացնու՛մ են քեզ: Որտե՞ղ էիր, երբ հայոց մեծերը շոշափում էին էության և գոյության կնճիռները, քննության առնում «Անհատ-Տեսակ-Հայրենիք» բնազանցական, անբացատրելի շաղկապվածության խնդիրները: Քեզ փառաբանողները պարզապես փակե՛լ են աչքերդ: Այդ նրա՛նք մտցրին գլխիդ մեջ, թե դու՛ ես հնարել անիվը, և հեծանիվ քշելիս՝ պարտավոր ենք պարտադիր անու՛նդ գոռալ: ՈՒշքի՛ եկ, հակառակ դեպքում, կհայտնվես է՛լ առավել անմխիթար վիճակում, երբ քո իսկ տրամաբանությամբ քեզ բացատրեն, որ գրածդ գաղափարները վաղուց արդեն հստակ ու պարզ շարադրված են եղել՝ քեզանից էլ շատ առաջ: Հավատա՛, հիմնավորելու համար սեփական հետազոտությունների ծնունդ իր մտքերը՝ քեզանից չէ՛, որ Արթուր Արմինը պետք է սովորեր էության և գոյության խնդրականների մասին: Հայ և համաշխարհային իմաստասիրական միտքը տվել է հարու՛ստ ժառանգություն: Այլ բան է, որ դու փորձում ես համառորեն շրջանցել այն:

*** 
Մենք իրո՛ք անիմաստ ենք համարում Արթուր Արմինին՝ ԿԳԲ-ի գործակալ որակելու քո մարմաջին պատասխանելը: Դա շատ հասկանալի մի ստորություն է քո կողմից՝ ծնունդ հոգուդ չարության: Միայն անուղղելի ամբոխավարն ու փորձված ճամարտակը կարող է քեզ պես, գրչի թեթև մի հարվածով, փորձել մուր քսել մի մարդու վրա, որի ողջ գործունեությունը եղել է միայն ի նպաստ ազգայինի: Պարզապես կցանկանայինք հարցնել, թե արդյո՞ք պատահականություն էր այն, որ զրպարտագիրդ համընկավ Հայաստան վերադարձիդ թույլատվության համար կազմակերպածդ ստորագրահավաքին, վերջերս բարձրացված այն հարցին, թե ի՞նչ հարաբերությունների մեջ ես բոլորիս հայտնի կեղծ հայագետների հետ: Չէ՞ որ ի՛նքդ գիտես, թե ինչպես, միայն իր անձի հմայքով և ունեցած հեղինակությամբ, զրպարտագրիդ թիրախին հաջողվեց ամերիկահայ ուսանողական մի հզոր շարժում կազմակերպել՝ ռիչարդների, քաուիների և թոմսոնների դեմ: Այսօր դու նրան անվանում ես ռուսական գործակալ. ինչու՞ : Որովհետև թքա՞ծ ունի արևմտյան բարքերը հայոց մեջ արմատավորել ցանկացող ապազգայինների վրա, որովհետև կարողացավ կասեցնե՞լ Ռիչարդ Հովհաննիսյանի խայտառակ հատորյակների հաղթարշավը սփյուռքահայ ուսանողության շրջանում, որովհետև հենց այդ խայտառակ կեղծարարությունների դեմ պայքարելու նպատակո՞վ էր կազմակերպում հաղորդումներդ ամերիկահայ միջավայրում: Իսկ ի՞նչ ես արել դու հայապահպան քո գործունեությամբ՝ մեր ներկա՛ն անգամ մեզանից խլել փորձող ռասսելների ու քաուիների բերանը փակելու համար: Ճի՞շտ է, որ շփումներ ունես նրանց հետ՝ թեկուզ միջնորդավորված կերպով: Եվ եթե ճիշտ է, ապա կարո՞ղ ենք քեզ էլ՝ մարդկանց պիտակավորելու քո իսկ տրամաբանությամբ, կասկածել «բարեկամ ու թշնամի» մի շարք ծառայություններից գումարներ ստանալու և տարին երեք անգամ պատվերով գրքեր գրելու մեջ: Ի՞նչ կասես Ստեփան Քիրեմիջյանի այն հայտարարության մասին, թե ամերիկյան բիզնես-շրջագայություններիդ ժամանակ պահանջում էիր հաղորդումներիդ ձայնագրությունները՝ իբրև պարտադիր պայման: ՈՒ՞մ էիր զեկուցում, և ու՞մ համար ես խաղում այժմ:
Եվ որտեղի՞ց քեզ այդքան մանրամասնություններ Արթուր Արմինի «լրտեսական գործունեության» մասին, ո՞վ ես դու, Վարպետյա՛ն: Ցանկանում ես շռնդալից մու՜տք Հայոց աշխարհ՝ հակառուսականության ֆոնի վրա, արևմուտքի նժու՜յգը թամբած: Շտապիր, միայն թե, առաջին մենագրությունդ ցայսօր հիշողներին առավել ցանկալի կլիներ՝ քեզ տեսնել անկախականների՛ ճամբարում, որպիսին է նաև Արթուր Արմի՛նը:
Իսկ որպեսզի հեշտությամբ հրաժարվես սրանից հետո աջ ու ձախ գրագողներ ման գալու սովորությունիցդ, բարի եղիր Արթուր Արմինից ընդունելու այս փոքրիկ, բայց շատ Էական հիշեցումը.

Էությունը՝ ինչպես լույսը, թվում է, թե մեկ գույն է, բայց իրականում՝ գույների ու բյուրավոր նրբերանգների հավաքականություն է... 

Վերջ տուր զազրախոսություններիդ, Ալեքսա՛նդր Արորդի, քանզի քաղաքական կողմնորոշումները հաճախ փոխվում են, մնում են միայն Ազգի, Հայրենիքի հավիտենական արժեքները, որոնց հանդեպ սերն ու պարտականության կամքն է քարոզել Արթուր Արմինն ամերիկյան իր ողջ գործունեության ընթացքում:
Եվ հիշիր, թե ի՛նչ է սովորեցնում տարագիր հային՝ քեզ համար այնքա՛ն ատելի այս հեղինակը.

«Պանդուխտ հայը մի օր կվերադառնա՛ իր Հայրենիք, որովհետև այլ կերպ չի կարող լինել, որովհետև աստղերը շարժվում են միայն իրե՛նց ուղեծրով, որովհետև ոչ մի աստղ չի կարող փոխել իր ուղեծիրը: Որովհետև ամեն ինչ վերջանում է այնտե՛ղ, որտեղ սկսվել է»:

Արթուրը վերադարձա՛վ իր ուղեծրին: Մենք էլ, մի գեղեցիկ օր կվերադառնա՛նք Տուն: Դու էլ, հուսով ենք, կկարողանաս այցելե՛լ նախնիներիդ շիրիմներին: Միայն թե, վերադառնանք այնպես, ինչպես Արթուրը՝ առանց կորցնելու բարոյականության ու ազնվականին վայել ուղղախոսության մեր հատկությունները, առանց եղծելու մեր հայկականությունը: Այդժամ միայն, նայելով մեկ մեկու աչքերի, կարող ենք ասել հպարտորեն. Ես արթուն պահա՛կն եմ իմ Ցեղի: Ինձանո՛վ է նաև պայմանավորված Տեսակիս հարատևությունը՝ նրա Էության կրո՛ղն եմ ես: 

Գևորգ Հովհաննիսյան, Տաթև Գրիգորյան, Հիքսոս Արթուր

http://www.haykjanner.org/%D5%A1%D5%A6%D5%A3%D5%A1%D5%B5%D5%AB%D5%B6_%D5%B0%D5%A1%D5%B5%D5%A5%D6%81%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D6%80%D5%A3%D5%AB_%D5%B8%D5%A3%D5%B8%D6%80%D5%B8.ws

"Le grand remplacement, c'est à dire le changement de peuple" : Renaud Camus

http://laveritablenaturedujudaisme.blogspot.be/2012/11/le-grand-remplacement-cest-dire-le.html

« La France est comme une vieille fille de bonne famille que les circonstances ont réduite à remplir des fonctions d'institutrice auprès de familles étrangères. Elle élève les enfants des autres. Ils ont d'autant moins de raison, pour la plupart, de s'intéresser à ce qu'elle veut leur apprendre qu'ils sont eux-mêmes, souvent, les héritiers d'autres patrimoines et d'autres traditions, et qu'ils sont en tel nombre dans cette situation-là, dans les classes de notre vieille fille, qu'ils ne voient pas très bien pourquoi ne pas demeurer dans leur propre culture, qu'ils ont l'occasion, dans leur vie quotidienne et dans leur environnement ordinaire, en France même, de partager plus que la sienne. A propos d'un tel état de fait, parler d'une très grave menace pour la civilisation et pour l'identité est très insuffisant : il s'agit de bien plus que d'une menace, il s'agit d'une atteinte déjà bien près d'être fatale. »

Renaud Camus. Le Communisme du XXIe siècle. (p. 87-88) 

(présentation de la vidéo sur YT)

Il faut le voir pour l'entendre !!!
Les pires sont bien les juifs de la diaspora, sans exception, parce qu'ils sont depuis le départ, le ver dans le fruit.

Հարցազրույց Գագիկ Գինոսյանի հետ

Die EU als Gefahr für Freiheit und Demokratie

Norbert Geng auf dem von Compact unterstützten Kongress "Europa muss schweizerischer werden".

La Ruche qui dit Oui !

La Ruche qui dit Oui ! permet de vous réunir pour acheter directement aux producteurs de votre région.

Deadliest weapons ever invented- Metal Storm

Հայկական հեթանոսական հարսանիք Գառնիում

Հայկական հարսանիքը` ավանդապահության ու նորարարության տեսանկյունից

http://www.azatutyun.am/content/article/2152115.html

«Այսօրվա հարսանիքները հայոց ավանդական հարսանեկան ծիսաշարի ընդամենը մի աղքատ մասն են կազմում. պահպանվում են հարսանեկան ավանդական շատ քիչ ծիսակարգեր», - ասում է պատմական գիտությունների դոկտոր պրոֆեսոր, ազգագրագետ Ռաֆայել Նահապետյանը: - «Օրինակ` հնում հայոց հարսանիքները տեւել են 7 օր ու գիշեր », - պատմում է նա:



Մեր օրերում պահպանվում են օժիտի եւ քավորի ինստիտուտները` դերակատարումների որոշակի փոփոխությամբ. եթե նախկինում հարսանեկան քավորը պետք է լիներ պապենական, այսօր քավոր ընտրում է ամուսնական զույգը` իր ընկերներից կամ հարազատներից: Օժիտն էլ հաճախ ոչ թե ներքնահագուստ կամ 12 հոգու համար նախատեսված սպասքի հավաքածու է, այլ ավտոմեքենայի կամ բնակարանի բանալիներ: Պահպանվել և մեզ են հասել նաեւ սկեսրոջ տան բակում ափսե կոտրելու, հարս ու փեսայի ուսերին լավաշ գցելու, նրանց մեղր ուտեցնելու ավանդույթները: 

Էլենն ու իր ամուսինն ընտրել են հեթանոսական հարսանիքին հատուկ ծեսերն ու այդպես էլ ամուսնացել: Հին հայկական հարսանիքների մասին տարբեր գրքեր կարդալուց հետո Էլենն իմացել է Հայ արիական միաբանությանը կից գործող քրմական խորհրդի մասին եւ ապագա ամուսնու հետ որոշել են ավադական հեթանոսական հարսանիք նախաձեռնել: 

Էլենն այն եզակի հարսներից էր, ում զգեստը ոչ թե ավանդական սպիտակ, այլ ծիրանագույն տարազ է եղել` զարդարված հարսի զգեստին հատուկ ավանդական զարդով` վարդակակաչով: Փեսան էլ աչքի է ընկել յուրահատուկ հագուստով, նա կրել է զարդանախշով շապիկ: 

Հարսանիքի ողջ արարողությունն անցակացվել է Գառնու տաճարում, բակում պարել են քոչարի: Չնայած հեթանոսական ոճի այս հարսանիքի համար զույգը քարկոծվել ու քննադատվել է, բայց Էլենը չի զղջում, որ նման ինքնատիպ հարսանիք է ունեցել:

АМЕРИКАНСКАЯ МЕЧТА / THE AMERICAN DREAM

Money as Debt 1, 2, 3

The God Who Wasn't There

"The Church Doesn't Like the People to Grow Up."~ Bishop John Shelby Spong

The Mental Damage Done By Religion

ՈՒխտագնացություն Խուստուփ լեռ, Մեծն Նժդեհի մասունքներին

NAPOLÉON BONAPARTE sur les juifs

Séance du Conseil d'état du 30 avril 1806

"La législation est un bouclier que le gouvernement doit porter partout où la prospérité publique est attaquée. Le gouvernement français ne peut voir avec indifférence une nation avilie, dégradée, capable de toutes les bassesses posséder exclusivement les deux départements de l'ancienne Alsace; il faut considérer les Juifs comme nation et non comme secte. C'est une nation dans la nation; je voudrais leur ôter, au moins pendants un temps déterminé, le droit de prendre des hypothèques, car il est trop humiliant pour la nation française de se trouver à la merci de la nation la plus vile.  

Des villages entiers ont été expropriés par les Juifs; ils ont remplacé la féodalité, ce sont de véritables nuées de corbeaux. On en voyait au combat d'Ulm qui étaient accourus de Strasbourg pour acheter des maraudeurs ce qu'ils avaient pillé. Il faut prévenir par des mesures légales, l'arbitraire dont on se verrait obligé d'user envers les Juifs, ils risqueraient d'être massacrés un jour par les chrétiens d'Alsace, comme ils l'ont été si souvent, et presque toujours par leur faute. Les Juifs ne sont pas dans la même catégorie que les protestants et les catholiques.
Il faut les juger d'après le droit politique, et non d'après le droit civil, puisqu'ils ne sont pas citoyens.            

Il serait dangereux de laisser tomber les clefs de la France, Strasbourg et l'Alsace, entre les mains d'une population d'espions qui ne sont point attachés au pays. Les Juifs autrefois ne pouvaient pas même coucher à Strasbourg; il conviendrait peut-être de statuer aujourd'hui qu'il ne pourra pas y avoir plus de cinquante mille Juifs dans le Haut et le bas-Rhin; l'excédent de cette population se répandrait à son gré dans le reste de la France. On pourrait aussi leur interdire le commerce, en se fondant sur ce qu'ils le souillent par l'usure, et annuler leurs transactions passées comme étant entachées de fraude. Les chrétiens d'Alsace et le préfet de Strasbourg m'ont porté beaucoup de plaintes contre les Juifs lors de mon passage dans cette ville." 

Armenian Air Defense shot down Israeli made UAV

SmartBird: Die Geschichte des Fliegens und die Entschlüsselung des

Ո՞վ Է Սիոնիստ Գործակալ Լեվոն Տեր-Պետրոսյանը

Marie-France Garaud : "La France n'est plus un état"

merci à

http://laveritablenaturedujudaisme.blogspot.be/2012/10/marie-france-garaud-la-france-nest-plus.html

"..... L'état ou la nation sont tout de même en péril redoutable, on pourrait même se demander s'ils existent encore en tant que tels..... "

"Nous ne sommes plus un état."

"La France n'est plus un état."

"Nous n'avons plus aucun pouvoir d'état. Nous n'avons plus le pouvoir de battre monnaie, de faire les lois, de rendre la justice ou décider de la paix ou de la guerre."      

Marie-France Garaud a tout à fait raison dans ce qu'elle dit. 

La France en tant qu'état n'existe plus et pour cela, vous pouvez dire merci les juifs. 

La France est un des pays les plus infiltrés au monde par les juifs. Il est le premier pays d'Europe, bien avant l'Angleterre et beaucoup moins que ce dernier. 

Il me paraît désormais évident que la France sera un des derniers pays à se réveiller, s'il se réveille un jour.. ! Mais par contre sera un de ceux qui souffrira le plus. 

Voilà le prix à payer pour être et avoir été la fille aînée de l'Eglise !!  

Goldman Sachs - La banque qui dirige le monde

The Zio Election from Hell! ... by Dr David Duke

Իրանական նավթն ու «թուրքական» ոսկին

MONDAY, 22 OCTOBER 2012 15:47

Իրանից ստացած գազի դիմաց` Թուրքիան վճարում է «մաքուր ոսկով», որը գնում է Ադրբեջանը Լոնդոնի թանկարժեք մետաղների բորսայից
Համաձայն Թուրքիայի վիճակագրական ծառայության տվյալների, Թուրքիայի և Իրանի միջև նավթի , գազի և նավթամթերքների արտաքին առևտրի ծավալները 2012թ-ի առաջին կիսամյակում կազմել են 4 մլրդ 35 մլն դոլար:Թուրքիան 2012թ-ի մարտից դադարել էր օգտագործել Իրանի հետ SWIFT դրամական փոխանցումների համակարգը և վճարումը կատարում էր ոսկու ձուլակտորներով: 2012թ-ի մայիս, հունիս, օգոստոս ամիսներին Թուրքիան նավթամթերքների դիմաց Իրանին է փոխանցել 60 տոննա ոսկի:
Գործարքը կատարվում էր հետևյալ կերպ. Թուրքական Հալք բանկում կուտակվում են ֆինանսական միջոցները , բանկն այն վերածում է ոսկու ձուլակտորների և փոխադրում Իրան , այն հանձնելով Իրանի Կենտրոնական բանկին:
Սակայն 2012թ-ին երկրորդ կիսամյակում Թուրքիան դադարեցրեց Իրանից գնված գազի դիմաց ոսկու քանակի ուղիղ տեղափոխումը Իրան: Թուրքիան ընտրել էր Աբու Դաբին , որտեղ էլ «միջնորդ» բակային համակարգի միջոցով սեպտեմբեր ամսին կատարվել է 12 տոննա ոսկու քանակի հանձնում Իրանին: Սակայն Թուրքիայից Անբու Դաբի տեղափոխվող ոսկու քանակական կտրուկ աճը և Իրանի ակտիվությունն այդ երկրի շուկայում չեն վրիպել ԱՄՆ-ի «աչքից»:
Թուրքիան զգալով իր հիմնական դաշնակցի կակածները, գտել է այլ ճանապարհ Իրանի գազի դիմաց վաճարում կատարելու համար: Այժմ Թուրքիայի Հալք բանկը դոլարային փոխանցում է կատարում Ադրբեջանի Պետական նավթային հիմնադրամին (SOFAZ), որն էլ իր հերթին Լոնդոնի բորսայից գնում է ոսկի և այն տեղափոխվում Իրան:
Թուրքիայի պատվերով և վճարով Ադրբեջանի նավթային հիմանադրամն անցյալ շաբաթ Լոնդոնի թանկարժեք մետաղների բիրժայից գնել է 10 տոննա ոսկի, որը փոխադարձ համաձայնությամբ ժամանակավորապես պահվում է «ՋՓՄորգան» (JP Morgan) բանկի պահոցներում, Ադրբեջան, այնուհետ` Իրան տեղափոխելու նպատակով:
Տեղափոխումը կիրականացվի Թուրքիայի և Իրանի միջև հոկտեմբեր ամսվա դիմաց գազի մատակարարման ծավալների հաշվարկների և ճշտումներից հետո, երբ Ադրբեջանը նաև որոշում կկայացնի ոսկու այդ քանակը մաքսային վճարից ազատելու մասին: Թուրքիայի , Ադրբեջանի և Իրանի միջև Թուրքիա մատակարարվող գազի դիմաց ոսկու բազմաքայլ «կոմբինացիայի» վերաբերյալ համաձայնությունը կայացել էր Բաքվում վարչապետ Էրդողանի և նախագահ Ահմադինեժադի միջև:
Որպեսզի Իրանի հասնելիք «թուրքական» ոսկին ներմուծման ժամանակ հարկման չենթարկվի և մաքսային արժեք չգանձվի, Ադրբեջանի կառավարությունը հոկտեմբերի 22-ին իր թիվ 238 և 239 որոշումներով` մաքսային վճարից ազատել է Ադրբեջանի պետական նավթային ընկերության կողմից ներմուծվող ոսկու քանակը:



AWN վերլուծական կենտրոն
armweeklynews.am

David Icke: Humanity's Last Stand

Zinssystem: Geldschöpfung und Spekulation (mit Bernd Senf)

Analyse d'Alain Soral

E&R / Soral : rentrée 2012, partie 1 par ERTV



E&R / Soral : rentrée 2012, partie 2 par ERTV



E&R / Soral : rentrée 2012, partie 3 par ERTV



E&R / Soral : rentrée 2012, partie 4 par ERTV



E&R / Soral : rentrée 2012, partie 5 par ERTV



E&R / Soral : rentrée 2012, partie 6 par ERTV

Simulation de frappes de missilles contre des insallations pétrolières azerbaïdjanaises

Les forces armées arméniennes ont procédé à des simulations de frappes de missiles sur des objectifs militaires ainsi que sur les installations de pétrole et de gaz en Azerbaïdjan au cours d’exercices majeurs organisés ce mois-ci, a déclaré un haut responsable militaire à Erevan lundi.
Les deux semaines d’exercices “stratégiques“, qui tiraient à leur fin ce week-end, ont eu lieu dans des lieux tenus secrets en Arménie et au Haut-Karabakh. Selon l’armée arménienne, ces exercices ont mobilisé plus de 40.000 soldats et des milliers de pièces de matériel militaire. Le personnel participant a comporté un nombre record de réservistes de l’armée.
« Nous avons simulé des frappes contre deux unités de l’armée et des installations militaires de l’ennemi et ... des installations économiques qui influencent, d’une manière ou d’une autre, la capacité militaire de ses forces armées », a déclaré le major-général Artak Davtian, chef du service opérationnel de l’état-major général de l’armée arménienne.
« Il n’y aurait pas d’attaque contre la population civile, nous ne prévoyons pas de jouer sur un tel scénario de guerre,“ a-t-il dit aux journalistes. “Nous ne prévoyons pas de frappes sur les villes. Nos objectifs sont les installations militaires et économiques qui sont essentielles tout Etat. “
“En particulier, je peux souligner que nous avons modélisé plusieurs attaques sur les infrastructures pétrolières et gazières, des vecteurs énergétiques qui pourraient affecter l’économie“, a ajouté Davtian dans une référence claire au pétrole azerbaïdjanais.
Le général n’a pas précisé le type d’armes à longue portée utilisées par les simulations informatiques. Il a indiqué seulement que les systèmes de missiles de l’Arménie ont un champ de tir de plus de 300 kilomètres, mettant pratiquement toutes les installations stratégiques de l’Azerbaïdjan à leur portée.
Les plus puissants de ces systèmes sont apparemment des missiles sol-sol 9K72 de fabrication russe connus en Occident sous le nom de Scud-B. Des missiles balistiques Tochka-U de plus courte portée, qui avaient été présentés lors d’un défilé militaire à Erevan il y a un an ont aussi été testés.
L’acquisition de missiles de précision à longue portée est un élément clé du plan gouvernemental de cinq ans visant à moderniser l’armée. Ce programme a été approuvé par le Conseil national de sécurité de l’Arménie à la fin 2010.
La Russie est évidemment la source la plus probable de ces armes. Un nouvel accord de défense russo-arménien signé au début de 2010 s’engage à aider Erevan à obtenir des “armes modernes et adaptées aux guerres actuelles ».
Le ministère arménien de la Défense a déclaré que les dernières manoeuvres -sans précédent - ont été planifiées à l’avance et ne sont pas directement liées à des violations de trêve à la frontière de l’Arménie avec l’Azerbaïdjan et à la « ligne de contact » autour du Haut-Karabakh. Mais elles semblent mettre en évidence le risque croissant d’une nouvelle guerre arméno-azerbaïdjanaise.
Le président Serge Sarkissian déclaré plus tôt ce mois-ci que la partie azerbaïdjanaise “se prépare à la reprise des hostilités militaires et à régler le conflit par des moyens militaires.“ Dans une interview accordée à Reuters, il a souligné « l’accumulation dangereuse de l’armement en Azerbaïdjan ».
Au cours de la dernière décennie, Bakou a dépensé des milliards de dollars de recettes pétrolières et gazières pour un renforcement militaire dont il espère qu’il finira par lui permettre de reprendre le contrôle du Haut Karabakh et des territoires alentour.
mardi 16 octobre 2012,Ara ©armenews.com

Horst Mahler - Analyse de Lage in Deutschland

Տիրատոն է՝ հազարամյակներ անց

Հեղինակ` ՀԱՄ

Եվս մեկ տոն կվերականգնվի ու կնշվի հազարամյակներ հետո՝ առաջին անգամ, ինչպես վերականգնվեցին Աստվածահայր Արայի, Վանատուր Աստծու եւ Նանե Աստվածուհու տոները, այնպես էլ՝ Տիր Աստծո տոնը:

Մեր մյուս 4 Աստվածների՝ Մայր Անահիտի, Աստղիկ Աստվածուհու, Վահագն ու Միհր Աստվածների տոները ավելի վաղ են վերականգնվել ու ամեն տարի նշվում են:

Այս ամսվա 2-րդ կեսին՝ հոկտեմբերի 15-ին հայ արիները կայցելեն նախ Զվարթնոցի տաճար, որտեղ առ այսօր էլ պահպանվում են Տիր Աստծու տաճարի մասնիկները:

Հետո հայ արիները կհիշեն ու կերկրպագեն Հայոց իմաստության Աստված Տիրին՝ նշելով Տիրատոնը, որ քրմեր Արամի եւ Արմոգի արիադավան ծեսով ու ՀԱՄ առաջնորդ Արմեն Ավետիսյանի փառաբանման խոսքով այդ օրը կկայանա Քարահունջի աստղադիտարանի տարածքում:

Նախնյաց նվիրված նախորդ տոնակատարությունը եւ նախնիների հոգիների հետ շփվելը վերաիմաստավորվելու է մղում հայ արիներին եւ նրանք դիմում ու փառաբանում են Տիր Աստծուն՝ փառահեղ նախնիների հոգիների հետ նորոգած կապն ու կյանքը Աստվածային Իմաստնությամբ պատելու եւ պահպանելու, նաեւ՝ մարդկանց եւ հոգիների Հայկական Աշխարհների կապը մշտառկա պահելու համար:

Տիր Աստվածը նաեւ գիտության ու դպրության, գիր-գրականության, արվեստի ու արհեստների, հայոց մշակույթի եւ ավանդույթ-սովորույթների պահապան Աստվածն է, որի համար այդ տոնը նշում են բազմաթիվ ասպարեզների ազգային շերտեր, առայժմ դեռ միմյանցից զատ-զատ:

…Եվ այժմ հասկանալի է, թե ինչու հենց Տիր Աստծո տաճարը, ըստ պատմիչ Ագաթանգեղոսի, առաջինը գնացին քանդելու հուդա-քրիստոնյա ավերիչները:

Գրիգորիս Խավարիչը նախ որոշեց հիմնահատակ ավերել ու ոչնչացնել հայոց միտքը՝ իմաստնությունը, արարչականության ու ամենայն աստվածայինի ըմբռնումը, որոնց սրբազան պահապանն է Տիր Աստվածը:

Հայ արիները փառաբանություն կհղեն Հայոց Տիր Աստծուն առ այն, որ Նա դառնա դեպի ազգը՝ բերելով իր հետ հայոց իմաստնության խորունկ տարրերը, կփառաբանեն Հայ Աստվածներին ու Տիեզերքի Արարչին՝ միասնական ազգը ու Միացյալ Հայաստանը վերակերտելու ուժի ու օժանդակության համար:

Ի դեպ, ուշադիր ընթերցողը կնկատի, որ «Լուսանցք»-ի «դաջվածքը» հենց Տիր Աստծո պատկերն է՝ բնականաբար համապատասխան մեկ այլ դաջվածք-կարգախոսով՝ «Ճշմարտությունը ուժեղների՛ մենաշնորհն է»:

Ուրեմն՝ ազգովի արժանանանք Տիր Աստծո խորհուրդ-խրատներին՝ իսկապես ուժեղ ու ճշմարտացի լինելու համար:



Նարե Մշեցյան

How To Carve Up The World

Syria, Turkey, Israel and a Greater Middle East Energy War

by F. William Engdahl

Despite the miscarriage of NATO’s secret military operation against Syria, withdrawal by the West stumbles on two issues. Can Washington and its allies refrain from grabbing the Syrian gas reserves? And can they leave Syria in the position of being the only state in the region which escapes the control of the Muslim Brotherhood?

VOLTAIRE NETWORK | 12 OCTOBER 2012 

In an emergency session on 4 October 2012, Turkey’s parliament passed a bill to authorize military action against Syria.

On October 3, 2012 the Turkish military launched repeated mortar shellings inside Syrian territory. The military action, which was used by the Turkish military, conveniently, to establish a ten-kilometer wide no-man’s land “buffer zone” inside Syria, was in response to the alleged killing by Syrian armed forces of several Turkish civilians along the border. There is widespread speculation that the one Syrian mortar that killed five Turkish civilians well might have been fired by Turkish-backed opposition forces intent on giving Turkey a pretext to move militarily, in military intelligence jargon, a ‘false flag’ operation. [1]

Turkey’s Muslim Brotherhood-friendly Foreign Minister, the inscrutable Ahmet Davutoglu, is the government’s main architect of Turkey’s self-defeating strategy of toppling its former ally Bashar Al-Assad in Syria. [2]

According to one report since 2006 under the government of Islamist Sunni Prime Minister Recep Tayyip Erdoğan and his pro-Brotherhood AKP party, Turkey has become a new center for the Global Muslim Brotherhood [3]. A well-informed Istanbul source relates the report that before the last Turkish elections, Erdogan’s AKP received a “donation” of $10 billion from the Saudi monarchy, the heart of world jihadist Salafism under the strict fundamentalist cloak of Wahabism [4]. Since the 1950’s when the CIA brought leading members in exile of the Egyptian Muslim Brotherhood to Saudi Arabia there has been a fusion between the Saudi brand of Wahabism and the aggressive jihadist fundamentalism of the Brotherhood [5].

The Turkish response to the single Syrian mortar shell, which was met with an immediate Syrian apology for the incident, borders on a full-scale war between two nations which until last year were historically, culturally, economically and even in religious terms, closest of allies.

That war danger is ever more serious. Turkey is a full member of NATO whose charter explicitly states, an attack against one NATO state is an attack against all. The fact that nuclear-armed Russia and China both have made defense of the Syrian Bashar al-Assad regime a strategic priority puts the specter of a World War closer than most of us would like to imagine.

In a December 2011 analysis of the competing forces in the region, former CIA analyst Philip Giraldi made the following prescient observation:

“NATO is already clandestinely engaged in the Syrian conflict, with Turkey taking the lead as U.S. proxy. Ankara’s foreign minister, Ahmet Davutoglu, has openly admitted that his country is prepared to invade as soon as there is agreement among the Western allies to do so. The intervention would be based on humanitarian principles, to defend the civilian population based on the “responsibility to protect” doctrine that was invoked to justify Libya. Turkish sources suggest that intervention would start with creation of a buffer zone along the Turkish-Syrian border and then be expanded. Aleppo, Syria’s largest and most cosmopolitan city, would be the crown jewel targeted by liberation forces.

Unmarked NATO warplanes are arriving at Turkish military bases close to Iskenderum on the Syrian border, delivering weapons from the late Muammar Gaddafi’s arsenals as well as volunteers from the Libyan Transitional National Council who are experienced in pitting local volunteers against trained soldiers, a skill they acquired confronting Gaddafi’s army. Iskenderum is also the seat of the Free Syrian Army, the armed wing of the Syrian National Council. French and British special forces trainers are on the ground, assisting the Syrian rebels while the CIA and U.S. Spec Ops are providing communications equipment and intelligence to assist the rebel cause, enabling the fighters to avoid concentrations of Syrian soldiers” [6].

Little noted was the fact that at the same day as Turkey launched her over-proportional response in the form of a military attack on Syrian territory, one which was still ongoing as of this writing, the Israeli Defense Forces (IDF) undertook what was apparently an action to divert Syria’s attention from Turkey and to create the horror scenario of a two-front war just as Germany faced in two world wars. The IDF made a significant troop buildup on the strategic Golan Heights bordering the two countries, which, since Israel took it in the 1967 war, has been an area of no tension [7].

The unfolding new phase of direct foreign military intervention by Turkey, supported de facto by Israel’s right-wing Netanyahu regime, curiously enough follows to the letter a scenario outlined by a prominent Washington neo-conservative Think Tank, The Brookings Institution. In their March 2012 strategy white paper,Saving Syria: Assessing Options for Regime Change, Brookings geo-political strategists laid forth a plan to misuse so-called humanitarian concern over civilian deaths, as in Libya in 2011, to justify an aggressive military intervention into Syria, something not done before this [8].

The Brookings report states the following scenario:

Israel could posture forces on or near the Golan Heights and, in so doing, might divert regime forces from suppressing the opposition. This posture may conjure fears in the Assad regime of a multi-front war, particularly if Turkey is willing to do the same on its border and if the Syrian opposition is being fed a steady diet of arms and training [9].

This seems to be precisely what is unfolding in the early days of October 2012. The authors of the Brookings report are tied to some of the more prominent neo-conservative warhawks behind the Bush-Cheney war on Iraq. Their sponsor, the Saban Center for Middle East Policy, includes current foreign policy advisers to Republican right-wing candidate Mitt Romney, the open favorite candidate of Israel’s Netanyahu.

The Brookings Saban Center for Middle East Policy which issued the report, is the creation of a major donation from Haim Saban, an Israeli-American media billionaire who also owns the huge German Pro7 media giant. Haim Saban is open about his aim to promote specific Israeli interests with his philanthropy. The New York Times once called Saban, “a tireless cheerleader for Israel.” Saban told the same newspaper in an interview in 2004, "I’m a one-issue guy and my issue is Israel" [10]."

The scholars at Saban as well as its board have a clear neo-conservative and Likud party bias. They include, past or present, Shlomo Yanai, former head of military planning, Israel Defense Forces; Martin Indyk, former US Ambassador to Israel and founder of the pro-Israel Washington Institute for Near East Policy (WINEP), a major Likud policy lobby in Washington. Visiting fellows have included Avi Dicter, former head of Israel’s Shin Bet; Yosef Kupperwasser, former Head, Research Department, Israeli Defense Force’s Directorate of Military Intelligence. Resident scholars also include Bruce Riedel, a 30 year CIA Middle East expert and Obama Afghan adviser [11]; Kenneth Pollack, another former CIA Middle East expert who was indicted in an Israel espionage scandal when he was a national security official with the Bush Administration [12].

Why would Israel want to get rid of the “enemy she knows,” Bashar al-Assad, for a regime controlled by the Muslim Brotherhood? Then Israel’s security would seemingly be threatened by the emergence of hard-line Muslim Brotherhood regimes in Egypt to her south and Syria to her North, perhaps soon also in Jordan.

The geopolitical dimension

The significant question to be asked at this point is what could bind Israel, Turkey, Qatar in a form of unholy alliance on the one side, and Assad’s Syria, Iran, Russia and China on the other side, in such deadly confrontation over the political future of Syria? One answer is energy geopolitics.

What has yet to be fully appreciated in geopolitical assessments of the Middle East is the dramatically rising importance of the control of natural gas to the future of not only Middle East gas producing countries, but also of the EU and Eurasia including Russia as producer and China as consumer.

Natural gas is rapidly becoming the “clean energy” of choice to replace coal and nuclear electric generation across the European Union, most especially since Germany’s decision to phase out nuclear after the Fukushima disaster. Gas is regarded as far more “environmentally friendly” in terms of its so-called “carbon footprint.” The only realistic way EU governments, from Germany to France to Italy to Spain, will be able to meet EU mandated CO2 reduction targets by 2020 is a major shift to burning gas instead of coal. Gas reduces CO2 emissions by 50-60% over coal [13]. Given that the economic cost of using gas instead of wind or other alternative energy forms is dramatically lower, gas is rapidly becoming the energy of demand for the EU, the biggest emerging gas market in the world.

Huge gas resource discoveries in Israel, in Qatar and in Syria combined with the emergence of the EU as the world’s potentially largest natural gas consumer, combine to create the seeds of the present geopolitical clash over the Assad regime.

Syria-Iran-Iraq Gas pipeline

In July 2011, as the NATO and Gulf states’ destabilization operations against Assad in Syria were in full swing, the governments of Syria, Iran and Iraq signed an historic gas pipeline energy agreement which went largely unnoticed amid CNN reports of the Syrian unrest. The pipeline, envisioned to cost $10 billion and take three years to complete, would run from the Iranian Port Assalouyeh near the South Pars gas field in the Persian Gulf, to Damascus in Syria via Iraq territory. Iran ultimately plans then to extend the pipeline from Damascus to Lebanon’s Mediterranean port where it would be delivered to EU markets. Syria would buy Iranian gas along with a current Iraqi agreement to buy Iranian gas from Iran’s part of South Pars field.

South Pars, whose gas reserves lie in a huge field that is divided between Qatar and Iran in the Gulf, is believed to be the world’s largest single gas field [14]. De facto it would be a Shi’ite gas pipeline from Shi’ite Iran via Shi’ite-majority Iraq onto Shi’ite-friendly Alawite Al-Assad’s Syria.

Adding to the geopolitical drama is the fact that the South Pars gas find lies smack in the middle of the territorial divide in the Persian Gulf between Shi’ite Iran and the Sunni Salafist Qatar. Qatar also just happens to be a command hub for the Pentagon’s US Central Command, headquarters of United States Air Forces Central, No. 83 Expeditionary Air Group RAF, and the 379th Air Expeditionary Wing of the USAF. In brief Qatar, in addition to owning and hosting the anti-Al-Assad TV station Al-Jazeera [15], which beams anti-Syria propaganda across the Arab world, Qatar is tightly linked to the US and NATO military presence in the Gulf.

Qatar apparently has other plans with their share of the South Pars field than joining up with Iran, Syria and Iraq to pool efforts. Qatar has no interest in the success of the Iran-Iraq-Syria gas pipeline, which would be entirely independent of Qatar or Turkey transit routes to the opening EU markets. In fact it is doing everything possible to sabotage it, up to and including arming Syria’s rag-tag “opposition” fighters, many of them Jihadists sent in from other countries including Saudi Arabia, Pakistan and Libya.

Further adding to Qatar’s determination to destroy the Syria-Iran-Iraq gas cooperation is the discovery in August 2011 by Syrian exploration companies of a huge new gas field in Qara near the border with Lebanon and near to the Russian-leased Naval port of Tarsus on the Syrian Mediterranean [16]. Any export of Syrian or Iranian gas to the EU would go through the Russian-tied port of Tarsus. According to informed Algerian sources, the new Syrian gas discoveries, though the Damascus government is downplaying it, are believed to equal or exceed those of Qatar.

As Asia Times’ knowledgeable analyst Pepe Escobar pointed out in a recent piece, Qatar’s scheme calls for export of its huge gas reserves via Jordan’s Gulf of Aqaba, a country where a Muslim Brotherhood threat to the dictatorship of the King is also threatening. The Emir of Qatar has apparently cut a deal with the Muslim Brotherhood in which he backs their international expansion in return for a pact of peace at home in Qatar. A Muslim Brotherhood regime in Jordan and also in Syria, backed by Qatar, would change the entire geopolitics of the world gas market suddenly and decisively in Qatar’s favor and to the disadvantage of Russia, Syria, Iran and Iraq [17]. That would also be a staggering negative blow to China.

As Escobar points out, “it’s clear what Qatar is aiming at: to kill the US$10 billion Iran-Iraq-Syria gas pipeline, a deal that was clinched even as the Syria uprising was already underway. Here we see Qatar in direct competition with both Iran (as a producer) and Syria (as a destination), and to a lesser extent, Iraq (as a transit country). It’s useful to remember that Tehran and Baghdad are adamantly against regime change in Damascus.” He adds, “if there’s regime change in Syria - helped by the Qatari-proposed invasion - things get much easier in Pipelineistan terms. A more than probable Muslim Brotherhood (MB) post-Assad regime would more than welcome a Qatari pipeline. And that would make an extension to Turkey much easier [18].”

The Israeli Gas dilemma

Further complicating the entire picture is the recent discovery of huge offshore Israeli natural gas resources.

The Tamar natural gas field off the coast of northern Israel is expected to begin yielding gas for Israel’s use in late 2012. The game-changer was a dramatic discovery in late 2010 of an enormous natural gas field offshore of Israel in what geologists call the Levant or Levantine Basin. In October 2010 Israel discovered a massive “super-giant” gas field offshore in what it declares is its Exclusive Economic Zone (EEZ) [19].

The find is some 84 miles west of the Haifa port and three miles deep. They named it Leviathan after the Biblical sea monster. Three Israeli energy companies in cooperation with the Houston Texas Noble Energy announced initial estimates that the field contained 16 trillion cubic feet of gas—making it the world’s biggest deep-water gas find in a decade, adding more discredit to “peak oil” theories that the planet is about to see dramatic and permanent shortages of oil, gas and coal. To put the number in perspective, that one gas field, Leviathan, would hold enough reserves to supply Israel’s gas needs for 100 years [20].

Energy self-sufficiency had eluded the state of Israel since its founding in 1948. Abundant oil and gas exploration had repeatedly been undertaken with meager result. Unlike its energy-rich Arab neighbors, Israel seemed out of luck. Then in 2009 Israel’s Texas exploration partner, Noble Energy, discovered the Tamar field in the Levantine Basin some 50 miles west of Israel’s port of Haifa with an estimated 8.3 tcf (trillion cubic feet) of highest quality natural gas. Tamar was the world’s largest gas discovery in 2009.

At the time, total Israeli gas reserves were estimated at only 1.5 tcf. Government estimates were that Israel’s sole operating field, Yam Tethys, which supplies about 70 percent of the country’s natural gas, would be depleted within three years.

With Tamar, prospects began to look considerably better. Then, just a year after Tamar, the same consortium led by Noble Energy struck the largest gas find in its decades-long history at Leviathan in the same Levantine geological basin. Present estimates are that the Leviathan field holds at least 17 tcf of gas. Israel went from a gas famine to feast in a matter of months [21].

Now Israel faces a strategic and very dangerous dilemma. Naturally Israel is none too excited to see al-Assad’s Syria, linked to Israel’s arch foe Iran and Iraq and Lebanon, out-compete an Israeli gas export to the EU markets. This could explain why Israel’s Netanyahu government has been messing inside Syria in the anti-al-Assad forces. However, a Muslim Brotherhood rule in Syria led by the organization around Mohammad Shaqfah would confront Israel with far more hostile neighbors now that the Muslim Brotherhood coup by Egypt’s President Mohamed Morsi has put a hostile regime on Israel’s southern border.

It is no secret that there is enmity bordering on hate between Netanyahu and the Obama Administration. The Obama White House and US State Department openly back the Muslim Brotherhood regime changes in the Middle East. Hillary Clinton’s meeting with Turkey’s Davutoglu in August this year was reportedly aimed at pushing Turkey to escalate its military intervention into Syria, but without direct US support owing to US election politics of wanting to avoid involvement in a new Middle East debacle [22].

State Department Deputy Chief of Staff Huma Abedin has been accused by several Republican Congress Representatives of ties to organizations controlled by the Muslim Brotherhood. Dalia Mogahed, Obama’s appointee to the Advisory Council on Faith-Based and Neighborhood Partnerships, also a member of the US advisory council of the Department of Homeland Security, is openly linked to the Muslim Brotherhood and an open foe of Israel as well as calling for the toppling of Syria’s al-Assad [23]. Obama’s Washington definitely seems to be backing the Muslim Brotherhood horse in the race for control of the gas flows of the Middle East.

And the Russian role

Washington is walking a temporary tightrope hoping to weaken al-Assad fatally while not appearing directly involved. Russia for its part is playing a life and death game for the future of its most effective geopolitical lever—its role as the leading natural gas supplier to the EU. This year Russia’s state-owned Gazprom began delivery of Russian gas to northern Germany via Nord Stream gas pipeline under the Baltic Sea from a port near St. Petersburg. Strategically vital now for the future role of Russia as an EU gas supplier, is its ability to play a strategic role in exploiting the new-found gas reserves of its former Cold war client state, Syria. Moscow has long been engaged in promoting its South Stream gas pipeline into Europe as an alternative to the Washington Nabucco pipeline which was designed to leave Moscow out in the cold [24].

Already Gazprom is the largest natural gas supplier to the EU. Gazprom with Nord Stream and other lines plans to increase its gas supply to Europe this year by 12% to 155 billion cubic meters. It now controls 25% of the total European gas market and aims to reach 30% with completion of South Stream and other projects.

Rainer Seele, chairman of Germany’s Wintershall, the Gazprom partner in Nord Stream, suggested the geopolitical thinking behind the decision to join South Stream: "In the global race against Asian countries for raw materials, South Stream, like Nord Stream, will ensure access to energy resources which are vital to our economy." But rather than Asia, the real focus of South Stream lies to the West. The ongoing battle between Russia’s South Stream and the Washington-backed Nabucco is intensely geopolitical. The winner will hold a major advantage in the future political terrain of Europe [25].

Now a major new option of Syria as a major source for Russian-managed gas flows to the EU has emerged. If al-Assad survives, Russia will be in the position as savior to play a decisive role in developing and exploiting the Syrian gas. Israel, where Russia also has major cards to play, could theoretically shift to back a Russian-Syrian-Iraqi-Iran gas consortium were Israel and Iran to reach some modus vivendi on the nuclear and other issues, not impossible were the political constellation in Israel to change after the coming elections. Turkey, which is presently in a deep internal battle between Davutoglu and President Gül on the one side and Erdogan on the other, is dependent on Russia’s Gazprom for some 40% of gas to its industry. Were Davutoglu and his faction to lose, Turkey could play a far more constructive role in the region as transit country for Syrian and Iranian gas.

The battle for the future control of Syria is at the heart of this enormous geopolitical war and tug of war. Its resolution will have enormous consequences for either world peace or endless war and conflict and slaughter. NATO member Turkey is playing with fire as is Qatar’s Emir, along with Israel’s Netanyahu and NATO members France and USA. Natural gas is the flammable ingredient that is fueling this insane scramble for energy in the region.

F. William Engdahl

       

[1] Reuters, Turkish artillery strikes on Syria continue for second day: Several Syrian soldiers killed in overnight attack; Turkey launched artillery strikes after mortar bomb fired from Syria killed five Turkish civilians, October 4, 2012.

[2] Hüsnü Mahalli, Davutoglu Betting on the Fall of Assad, Al Akhbar English, August 7, 2012.

[3] Steven G. Merley, Turkey, the Global Muslim Brotherhood, and the Gaza Flotilla, Jerusalem Center for Public Affairs, 2011, accessed inhttp://www.jcpa.org/text/Turkey_Mus.... See also for more ties between Erdogan’s Turkish AKP and the Musllim Brotherhood, GlobalMB, Syrian Ambassador Names Associate Of Turkish Prime Minister As Muslim Brotherhood Leader, May 25, 2011.

[4] The figure of $10 billion was relayed in a private discussion with the author by a Turkish businessman and political figure who asked to remain anonymous. Indian diplomats, including H.E. Gajendra Singh, former Ambassador to Ankara, have independently confirmed Saudi funding of the Turkish AKP. Presumably like most $10 billion cash grants, it came with heavy strings attached from Riyhad.

[5] F. William Engdahl, Salafism+CIA: The winning formula to destabilize Russia, the Middle East, Voltairenet.org, 13 September, 2012.

[6] Philip Giraldi, NATO vs Syria, December 19, 2011, The American Conservative.

[7] Linda Gradstein, Israel fears Syrian violence spilling over Golan Heights border, October 4, 2012.

[8] Linda Gradstein, Israel fears Syrian violence spilling over Golan Heights border, October 4, 2012.

[9] Ibid. p. 6.

[10] Andrew Ross Sorkin, Schlepping to Moguldom, September 5, 2004; see also Source Watch, Haim Saban.

[11] Ibid.

[12] Nathan Guttman, Bush officials subpoenaed in AIPAC trial, Jerusalem Post, March 13, 2006.

[13] Alexander Medvedev, Role of Gas in a Sustainable Energy Future, 2nd Ministerial Gas Forum, Doha, Qatar, 30 November, 2010.

[14] Hassan Hafidh and Benoit Faucon, Iraq, Iran, Syria Sign $10 Billion Gas-Pipeline Deal, The Wall Street Journal, July 25, 2011.

[15] “Wadah Khanfar, Al-Jazeera and the triumph of televised propaganda”, by Thierry Meyssan, Voltaire Network, 26 September 2011.

[16] Daily Star, Syria Announces Gas Discovery, August 17, 2011.

[17] Pepe Escobar, Why Qatar Wants to Invade Syria, Asia Times, September 27, 2012.

[18] Ibid.

[19] F. William Engdahl, The New Mediterranean Oil and Gas Bonanza - Part 1: Israel’s Levant Basin—a new geopolitical curse?, VoltaireNet.org, 20 February, 2012.

[20] Ibid.

[21] Ibid.

[22] The Economist, Turkey’s political in-fighting: Erdogan at bay: The Turkish prime minister faces new enemies both at home and abroad, Feb 25th 2012; see also Hillary Clinton, Remarks With Foreign Minister Davutoglu After Their Meeting, Conrad Hotel Istanbul, Turkey, August 11, 2012.

[23] CSP, Center Report Reveals Radical Islamist Views and Agenda of Senior State Department Official Huma Abedin’s Mother, Washington, Center for Security Policy, July 22, 2012. See also Aaron Klein, Muslim Brotherhood endorses Obama faith adviser: Gives thumbs up to ’Sister Mogahed’ for Twitter post on dead journalist, WorldNetDaily, April 29, 2012.

[24] F. William Engdahl, Moscow’s High Stakes Energy Geopolitics,Voltairenet.org, 15 November, 2011.

[25] Ibid.