Հայոց ազնվականության հրեականացման միտումը...

Գրել է Լուսանցք

04-03-2011

Անցյալ, իրականություն եւ ճշմարտություն – Հայոց ազնվականության հրեականացման միտումը«Արցախ-Ղարաբաղը հրեական հող է». այս անհեթեթությունն ասվել է 1985-ին Հայկական մամուլում հաճախ են լույս տեսնում անհեթեթ, ստահոդ, հայոց հին ու նոր պատմությունն աղավաղող, յուրովի մեկնաբանութ-յուններ ունեցող հոդվածներ, որոնց միտումը մեկն է՝ հայ ազգին ներարկել թերարժեքության բարդույթ, զրկել նրան, արմատախիլ անել իր Բնօրրանից եւ տեղը լցնել օտար ցեղերով: Քաղաքական պատվեր կատարող պանթուրքիզմի, մասոնա-սիոնիզմի ջահակիրների շարքում (Ռաս-սել, Թոմսոն, Ավդոյան, Գարսոյան, Բուռնաթյան, Սյունի, Հյուսն, Դյակոնով, Պյատրովսկի եւ այլք) արժանի տեղ գրավեց նաեւ Գեւորգ Խռլոպյա-նը: Նա Երեւանի պետական համալսարանում դասավանդել է պատմական մատերիալիզմ եւ ոչ մի առնչություն չի ունեցել լեզվաբանության, հայոց պատմագրության ուսումնասիրության հետ: Նյութին մասնագիտական ծանոթություն չունենալով՝ գրել է հոդված՝ «Տրդատ Ա. Արշակունի եւ հայ նոր ազնվականությունը» («Մասիս»-ի էջերում) ու բացահայտ աղավաղելով Մովսես Խորենացուն՝ առաջ է քաշել յուրովի մեկնաբանություն, ըստ որի Բագրատունյաց տոհմն ունի հրեական ծագում: Խորենացու գրվածքի այն հատվածը, որը նա մեջբերում է, վերաբերում է առնվազն 1-2 հազար տարի քրիստոնեությունից առաջ շրջանին եւ, ո՜վ -զարմանք, Խռլոպյանն աճպարարությամբ ծագումնաբանական կամուրջ է նետում նախքան քրիստոնեությունը 2000 տարվա ու քրիստոնեությու-նից հետո 9-րդ դարում կազմավորված Բագրատունյաց թագավորության միջեւ: Ըստ նրա՝ Արտաշես առաջին զորավարներից Սմբատն ունեցել է հրեական ծագում: Ի գիտություն խռլոպյանների, Շմբատը (Սմբատը) պատկանում է ասորի մի մեծատոհմիկ Շամբիատ սերնդին, որի պապերը շատ ավելի վաղ Հայաստանում էին ապաստանել Ասորիքից եւ բնակություն հաստատել Բագրեւանդում: Շա կամ չամ արմատը բուն ասորական է (Շամդի, Շամաշ, Շամաշշա, Շամիրամ, Շմբատ) եւ Շմբատը կամ Սմբատը որեւէ կապ չունի հրեական արմատի հետ, որը փորձում է զեղծարարը ներկայացնել հայ հասարակությա-նը՝ աղավաղելով Խորենացու բուն պատմությունը, առավել եւս, որ հազարամյակներով սերնդափոխված Սմբատ զորավարի գերդաստանը վաղուց արդեն հայացած էր: Ինչ վերաբերում է Բագրատունի անվանմանը (Խռլոպյանը եւս համարում է հրեական անուն՝ Բագարատ), այն բուն հայկական է եւ արիական: Այսպես, Բագարան նշանակում է տաճարների քաղաք, աստվածների տեղանք, մատաղատեղ: Բագարանից կամ Բագրեւանդից ծագել է Բագրատ անունը, որն աղերսում է հայկական անվանատեղի հետ, ինչպես նաեւ՝ հնագույն Արարատի աստծո Բագ-Բար-տուի հետ:Զարմանալի է այս հայախոս, բայց հակահայ էությամբ անհատների ու կեղծ պատմաբանների տքնաջան աշխատանքը՝ հայ ազգի ծագումնաբանությու-նը նենգափոխելու փորձերում, իրենց ետին նպատակների իրագործման համար: Հետաքրքիր է, երբեւէ ռուս պատմաբանների կամ անհատ մտավորական-ների մտքով կանցնե՞ր գրել, որ Ռուսաստանի վերջին Ռոմանովների ցարերի երակներում միայն 25%-ով էր հոսում ռուսական արյուն: Կամ ո-րեւէ մեկի մտքով կանցնե՞ր աղաղակել, որ Եկատերինա թագուհին ռուս չէր, այլ՝ գերմանուհի, քանզի նրանք այդ թագուհու մեջ տեսնում էին ռուս թագուհու, ով անմնացորդ նվիրվեց ռուս ժողովրդի եւ Ռուսաստանի հզորացմանը...Եթե համեմատենք եվրոպական երկրների թագավորական դինաստիաների էթնոգենեզի հետ, ապա Հայոց թագավորական դինաստիաները զտարյուն են: Եվրո-պական երկրների թագավորական դինաստիաները դարեր շարունակ ամուսնացել են տարբեր երկրների թագաժառանգների ու թագաժառանգորդուհիների հետ՝ արյունակցորեն ամրապնդելու իրենց երկրների բարեկամությունը, որը տիրող բարքերի հոլովույթում եղել է շատ բնական: Արդյոք այդ երկրների պատմաբաններն ու անհատները երբեւէ միտումնավոր կդավաճանեի՞ն իրենց ազգին՝ կասկածի տակ դնելով իրենց թագավորություննե-րի կամ ազգի էթնոգենեզը: Իհարկե՝ ոչ. կար եւ կա հստակ գաղափարաքաղաքականություն: Եթե մեր մեջի հայախոսները կարող են անհարկի, մի-տումնավոր խեղաթյուրել մեր պատմությունը, մեր էթնոգենեզը, ապա միանգամայն հասկանալի են օտար ուժերի կողմից կատարվող հարձա-կումները, որոնց համար հիմք են հանդիսանում մեր ներսի թշնամու սադրանքները, զեղծարարությունները:Շարունակենք Խռլոպյանի «հայտնագործությունները»: Ըստ նրա՝ հայ ազգի էթնոգենեզին մասնակցել են իրանական, չինական, հնդկական, սեմական, կովկասյան եւ այլ ցեղեր: Ինչպիսի՜ տգիտություն, այս «լուրջ գիտնականին» պետք է հայտնի լինի, որ էթնոգենեզի հարցերը որոշվում են ոչ թե «դատարկ կրակոցներով», այլ՝ այն պետք է հենված լինի գիտական փաստերի վրա, փաստեր, որոնք Հայկական բարձրավանդակում բազմաթիվ են ու ի վնաս՝ այս եւ նմանատիպ այլ «գիտնականների»: Լեզվաբանական, գանգաբանական, երկրաբանական, հնագիտական, ազգագրական, ծինաբանական, դիցաբանական, մշակութա-յին ու առհասարակ պատմական աղբյուրների բազմակողմանի ամփոփումները բերում են անժխտելի մի եզրակացության, որ հայ (հայա) ազգը եղել է ի սկզբանե եւ հայ ազգի էթնոգենեզի կազմավորման ժամանակ այդ ազգերն ընդհանրապես գոյություն չեն ունեցել: Միայն Պարիս Հերունու Քարահունջի (Զորաց քարեր) աստղադիտարանի հայտնագործումը բավական է ժխտելու ամեն մի վարկած, որը կարող է կասկածի տակ դնել հայ ազգի տեղաբնիկությունը կամ հայ ազգի էթնոգենեզի մաքրությունը, քանզի աստղադիտարանի տարիքը հաստատված է 7.500 տարի նախքան քրիստո-նեությունը (տարիքն ընդունված է ամերիկացի խոշոր հնագետ Հոկինսի կողմից, ով որոշում է հին հուշարձանների տարիքը): Ըստ արդեն հանգուցյալ գիտնականի (Հերունու), առնվազն 40.000 տարվա կյանք ունեցող ազգը կարող էր ունենալ ավելի քան 7.000-ամյա աստղադիտարան: Իսկ աստղադիտարանն անխափան գործել է շուրջ 5.000 տարի, այսինքն՝ ինչպես Հերունին է նշում՝ մենք պետք է ունենայինք կայացած եւ հզոր պետականություն, որպեսզի կարողանայինք պահել մեր այսօրինակ (եւ այլ) ունեցվածքը՝ հակառակ դեպքում այն կթալանվեր շրջապատի վայրի ցեղերի կողմից եւ հազարամյակներ շարունակ չէր գործի...Այն, որ Խռլոպյանը հետապնդում է մի նպատակ՝ հրեականացնել Հայկական լեռնաշխարհի իրավատիրոջը իր յուրովի մեկնաբանություններով, շատ ավելի բացահայտ է դառնում նրա «հրեական Սիկարները պալատական նախարար» բաժնում: Այստեղ պատմահայր Խորենացին գրում է. «Իսկ զմոկացին ի նույն գավառե գտյալ այր, որ ուներ իւրեաւ սրիկայս բազումս՝ նախարարություն հաստատե»: Այսպես շատ պարզ Խորենացին գրում է այդ մոկա-ցու մասին, որը սրիկա էր եւ բազում նախարարություն էր հաստատում: Բայց Խռլոպյանը հարցին մոտենում է իրեն հատուկ միտումով, զրկում է բառն իր բնական իմաստից, բերում կապում է սիկարիուս բառի հետ եւ ասում է. «սրիկա բառը, որը բանալի է նախադասության իմաստի ձեռագրում, աղավաղվել է, պետք է լինի սիկարիուս, որը տրված էր մատնիչ հուդային»: Այսպիսի լկտի նենգափոխությունը Խռլոպյանի կող-մից ապշեցուցիչ է, միտումը պարզ է՝ հրեականացնել նաեւ Մոկաց նախարարներին:Հոդվածի ամբողջ իմաստը Հայ ազնվականության հրեականացումն է, որը կատարվում է բավականին ճչացող աղավաղումներով, հակագիտական մեթոդներով ու ամբողջ հոդվածում ընդգծվում է մի միտում՝ Հայկական լեռնաշխարհի իրավատիրոջ հրեականացում:Հայկական լեռնաշխարհը հրեականացնելու լուսաբանումը տրված է նաեւ ռուս հեղինակ Նիկոլայ Ալեքսանդրովի կողմից՝ «Սոբեսեդնիկ» ամսա-թերթում, ուր նա գրում է. «Իսրայելի մեջ կան պրոֆեսորի գիտական աստիճանի հասած մարդիկ, որոնք փորձում են ապացուցել, որ Արցախ-Ղա-րաբաղը հրեական հող է. ըստ նրանց՝ Մովսեսի առաջնորդությամբ, հրեաները 40 տարի ոչ թե Սինայի անապատի մեջ են թափառել, այլ՝ Ղարաբաղի լեռների վրա: Այս չափազանց մեծ անհեթեթությունը ասված եւ օգտագործած է 1985թ., Իսրայելի վարչապետ Մանահիմ Բեգինի կողմից»: Ինչու՞ է կատարվում այս հարձակումը ներքին եւ արտաքին թշնամիների կողմից: Ինչու՞ են Հայքն ու Հայերը դարձել թիրախ:Պատասխանը հետեւյալն է՝ սիոնական ուժերը աստծո կողմից իրենց ընտրյալ ազգ լինելու հավակնությունը ապացուցելու համար պետք է ցույց տան, որ աշխարհի քաղաքակրթությունը սկսել է իրենցից: Ահա ինչքան պարզ է պատճառը: Խորհրդային համակարգի փլուզումով՝ փլուզվեց նաեւ հին աշխարհի պատմության նկատմամբ դրված պատնեշը, որտեղից հանվել էր հայ պատմությունը, հայ անունն ընդհանրապես եւ, ինչպես Հերունին էր ասում, «ստեղծել են արհեստական վակում, որը կամ լցվել է ուրիշներով կամ գողացվել է ուրիշների կողմից»: Այժմ բացահայտված ճշմարտությունը եւ բազմաթիվ փաստերը միանշանակ ցույց են տալիս, որ աշխարհի քաղաքակրթությունը սկսվել է Հայկական լեռ-նաշխարհից ու Հայ Ազգը, որպես Աշխարհի Ամենահին Ազգ, սկիզբ է դրել համաշխարհային քաղաքակրթությանը: Ահա հին աշխարհի Հայոց Քաղաքակրթությանը տիրանալու համար ուզում են զավթել Հայոց Բնօրրանը, տեղահանել կամ ոչնչացնել Բնիկ Հայերին ու տեղը լցնել ու-րիշներով, որոնց կառավարելը հեշտ է: Այս նպատակի իրագործման առաջին քայլը 1915թ. սիոնիստական ուժերի կողմից (Սալոնիկի հրեաներ, թվով՝ 32) կազմակերպված Հայոց ցեղասպանությունն էր, որում օգտագործվեցին թուրք եւ քուրդ ցեղերի արյունախում հատկանիշները: Այս տե-սակետից այլ նյութերի շարքում խիստ արժեքավոր է «Այդ անհնարին հայը» հարցազրույցը, ուր ամերիկացի լրագրող Լինքոլն Սթիվենսը հարցազրույց է ունենում բրիտանացի հետախույզ, ազգությամբ հրեա Լոուրենս Արաբացու հետ: Նյութը գրվել է 1919թ., Փարիզի խաղա-ղարար կոնֆերանսի ժամանակ ու 1-ին անգամ հրատարակվել է «Աութլուք ընդ ինդեփենդենթ» ամսագրում՝ 1931թ., սակայն, մինչեւ հիմա էլ չի կորցրել արդիականությունը («Աշխարհի շուրջ», ապրիլ, 2000թ., առանձին տպագրություններ): Հարցազրույցում հետախույզ Արաբացին հա-յերի մասին ասում է. «Հայերը առավել ինտելեկտուալ, կատարելապես ընտրված, առավել զարգացած ռասան են աշխարհում՝ քաղաքակրթության տեսակետ-ից», որի համար նա արդարացնում է թուրքերի կատարած ցեղասպանությունը՝ համարելով, որ դա Հայկական Հարցի միակ լուծումն է»: Ըստ նրա, հա-յերին պետք է բնաջնջել ամենուրեք, որ երկիրն էլ որ գնան, որովհետեւ նրանք իրենց որակական հատկությունների պատճառով կարող են գրավել աշխարհը: Նա նշում է. հայերն առաջադիմել են տրամաբանության, հոգեբանության, ֆիզիոլոգիայի մեջ, նրանք տարբերվում են մանուկ՝ իս-կապես հետամնաց ազգերից: Համարում է հայերին ծույլ, չաշխատող, որ նրանք շահագործող են եւ այլն: Դրա համար, ասում է նա, հայերը չպետք է տիրապետեն Հայաստանին, բարերար հողերին, Հայաստանը պետք է տարանջատել, հայերին ոչնչացնել եւ տեղը լցնել ուրիշ ժողովուրդներով՝ Բալկաններից, փոքր Ասիայից, Հնդկաստանից, Աֆրիկայից: Իսկ երբ ամերիկացի լրագրողը հարցնում է. թե ինչ է անելու Ամերիկան հայերի հետ, նա պատասխանում է. «Նրանց պետք է կոտորել այնպես, ինչպես կոտորեցիք հնդկացիներին, չթողնել հայերից անգամ Ադամ եւ Եվա, որ կարողա-նային բեղմնավորել Կայենին»: Իհարկե, այդպես էլ արվեց. Հայաստանը բաժանվեց, բարեբեր հողերը տրվեցին թուրքերին, վրացիներին ու ադրբեջանցիներին եւ թողեցին մի ժայռակտոր: Ահա սա՛ է սիոնիզմի եւ պանթուրքիզմի միջեւ գոյություն ունեցող համագործակցության կամուրջը՝ իրենց հեռահար նպատակների հա-մար: Ահա ա՛յս ջրաղացին են ջուր լցնում այսօրվա հայախոս ամերիկյան համալսարանների վայ-հայագետներն ու նրանց մանկլավիկները՝ հանձինս խռլոպյանների ու նրա նմանների: Ինչպես տեսնում ենք, հայության նկատմամբ գործադրվող դաժանությունների պատճառը այս 21-րդ դարասկզբում բացահայտվում է: Բացահայտվում է որոշակի երկրների, որոշակի պատմագետների ու նրանց մանկլավիկների մի ստվար բանակ, ո-րոնց նպատակն է խեղաթյուրել Հայոց Պատմագրությունն ու Ծագումնաբանությունը, ոչնչացնել Հայ Ազգին իր Բնօրրանում, եւ եթե դա չի հաջողվում պատերազմի միջոցով, ապա տնտեսական ահաբեկչությամբ ստեղծում են նախապայմաններ արտագաղթի համար եւ Հայաստանը ցանկա-նում են դատարկել ու բնակեցնել օտարներով: Հայաստանի վերաբնակեցման գործընթացը սկսված է. տարիներ առաջ «Ասպարեզ»-ում լույս տեսավ մի հա-ղորդագիր, ուր նշված էր, որ շուրջ 200 հոգի՝ սոմալացի, արաբ, այլ աֆրիկացիներ, թուրք, քուրդ եւ այլք դիմել են ՀՀ կառավարությանը՝ քա-ղաքական ապաստան ստանալու համար, որոնցից 6-ին շնորհվել էր ապաստան ստանալու իրավունքը... Նման դեպքեր հաջորդ տարիներին նույնպես ե-ղել են, թվերին չեմ տիրապետում: Կարծես իրականություն են դառնում Արաբացու եւ նմանների հայահալած ծրագրերը: Իսկ ի՞նչ են մտածում այս ուղղությամբ մեր ավանդական եւ մի քանի տասնյակի հասնող կուսակցությունները՝ հայտնի չէ (բացառությամբ մի քանիսի, դիցուկ՝ Հայ Արիական Միաբանությունը), իսկ իշխանությունները, սկսած Լեւոն Տեր-Պետրոսյանից շարունակյալ Ռոբերտ Քոչարյանով եւ այժմ՝ Սերժ Սարգսյանով, այդ ուժերի կամ հլու հնազանդ կամակատարներն են, կամ՝ լուրջ հակադրվելու կարողություն չունեն, որոնց համար անձնական շահը հաճախ լինում է առաջնային... Ու այժմ էլ ավելի է խորանում տնտեսական տեղապտույտը՝ ավելի նպաստելով Հայաստանի դատարկմանը...Իմ կարծիքով՝ ունենք հարցի լուծման 2 ճանապարհ: 1-ինը՝ պետք է կարողանանք ընտրել հայասեր, մաքուր անցյալով, բարոյական նկարագիր ունե-ցող ազգային մի նախագահ, որի անցյալն ամենայն ուշադրությամբ պետք է զննել, որովհետեւ փորձված է՝ մաքուր, բարեխիղճ անձնավորութ-յունն անձնական շահերով չի առաջնորդվի ու Արեւմուտքի եւ այլոց ճնշումներին ավելի հեշտությամբ կկարողանա դիմակայել: 2-րդը՝ մենք պետք է վերադառնանք մեր Բնօրրանը՝ մեր Մայր Հողը շենացնելու եւ բարգավաճեցնելու համար: Համոզված եմ, այս դեպքում սույն դավադրությունը եւս դատապարտված կլինի անհաջողության, եւ Հայաստանը կբարգավաճի, կլինի հողահավաք, կազատվի մեր Պատմական Հայրենի-քը ցեղասպան պանթուրքիզմի ու սիոնիզմի ճիրաններից, եւ կստեղծվի ազատ, անկախ ու միացյալ Հայաստան, որից արդարության, հույսի, լույսի ու սիրո հզոր ալիքները արեւի ճառագայթների հետ սփռվելու են աշխարհի վրա՝ իր հետ բերելով խաղաղության ու համագործակ-ցության մի նոր ուղի՝ աշխարհի տարբեր ազգերի եւ պետությունների միջեւ... Ռոզա Արվահի,  ԱՄՆ Ամերիկահայ մտավորական գործիչ «Լուսանցք» թիվ 8 (184), 2011թ.Կարդացեք «Լուսանցք»-ի PDF տարբերակները www.hayary.org -ի «Մամուլ» բաժնում www.pressinfo.am -ի «Բեռնում» բաժնում