Պարույր Հայրիկյանը - Հայ-ռուս դավադիր պայմանագրի, ՄՄ-ի և ընդիմության մաս...

Arménie : Poutine accueilli par des manifestants anti-Kremlin

Նոր որակի հայկական պետության պաշտպանական ոլորտը 30.11.2013

Ռուսաստանի սահմանապահները պետք է անհապաղ դուրս բերվեն Հայաստանից

KenFM über: Monsanto. Food, Health, Hope !?

Dieudonné répond à Yann Barthès (avec, en bonus, une surprise de taille XXL !!))

Ի գիտություն ռուսամոլների

Արեգ - Չալմը դանկի (Մաս 1)

Գևորգ Հովհաննիսյանը խառնամուսնությունների մասին

Պավլիկ Մանուկյանը և Գարիկ Խաչատրյանը ULB-ում 25 փետրվարի 2013թ.

Հայ ծրագրավորողը լուծել է խնդիր, որն անիմաստ է դարձնում կոդերը

Կարինե Իոնեսյան
Հարցազրույց - Շաբաթ, 06 Հուլիսի 2013, 16:16- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/interview/view/85182#sthash.bvZz3FUq.dpuf

արցազրույց Կառլեն Ղարիբյանի հետ, ով լուծել է աշխարհի 7 բարդագույն խնդիրներից մեկը՝ արդյոք P=NP



Պարոն Ղարիբյան, Դուք լուծել եք համաշխարհային բարդագույն խնդիրներից մեկը: Կասե՞ք, թե դա ինչ խնդիր է, եւ ի՞նչ համաշխարհային նշանակություն կարող է ունենալ վերջինիս լուծումը:



Մոտ 45 տարի առաջ, համակարգիչների զարգացման հետ զուգահեռ առաջացան տարատեսակ խնդիրներ, որոնք մարդկային հասարակության զարգացման համար մեծ նշանակություն ունեն: Այդ խնդիրներից մեկը ձեւակերպվեց Ստեֆան Կուկի (1971 University of Toronto) կողմից, ու այդ խնդիրն առնչվում է մարդկային գործունեության համարյա բոլոր բնագավառների հետ՝ այդ թվում ԴՆԹ հետազոտությունների հետ, որն անմիջական կապ ունի քաղցկեղի բուժման հետ: Այն առնչվում է նաեւ դիաբետի՝ շաքարի բուժման հետ: Այդ խնդրի լուծումը թույլ է տալիս գեներացնել կամ սինթեզել այնպիսի սպիտակուցներ, որոնք ուղղորդված կարող են բուժել դիաբետը՝ շաքարը: Այս խնդրի լուծումը նպաստավոր է նաեւ համաշխարհային համակարգերի անվտանգության համար, որոնցից մեկն ինտերնետն է իր անվտանգության կոդերով, ինչպես նաեւ ամբողջ համաշխարհային բանկային համակարգը: Այդ բոլոր կոդերը ձեւավորվում են՝ հաշվի առնելով, որ այս խնդիրը լուծել հնարավոր չէ: Բայց ես այդ խնդիրն արդեն լուծել եմ եւ, հաշվի առնելով, որ ոչ մի ընդդիմախոսական հերքող աշխատություն չի տպագրվել իմ աշխատությունից հետո, շուտով այդ խնդրի լուծումը ճանաչում կստանա ամբողջ աշխարհում:



Փաստորեն Դուք արդեն լուծել եք այն խնդիրը, որը տարիներ առաջ չկարողացավ լուծել Ստեֆան Կուկը:



Այդ խնդիրը ես լուծել եմ ոչ միայն տեսականորեն, այլ գրել եմ նաեւ ծրագիր, որի շնորհիվ ապացույցները կարող եք տեսնել ակնհայտորեն: 2007 թվականին Silicon Valley-ի մասնագետները, այն հետաքրքիր աշխատանք համարելով, տպագրել են համաշխարհային նշանակություն ունեցող ամսագրերից մեկում: Այդ խնդրի անունն է «Արդյոք P=NP»-ի: Եթե նման խնդրի լուծումը գոյություն ունի, այն կարելի է ստուգել շատ կարճ ժամանակում: Օրինակ, եթե մարդու ԴՆԹ-ի մասին մտածենք, մի քանի տարի է պետք, որ այն կոդավորվի ու դրա հատկանիշը ձեւավորվի, բայց խնդրի լուծումը հնարավորություն է տալիս նույն բանին հասնել վայրկյանների ընթացքում: Համաշխարհային Business Initiative Directions կազմակերպությունը՝ BID-ը, աշխարհի 118 երկրներւմ իր հարցումներով innovation-ների ասպարեզում այս աշխատանքը արժանի է համարել համաշխարհային ոսկե պարգեւատրության: Սրանք առաջին ծիծեռնակներն են, որոնք հաստատագրում են այդ աշխատանքի կարեւորությունն ու ճշմարիտությունը: Բայց համաշխարհային մասնագիտացված էլիտայի վերաբերմունքը, ես կասեի անտարբերությունն այս խնդրի նկատմամաբ շատ զարմանալի է: Կամ չեն հասկանում, կամ նրանց մոտեցումը խիստ ուղղորդված է: Վերջերս մի հնդիկ մաթեմատիկոս՝ Vinay Deolalikar-ը հոդված է գրել {P != NP այս խնդրի վերաբերյալ ու արժանացել է համաշխարհային հերքումների ու քննադատության: Իմ հոդվածը ոչ մեկը չի հերքել եւ չի էլ կարող հերքել, քանի որ այն ունի խիստ մաթեմատիկական ապացույց:



Հայաստանում այդ խնդրի լուծումը կիրառելը իրատեսական համարու՞մ եք:



Ես երկար տարիներ փորձել եմ աշխատել այնպես, որ այս խնդիրը ներկայանա հենց Հայաստանի կողմից, քանի որ այս խնդրի տերը հետագայում կդառնա աշխարհի ամենահզոր երկրներից մեկը: Հոդվածը տպագրվել է Հայաստանի ArmTech միջազգային կոնգրեսում ( Karlen Gharibyan, Does P=NP?, in Proceedings of the first international Arm Tech Congress 2007.[PDF]), եւ մեր գիտնականների վերաբերմունքը զրոյական է: Նույնիսկ չնչին ֆինանսական ներդրումներով կարելի է միլիոնավոր գումարներ վաստակել այս խնդրի շնորհիվ: Օրինակ, մենք ուսումնասիրել ենք նավահանգիստներում բեռների կուտակման խնդիրները, որոնք եւս կարող են հստակ լուծվել այս խնդրի օգնությամբ: Հարյուրավոր միլիարդների վնասներ են կրում այդ կազմակերպությունները միայն նրա համար, որ չգիտեն, որ այս խնդիրը լուծվում է: Արդյունքում ինտերնետային արագությունը բազմաթիվ անգամներ կարելի է մեծացնել:



Փաստորեն այս խնդրի լուծումը ակնհայտորեն հուշում է նաեւ, որ կարելի է ցանկացած գաղտնաբառ ջարդել:



Մինչեւ հիմա, որ գաղտնաբառերը կոտրել են, շատ խիստ հարաբերական է եղել: 95 և ավելի տոկոս դեպքերում միջամտում են ներսի մարդիկ ու նրանք, ովքեր այլ շահեր են հետապնդում: Իսկ այս խնդիրը ոչ մի սահման չի ճանաչում՝ հազարավոր բայթ մեծության գաղտնաբառը կարելի է կոտրել վայրկյանների ընթացքում: Այստեղ բնական է, որ կան նաեւ ռիսկեր: Մինչեւ խնդրի հասարակայնացնելը, մասնագետներն արդեն պետք է մտածեն գաղտաբառերի փոխարինման մասին, քանի որ դրանք այլեւս չեն կարող իմաստ ունենալ այդ խնդրի լուծման դեպքում: Էլեկտրոնային փաստաթղթերն ու ստորագրությունները եւս վտանգավոր են: Նշեմ, որ այս խնդրով հետաքրքվել են տարբեր երկրներից, այդ թվում նաեւ հրեաները եւ թուրքերը:



Որո՞նք են լինելու Ձեր հետագա քայլերը:



Նախ ուզում եմ այդ խնդրի պարզագույն լուծման տարբերակը տպագրել, որ մասնագետները ավելի պարզ հասկանան: Clay Mathematics Institute եմ դիմելու, քանի որ նրանք ասում են, որ եթե խնդիրը հրապարակվում է, հերքում չի լինում առաջիկա մեկ տարվա ընթացքում եւ աշխատանքը լայն հնչեղություն է ստանում, այդ դեպքում խնդիրը համարվում է լուծված, եւ լուծողը ստանում է 1 միլիոն դոլար պարգեւ: - See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/interview/view/85182#sthash.bvZz3FUq.dpuf

Ռուսաստանը կարծում է, որ Հայաստանն իր գրպանում է

Մեր «անուն-ազգանունները»

ոմն սևազգեստ. «եթե առաքելական եկեղեցու հետևորդ չես ուրեմն Հայ չես»

ՎԱՐԴԱՆ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ - ՍԵՐ ԵՎ ԱՏԵԼՈՒԹՅՈՒՆ

Ճանապարհ դեպի տուն

Գարեգին Նժդեհի ելույթը - Ապրիլ 24 2013թ.

Բոլոր ազգերն իրենց դրոշների վրա գրում են իրենց հաղթանակներն ու հերոսների անունները, իսկ մենք գրել ենք «ցեղասպանություն» ու ճոճում ենք աշխարհի առջև: Հաղթահարենք տկարությունը, հանենք ցեղասպանվածի խարանն ու հաղթենք թուրքին: «Հայու տեսակ».Գագիկ Գինոսյանի հեղինակային հաղորդաշարը:

Հայոց ցեղասպանության թաքնված մեղավորները

Հայրենի ռոբոտաշինություն. «Սա Հայաստան է, և վերջ». Կարեն Վարդանյանի հեղինակային հաղորդաշարը

http://lratvakan.am/?p=13872

Պետք է դատի տալ Թուրքիային, ոչ թե լացել. Հայկական հարց. «Մոդուս Վիվենդի». Արա Պապյանի հեղինակային հաղորդաշարը | lratvakan.am

http://lratvakan.am/?p=15200

"Սասնա Ծռեր" (Սասունցի Դավիթ)

Իսկական մտավորականը Սամվել Կարապետյանի պես է լինում

ԱՆԴՐԱՆԻԿ ՄԱՐԳԱՐՅԱՆ

Սամվել Կարապետյանը պատռեց կաթողիկոսների դիմակները

Հարցազրույց Պավլիկ Մանուկյանի հետ

Վայոց ձորում էլ` արաբական ոչխարներ

Հայաստանը մաս մաս օտարին հանձնելու համար Սերժիկին պետք է Հանտրապետության հրապարակում վառել ...
եթե որևե մեկդ ավելի դաժան պատիժ գիտեք ձեն հանեք

Արտագաղթն՝ արյան մեջ - Սամվել Կարապետյան

Battle of Thermopylae - Last stand of Leonidas & the 300 Spartans

ԳԱՐԵԳԻՆ ՆԺԴԵՀ. չպղծված ֆիլմ

«Չենք լռելու» երիտասարդական նախաձեռնության անդամները այցելել են կինոթատրոն և դիտել ռեժիսոր Հրաչ Քեշիշյանի «Գարեգին Նժդեհ» ֆիլմը: Հերիք չէ, որ Ցեղակրոնությունը հայի շուրթերով «ֆաշիզմ» է անվանվում, ֆիլմի ողջ առաջին մասում մեծ սպարապետը ներկայացված է որպես կնամոլ, իսկ երկրորդ մասում՝ առավել բեթար՝ տարրական ղզիկ: ՊԱԿ-ի աշխատակից Վարդան Մելքումովը իր հարցազրույցներում բազմիցս պատմել է, որ Մոնումենտի բարձունքից Երևանը տեսնելիս Նժդեհի լացը արժանապատիվ և զսպված էր: Ֆիլմում դրա հակապատկերն է. նա լացում է հիստերիկ կնոջ պես: Ժապավենում Նժդեհի կերպարը ամբողջովին պղծված է, խարիզման՝ հավասար զրոյի:
Ֆիլմում հնչում են մի քանի լեզուներ, այդ թվում՝ ռուսերեն: Չգիտես ինչու՝ մնացած լեզուները թարգմանվում են, իսկ ռուսերենը՝ ոչ: Հավանաբար, ֆիլմը նկարահանվել միայն ռուսերեն իմացող հայերի համար: Ինչ լավ է, որ Նժդեհը չի իմանում այդ մասին:
Ի հակակշիռ Հրաչ Քեշիշյանի զզվելի կինոնկարի՝ «Չենք լռելու»-ն իր համախոհների դատին է ներկայացնում մեկ այլ ֆիլմ Գարեգին Նժդեհի մասին: Վավերագրական: «Ինչու է աղմկում անցյալը» շարքից: Այստեղ մեծ զորավարի կերպարը պղծված չէ, ինչպես այն խայտառակությունում, որ այժմ ցուցադրվում է «Մոսկվա» և «Նաիրի» կինոթատրոններում:

KenFM im Gespräch mit Christoph Hörstel

THE AMERICAN DREAM ... There is a reason they call it a DREAM

Հայրենաճանաչ չլինելու հետևանքները. Սամվել Կարապետյան

Député Belge s'oppose à la guerre au Mali et dénonce la manipulation internationale

Député Belge s'oppose à la guerre au Mali et... par centre-zahra-france

The Art of War Sun Tsu Full Documentary. (Educational).

Ստեփան Քիրեմիջյանը՝ դիմակազերծված

http://www.haykjanner.org/%D5%A1%D5%B6%D5%A4%D6%80%D5%B8%D5%B7%D5%A1%D5%AF-%D5%A6%D5%AB%D5%B6%D5%BE%D5%B8%D6%80%D5%A8.ws

Ստեփան Քիրեմիջյանը՝  դիմակազերծված


Երբ մի ժողովրդի մեջ՝ ինչպես մեզանում, որոշ տարրեր ազատորեն ժխտում են և՛ սրբություն, և՛ սկզբունք, և՛ Հայրենիք՝ առանց հասարակության ցասումը բորբոքելու իրենց դեմ... դա նշան է, թե այդ ժողովուրդը նվաստացած է, ընկած՝ իր խոսքի հետ: Այդպիսին է, չնչին բացառությամբ, գաղութահայ խոսքն այսօր:
Էլ ոչի՛նչ է մնացել մեր գռեհկացած իրականության մեջ, որ հայհոյված չլիներ: 

Ավելի քան յոթ տասնամյակ առաջ գրված այս տողերը գուցե երբեք այնքան արդիական հնչեղություն չեն ունեցել, որքան մեր օրերում: Օտարության մեջ դեգերող հայության միտքն ու հոգին բարձրացնելու, Հայրենատիրության ու Ազգայինի գաղափարները մեր նորահաս սերնդի մեջ տարփողելու, մի խոսքով՝ վերահաս, օր-օրի ահագնացող ձուլման և անէացման վտանգից նրան պատսպարելու և այլասերման դիմացն առնելու փոխարեն (ինչն էլ միակ կոչումն ու իմաստն է սփյուռքահայ զանգվածային լրատվական միջոցների), տեսնում ենք բոլորովին այլ պատկեր: Ավանդական կուսակցություն-կազմակերպությունների հակամարտությունն այսօր չարիքի մեկ կողմն է միայն: Լրատվության և քարոզչության օր-օրի աճող տարատեսակ միջոցները միայն անորոշություն, ցրվածություն ու պառակտում են բերում գաղթաշխարհի՝ առանց այն էլ գաղափարական սով ապրող հայությանը: Դրան զուգահեռ, կասկածելի աղբյուրներից սնվող և անհայտ նպատակներ հետապնդող նորօրյա «հեղափոխականներ»՝ կրոնական, սեռային, քաղաքական ու այլ ավերածություններ սերմանող կեղծիքներով զինավառ:
Հաճախ են դեպքերը, երբ դեռ երեկ, Ազգային դրոշի շուրջ հայությանն համախմբողի համարում ունեցող, սփյուռքահայ երիտասարդ սերնդին Հայրենիքի և հայրենատիրության գաղափարներով պարբերաբար սնուցող կազմակերպությունները՝ առաջին հայացքից անհասկանալի, բոլորովին կտրուկ կերպով անցում են կատարում դեպի հակառակ ճակատ՝ այսինքն, ոչ միայն հրաժարվում են տարիներ շարունակ որդեգրած իրենց մարտավարությունից, այլ բացահայտ լկտիությամբ սկսում հայհոյել ու պղծել արժեքներ, որոնք չեն պղծվում և ոչ մի ինքնահարգ ազգի մոտ: Արդյունքում, տուժվում է միայն բազմահազարանոց այն լսարանը, որ հեռու Հայրենիքից, օտար ափերում այլասերման վտանգն աչքերի առջև, համակերպվել է արդեն՝ միևնույն շուրթերից միաժամանակ և՛ վեհացնող, և՛ սրբապղծության մղող խոսքեր լսելուն: Արդյունքում, կեղծիքն ու տարակուսանքն են թագավորում մի տեղ, ուր առանց այն էլ՝ «ապառաժ ժայռի» վրա չէ հիմնված հայության տունը:
Մեր ազգային արժեքների ու սրբությունների դեմ կատաղի հարձակումների ականատես ենք եղել բոլոր ժամանակներում: Եվ բնական է, որ այդ հարձակումների հիմնական նշանակետը միշտ էլ հանդիսացել են Հայ ազգայնական գաղափարաբանությունն ու դրա կրողները: Խոսքը տեսական բնույթի վեճերն ու բանակռիվները չեն, այլ ավելի տխուր մի երևույթ, երբ այս կամ այն գաղափարախոսությունը սևացնելու համար, համաշխարհային քարոզչական պրակտիկային հայտնի ամենանողկալի մեթոդներով փորձ է արվում արատավորել այն ամենն, ինչ կապված է դրա հետ՝ ընդ որում, ամենևին էլ պարտադիր չէ, որ սևացնողի շուրթերից հնչի ճշմարտությունը. վստահ տարիների ընթացքում ձեռք բերած՝ «ուղղամիտ մարդու» իր համբավին, նա այլևս չի խորշում ամենազազրելի ստից անգամ՝ միայն թե, իր բաժին մուրը կարողանա քսել իրեն ատելի արժեքների վրա:

***
Նախքան հրապարակմանս բուն բովանդակությանն անցնելը, հարկ եմ համարում համառոտ անդրադառնալ դրա նախապատմությանը: Վերջին մեկ ամսվա ընթացքում, շատերին ծանոթ «Լույսաշխարհ»-ի շուրջ ծավալվող հայտնի իրադարձությունները՝ կապված ամեն կարգի «ազատամիտ» սեռագարների միջոցով եթերն աղտոտելու՝ Ստեփան Քիրեմիջյանի անհասկանալի որոշման հետ, ինձ և մի քանի ընկերներիս դրդեցին հրապարակային բացատրություն պահանջել Քիրեմիջյանից: Ներկայացնելով մեր դիրքորոշումը՝ հայտարարեցինք, որ անթույլատրելի ենք համարում նրա որդեգրած նոր ուղղությունը: Ի պատասխան դրա, դեկտեմբերի 30-ին Ստեփան Քիրեմիջյանը զանգահարում է ինձ՝ առաջարկելով հաղորդում տալ Տիգրան Սարգսյանի և Լիա Ավետիսյանի մասնակցությամբ: Հաղորդման թեման պետք է լիներ «Հայոց բանակում տիրող խայտառակ բարքերն ու դրա հոգեբանական դրդապատճառները»:Քիրեմիջյանին պատասխանեցի. «սպանության կամ որևէ այլ դեպք օգտագործելով՝ մեր նվիրական արժեքների վրա օրնիբուն աղբ թափելը համազոր է հոգևոր գերեզմանափորության: Իսկ նման գործում, նա կարող է օգտվել Վահե Ավետյանի ու Ստեփան Խաչատրյանի ծառայություններից »: Լսելով հայտարարությունս այն մասին, որ մինչև չփոխի իր որդեգրած գիծը՝ ես չեմ պատրաստվում իր հետ համագործակցել, և որ ինձ համար անպատվաբեր եմ համարում՝ Խոջալուի համար թուրք-ազերիներից ներում խնդրող վահեավետյանների, կամ «վտարանդի գրողի» սքեմի տակ կրոնական կասկածելի հեղափոխության կոչեր անող արմենմելիքյանների ու սեռական սանձարձակություն, հայաստանատյացություն սերմանող ստեփանխաչատրյանների հետ միասին գտնվել նույն ամբիոնում, մեր «լույսաշխարհիկ» Ստեփան Քիրեմիջյանն այնուամենայնիվ, առանց զգուշացնելու միացնում է ձայնագրությունը: Նկատելով դա, ես իսկույն դուրս եմ գալիս եթերից: Քիրեմիջյանն, իհարկե, նման բան չէր սպասում և հաղորդումը սկսեց խիստ մռայլ տրամադրությամբ: Եվ ահա, ի սկզբանե՝ Հայոց բանակը փնովելու տրամադրությամբ եթեր դուրս եկած անսկզբունք ու էմոցիոնալ Քիրեմիջյանը, բոլորի, ինչպես նաեւ իր համար անսպասելի կերպով, անցում է կատարում մի նոր թեմայի՝ «հայ ազգայնականությունն ու նրա ահավոր հետևանքները» ենթատեքստով: Օգտվելով հաղորդման մասնակիցների՝ որոշ խնդիրների հետ կապված անտեղյակությունից, միաժամանակ, ցուցաբերելով դեմագոգիկ քարոզչության՝ միայն իրեն հատուկ որոշ նրբություններ, Քիրեմիջյանը մտնում է իր տարերքի մեջ: Կհամոզվեք դրանում՝ դիտելով հաղորդումը, որը ձեզ եմ ներկայացնում երկու մասով.

https://www.youtube.com/watch?v=YbtscOwEAX4 
https://www.youtube.com/watch?v=MzCENGU0T0s

Հաղորդմանը ներկա չգտնվելուս պատճառով, բնականաբար, ստիպված եմ հիմա գրավոր կերպով անդրադառնալ քիրեմիջյանական մի շարք «մարգարիտների»՝ հատկապես մի քանի պատճառներով: Նախ, բանախոսներից ոչ ոք չկարողացավ կամ չփորձեց լուրջ, ծանրակշիռ հակահարված տալ սրբապղծության ամեն չափ ու սահման անցած մեր «իմաստասերին»: Երկրորդ. հաղորդումը համացանցում տեղադրելուց հետո՝ մինչ օրս, որևէ արձագանք չառաջացրեց «Լույսաշխարհ»-ի բազմահազարանոց լսարանի շարքերում: Թեպետ, չեմ բացառում, որ Քիրեմիջյանը պարզապես չի հրապարակում քննադատությունները: Եվ որ ամենակարևորն է. վերջին տարիների ընթացքում ազգայնական գաղափարներին համակիր, ազգային արժեքները տարփողող բազմաթիվ հայորդիների համար «Լույսաշխարհ»-ը հանդիսացել է այդ ազգայինի օջախներից մեկը, և հիմա հարկ է, որ դիտելով Քիրեմիջյանի «դարակազմիկ» տեսագրությունը՝ գոնե իրենց համար պարզեն, որ «Լույսաշխարհ»-ն՝ իր հաղորդավարի կտրուկ վայրէջքով ու կասկածելի ելևէջներով, այլևս եթերն ու մամուլը լցրած ապազգային աղբի մի մասնիկն է, գուցե՝ առավել վտանգավոր, քանզի իր կասկածելի նպատակներին հասնելու համար երբեմն-երբեմն փորձելու է օգտվել «ազգայինի» դիմակից: Համեմատելով տեսագրված այս անհեթեթությունը՝ տարեսկզբին «Լույսաշխարհ»-ում տեղադրված խայտառակ հաղորդման բովանդակության հետ և տեսնելով դրանց ու Ստեփան Քիրեմիջյանի նախքին գործունեության մեջ էական որոշ տարբերություններ՝ կհամոզվեք, որ որակումներիս մեջ չեմ չափազանցնում:Այո՛, սա Քերեմիջյանն է` ամենայն ինչ անձնավորող, հիվանդագին ինքնասիրությամբ բարդույթավորված ու անսկզբունք, պահի տակ 180 աստիճան փոփոխական ու վտանգավոր : Ծերունական մառազմով տառապող այս սկլեռոզ-պապիկը, իսկապես ընդգծված անհատականություն է, որին նույնիսկ մի ժամանակ ես սիրում ու հարգում էի: Բայց, ի վերջո, էությունն ամեն դեպքում ինքն իրեն բացահայտում է: Ոմանք ասում են (այսօր նրա ամենօրյա դարձած հեռուստահյուրերը), որ Ստեփան Քիրեմիջյանն ամենաէժանն է, մի 200-300 դոլլարով եւ հարգանքի տուրք մատուցելով, նրան կարելի է ցանկացած կողմ քաշել ու օգտագործել: Այդպե՞ս է դա, թե՞ ոչ՝ չգիտեմ: Բայց որ ծերուկն անսկզբունք թռչկոտող է, տառապում է ծերունական մառազմով և ներկայումս իրեն շրջապատել է շողոքորթ, սրբապիղծ ու ետևից վայրահաչող նման տականքներով՝ դրան հավատում եմ, դա փաստ է:
Ինչևէ, անցնենք Ստեփան Քիրեմիջյանի կողմից հնչեցված հայտարարությունների բուն իմաստին :

*** 

Իր ծիրանին ծախու հանած արքա՜ն, իր սուրը սակարկող զորավա՜րը, իր դրոշա՜կը պատռող զինվորը՝ հավասարապես զզվելի են բոլո՛րն էլ:
Անդրոշակ՝ անցեղ, անպատիվ, անհայրենի՛ք: Անդրոշակ՝ անսիրտ, անսուրբ, անհոգի՛: Անդրոշակ՝ անարի, աներկինք, անդե՛մ: 
Նախ, ազգայնականությունը՝ ողջամտությանն հակադրելու համառ ու պարբերաբար կրկնվող փորձը, որ ձգվում է հաղորդման ողջ ընթացքում:
-«Մեզ հարկավոր են ողջամիտներ, այլ՝ ո՛չ ազգայնականներ, քանի որ ազգայնականությունը կկործանի՛ Հայաստանը»,- ահա՛ Քիրեմիջյանի տրամաբանությունը: Այս հնարքը բազմիցս կրկնվում է նրա սիրասուն ընկերոջ՝ մինչև վերջին դեպքերը «Լույսաշխարհ»-ի եթերից չիջնող սեռագար ծերուկ Ստեփան Խաչատրյանի կողմից, որն իր անբարո էության ողջ մաղձը սովորել է թափել այն ամենի վրա, ինչ հայկական է և պատվավոր:
Եվ այսպես, ի՞նչ է պատգամում իր հետևորդներին հայ ազգայնական գաղափարաբանությունը՝ ընդամենը հետևյալը. ճանաչիր ինքդ քեզ, հավատա քո ուժերին, կարողացիր օգտվել քո էության զորութենականությունից, եղիր ինքնահարգ ու ձգտիր հավերժացնել քո Տեսակը՝ բնորեն ամբողջական քո Հայրենիքում: Եթե այս ամենի մեջ որևէ մեկը տեսնում է ողջամտությանն ու առողջ բանականությանը հակառակ մի բան, ապա դա իր մասնավոր՝ սեփական մառազմատիկ ուղեղի խնդիրն է: Մինչև այսօր մեզ հասած դժբախտությունների գլխավոր պատճառը հանդիսացել է այն, որ չենք կարողացել օգտվել մեր էության, մեր ցեղային արժեքների ու որակների կարողականությունից: Եվ ասել, թե ազգայնականությունը կկործանի Հայաստանը՝ ասել է, թե միտումնավոր կերպով խեղաթյուրված ներկայացնել մեր տխուր վիճակի բուն պատճառը: Մի՞թե նողկալի չէ, երբ հայանուն մի այր, իր դիմաց նստած հայուհիներին փորձում է համոզել, թե ազատություն և անկախություն տենչալը, հպարտ ապրելու հրամայականը ողջամտություն չէ: «-Ապրիր թեկուզ բանտում, բայց հասիր քո նպատակին»: Ասել է, թե սողա, ստրկացիր, քծնիր ու խաբիր, միայն թե՝ գոյատևիր, միայն թե՝ մի՛ վտանգիր ստամոքսդ լցնելու հեռանկարը:
Հարց է ծագում. այդպես սողալով ու ստորանալով գոյատևման արդյունքում՝ ի՞նչ տեսքով ես հասնելու քո նպատակին, եթե իհարկե, լափելուց բացի, ունե՛ս որևէ այլ նպատակ. իբրև Հա՞յ, թե՞ իբրև ստրկահոգի մի հրեշ, որն առանց ամաչելու իր ստրկությունից, ոսկե ձեռնաշղթաներ է առաջարկում իր իսկ ազգակիցներին:
Դասական դեմագոգիայի վառ օրինակ է ազգայնական գաղափարաբանությունը համառորեն հանրապետական կուսակցությունով պայմանավորելն ու ազգայնականության պաշտպանության օգտին խոսել ցանկացողների երկչոտ փորձերին ի պատասխան՝ հայտարարելը. «-գնա միացիր հանրապետականներին»: Հենց այս համատեքստում էլ, «մի որևէ ծրագիր ասեք, լիդերի անուն տվեք, ինչի՞ շուրջ եք համախմբվելու» և նմանատիպ բոլշևիկյան պլակատային լոզունգ-դիմումներով, օգտվելով ընդդիմանալու փորձ անողների կցկտուր-անպատրաստ հակադարձումներից, հայտարարում է. «դատարկ եք, ողջամիտ չեք, ոչինչ չունեք»: Ազգային գաղափարախոսության անհրաժեշտությունը, դրանից բխող ծրագրի ու մարտավարության որդեգրումն ու կենսագործումը, ինչ խոսք, հրատապ և անհրաժեշտ պայման է ցանկացած առողջ պետության համար: Դրան էլ հենց ձգտում է հայ ազգայնականը: Քիրեմիջյանին չէ, որ պետք է սովորեցնել, թե մի գիշերում չեն գրվում դոկտրինաներն ու գաղափարախոսությունները, թե նոր բան ստեղծելու խնդիր չունի հայ ազգայնականը. պարզապես հարկավոր է վերծանել, բյուրեղացնել ու համակարգել այն, ինչ ունեցել ենք հազարամյակներ շարունակ: Ազգային գաղափարախոսության ու ծրագրային հարցերի հետ կապված, վերջին տարինեի հրապարակումներից՝ Քիրեմիջյանին հիշեցնեմ ընդամենը երեք գործ. «Ազգային գաղափարախոսության դրույթները»՝ գրված Մուշեղ Լալայանի կողմից, Արթուր Արմինի «Ինչպիսի Հայրենիք կունենանք վաղը» և «Արևի լեռան տիեզերական գաղափարաբանությունը» աշխատությունները: Առաջինում առաջ են քաշված այն հիմնական արժեքները, որոնց շուրջ պետք է վերահառնի մեր ազգային հայեցակարգը, երկրորդը կոնկրետ ծրագիր է՝ նախատեսված ազգային պետության համար, երրորդը` ազգայնականության փիլիսոփայական հենքն է: Այս գործերը դրվել են նաև «Լույսաշխարհ»-ում, այլ բան է, որ Քիրեմիջյանը «չի ունեցել» կարդալու ժամանակ: Իսկ այն հարցին, թե «ինչի՞ շուրջ պետք է համախմբել մարդկանց»՝ պատասխանեմ. հայ ազգայնականը նոր չէ, որ տվել է աներկբա պատասխան՝ Ազգի և Հայրենիքի հավիտենարժեք գաղափարների. արժեքներ, որոնց հարատևման նպատակն է հետապնդում ցանկացած ազգային պետություն: Քիրեմիջյանը դժվար թե հասկանա, բայց ամեն դեպքում հարկ է նրան ասել, որ կուսակցական պլենումների որոշումներով չեն ծնվում առաջնորդները, այլ առաջ են գալիս հաճախ այն պայմաններում, երբ ապազգային տականքն, օրինակ, արդեն ոտնատակ է անում ամեն մի արժեք:
Եվ հետո, մեր ազատագրական պայքարի մարտիկների գործը քամահրելու, նրանց թափած արյան գինն արժեզրկելու բոլոր փորձերը, որ հետևողականորեն արվում է Քիրեմիջյանի վերջին քարոզների մեջ, որն իր արտահայտությունն է գտել նաև այս տխրահռչակ հաղորդման մեջ՝ ունի իր հոգեբանական պատճառը: Արցախյան պատերազմի տարիներին, ուժերի ծաղկման շրջանում գտնվող հայաստանաբնակ հայ մարդը չի հետևել իր արյունակիցների օրինակին, մտքո՛վն անգամ չի անցկացրել իրեն վտանգի տակ դնել՝ հանուն «վերացական ինչ-որ արժեքների», և իբրև պարտիական դեգեներատի ցայտուն տիպար՝ շարունակել է այդ տարիների՛ն անգամ հետևել սեփական որովայնը պարարտացնելու խիստ ռեալիստական ծրագրին: Եվ հիմա, տարիներ անց, ստորացնող գիտակցությունը այն բանի, որ եղել են և կան էակներ, որոնց համար աղբանոցները լցնելու մեջ չէ գերագույն երջանկությունը, ստիպում է նրան փնովել ու սևացնել այն ամենը, ինչ ոգեղեն է, ո՛չ նյութապաշտական, «ո՛չ ռեալիստական» և «անողջամիտ»:

***
 Ե՛ս էլ աքացի տվի նրան՝ առյուծին: Թող ավանակի սմբակի ու՛ժն էլ զգա: 

Որևէ գաղափարախոսություն արժեզրկելու ամենափորձված միջոցներից մեկն էլ՝ այդ գաղափարախոսության տեսաբանների, դրա նվիրյալների ու մարգարեների փնովումն է: Այդպես է եղել բոլոր ժամանակներում: Բացառություն չէ նաև բոլշևիկյան ագիտացիայի բոլոր ստոր հնարքներին քաջատեղյակ Քիրեմիջյանը, որն այս անգամ, սակայն, գերազանցեց հայ ազգայնական գաղափարաբանության դեմ մինչ օրս հանդես եկած բոլոր գրչակներին ու հռետորներին: Բանն այն է, որ մինչ օրս փորձեր արվե՛լ են՝ տեսական բանավեճերի կամ «պատմական հիմնավորումների» միջոցով նսեմացնել Գարեգին Նժդեհի գործունեության՝ ռազմական, թե գաղափարական, բուն արժեքը: Քիրեմիջյանը, սակայն, առաջինն է, ով առանց երկմտելու՝ անցավ հայհոյախոսությանն ու զրպարտանքին: Ասված է.«սպասավորի համար չկա՛ն հերոսներ- սևացրու և անցիր»: Դա ասված է հատուկ Քիրեմիջյանի և իր նմանների համար: Սևացրո՛ւ, որովհետև անտեղյակ է դիմացինդ, նսեմացրո՛ւ, որովհետև այդ պահին լուրջ հակադարձող չունես, իսկ հետո... իսկ հետո, հազար-հազարների ուղեղում կտպավորվեն բոցաշունչ խոսքերդ, իսկ դա արդեն արդյունք է: Այդ միակ սկզբունքո՛վ ահա, մեր հերոսը սահուն կերպով անցում է կատարում Գարեգին Նժդեհի անձին: Ոչ ոքի մտքով, իհարկե, չի անցնում՝ հարց տալ մեր բանախոսին, թե Նժդեհի պատմական առաքելության գնահատականը տալիս՝ ինչո՞ւ է վերցրել նրա կյանքի վերջին տարիները: Առավել տրամաբանական և ողջամիտ կլիներ՝ խոսել Բալկանյան կռիվներից, Ղարաքիլիսայից, Զանգեզուրից և Ցեղակրոնությունից: Այստեղ, իհարկե, Նժդեհի արածի արդյունքն ակնհայտ է, բայց Քիրեմիջյանի խնդիրը դա չէ: Նժդեհի կյանքի բանտային շրջանը՝ ահա մի թեմա, ուր լրագրական բոլոր մեքենայություններին քաջածանոթ մեր բանախոսը կարող է համոզիչ տոնով անել բոլորովին անհիմն ենթադրություններ, դրանք հրամցնել՝ իբրև բացարձակ ճշմարտություններ և հայտարարել. «տեսա՞ք, հերոսներ չկան, կոտրվում են բոլորն էլ, և Նժդեհը բացառություն չէ»: Բայց, հարգելի Ստեփան, չէ՞ որ սա ջհուդական մեթոդաբանություն է՝ բանսարկելով ոչնչացնել ազգային սրբությունները, որով էլ՝ զրկել այս կամ այն ազգին իր հոգևոր հենարանից: Իսկ սա հատկապես նոր սերունդի համար սպանիչ է:
Բայց հիմա, երբ Քիրեմիջյանն՝ օգտվելով հաղորդման մասնակիցների անթաքույց անտեղյակությունից, ստահոդ իր ճամարտակություններով փորձեց պղծել ամեն բան, հարկ է, այնուամենայնիվ, նրան պատասխանել.
Քիրեմիջյանը մեջտեղ բերելով Սիմոն Վրացյանին բանտից գրված՝ Նժդեհի նամակը, հայտարարում է. «Նժդեհը բանտում կոտրվեց»: Նախքան այդ գռեհկությանն անդրադառնալը, հարց տանք.
- ի՞նչ է նշանակում «ոչ ոք չի ասում, թե նամակը գրել են երկուսով, այլ ոչ՝ միայն Նժդեհը» արտահայտությունը: Պարոն Քիրեմիջյան, այն, որ կարդալու հետ սեր չունես, դա գիտեն շատերը: Քեզ պարզապես հրամցված նամակի հետ՝ մոռացել են ասել, որ ընթերցողի համար պարզ նկարագրված է այդ նամակի նախապատմությունը: Տեղեկանալով Թուրքիայի դեմ Խորհրդային Միության կողմից ծրագրվող պատերազմի մասին, Նժդեհը սեփական նախաձեռնությամբ առաջարկում է իր օգնությունը՝ հակաթուրքական ճակատի վրա կապ հաստատելու համար գաղութահայ ազդեցիկ ուժերի հետ: Կրկնում եմ՝ ի՛ր նախաձեռնությամբ: Եվ քանի որ նրա հարաբերությունները ՀՅԴ Բյուրոյի հետ թշնամական էին, որոշվում է նամակը գրել Դեվեջյանի հետ միասին: Այսքանը՝ համառոտ, հաշվի առնելով, որ միևնույնն է, քո ուղեղին անհասանելի է այնպիսի մի բան, թե ինչպես կարող է բանտում գտնվող մեկը՝ անգամ նման ծանր պայմաններում, մտածել հակաթուրքականության, հայկական հողերի ազատագրման մասին: Առավել մանրամասն կարող ես տեղեկանալ Նժդեհի անձնական գործից, որի մեծ մասն այժմ հասանելի է բոլորին, ինչպես նաև հենց իր՝ Դեվեջյանի հայտնի հուշերից՝ Նժդեհի բանտային տարիների մասին: Այդ, և Նժդեհի բանտային տարիների մասին այլ հուշերից կարող ես տեղեկանալ, թե ինչպես կալանավորի կյանքը ոչ միայն չկոտրեց մեծ հայորդուն, այլ բանտում անգամ՝ նա պահեց միայն հային հատուկ այն հպարտությունը, որ վախ ու ատելություն է առաջացնում քեզ նմանների սրտերում:
Ինչե՜ր միայն չարժեն հետևյալ մարգարիտները. «Նժդեհն ինձնից փոքրա, որովհետև ես 10 տարի բանտ չեմ նստել»: Ստեփան Քիրեմիջյան, Նժդեհը բանտարկվել է, որովհետև չնայած այն բանին, որ կարող էր ապահով անցնել Արևմտյան Եվրոպայի երկրներ կամ Ամերիկա, մնաց՝ տեռորի վտանգին չմատնելու համար Բուլղարիայի Ցեղակրոն կառույցներին: Մնաց, որովհետև հույս ուներ, թե իրեն այդքան ատելի բոլշևիկները կօգտվեն իր փորձառությունից՝ Թուրքիայի դեմ ակնկալվելիք պատերազմում: Եվ բանտում անգամ չվախեցավ գրիչը ձեռքն առնել, «ժողովուրդների հոր» երեսին շպրտել բոլշևիկյան տմարդիությունն ու հպարտորեն ներկայացնել իր գործունեությունը և Ցեղակրոն գաղափարաբանությունը: Դու չես բանտարկվել, որովհետև դու բացճակատ՝ անպատիվ կյանքին դեմ գնալու խիզախությունը չունես, նաև մեկ այլ հանգամանք. դու պատկանում ես բանտարկողների՛ տեսակին, և երբեք չես հասկանա, թե ինչպես կարելի է բանտում և՛ս մարդ մնալ: Իսկ անպատասխան մնացած հարցիդ, թե «ի՞նչ է գրել Նժդեհն իր բանտային տարիներին»՝պատասխանեմ, թեև չեմ կարծում, թե հարցդ թելադրված էր գիտական հետաքրքրասիրությունից. թերթիր «Անձնավկայություն», «Ռազմիկը չէ Մեռնում», «Ինքնակենսագրություն», «Բանտային գրառումներ» և մի քանի այլ գործեր, և կհասկանաս, որ մեծ մտածողին՝ բանտային տարիները ոչ միայն չեն հեռվացրել իր գաղափարներից, այլև՝ ավելի են սրբացրել, ի զարմանս քեզ: Այդ գործերից օգտվելիս, կհանդիպես այնպիսի տողերի, ուր մասնավորապես ասվում է. «Կորցնելով սրբության զգացումը՝ մարդն անխուսափելիորեն դառնում է շնական ու մարդատյաց: Փախի՛ր նրանից, որին զզվանք չի պատճառում և ոչ մի ապականություն՝ շոշափելի թե բարոյական: Նմանը անընտրող է լինում կյանքում, նաև՝ ապականարար»: Կարդա՛, կարծում եմ՝ մտորելու շատ առիթ կտա:
Եվ վերջում, իր «իմացականությամբ» բոլորին շշպռած մեր քարոզիչը հորդորում է. «սևացրա՛ բոլորին, ոչ ոքից մի կառչիր, ամենքն էլ փչացա՛ծ են»:Ինչպես ասում են, յուրաքանչյուրը դատում է, ըստ իր բարոյական նկարագրի և փչացածության աստիճանի:

***
Տարիներ շարունակ «Լույսաշխարհ»-ը եղել է ազգային արժեքների տարփողմանը, ինքնաճանաչությանն ու ազգային հպարտանքի սփռմանը նպաստող մի հարթակ: Բնականաբար, միշտ էլ եղել է և կա աշխարհաքաղաքացիություն ու կրոնախևություն քարոզող տարրը: «Լույսաշխարհ»-ի պարագայում, սակայն, երկար ժամանակ պահվել է կայքի ազգային դիմագիծը: Դա, իհարկե, այն տարիներն էին, երբ այնքա՛ն էլ ազատ չէր Քիրեմիջյանը՝ բռնապետական կրքերը ցուցադրելու մեջ: Բազմաթիվ հայորդիների աչքերում, մասնավորապես Սփյուռքում, այս կայքը հանդիսացել է, իբրև Ազգային Դրոշ, որի շուրջ փորձել են համախմբվել Հայրենիքից կտրված բեկորները: Այդ Դրո՛շն է ահա, որ ոչ միայն դեն նետեց նա իր ձեռքերից, այլև փորձում է պատռել ու ապականել այն նաև մե՛ր ձեռքերում՝ շպարվելով «ողջախոհության» և «ռեալիզմի» դեմագոգիկ կոչերով: Դիտավորյալ կամ հատուկ պատվերո՞վ է անում դա (ինչին՝ անձամբ ես, հակված եմ հավատալու), թե՞ սա հիստերիայի մի հերթական բռնկում է՝ մեզ համար միևնույնն է. երկու դեպքում էլ, նա ապականում ու պղծում է այն ամենը, ինչն իրենից Արժեք է ներկայացնում: Երկար տարիներից հետո, վերջապես ցույց տվեց այն, ինչ իրականում թաքնված էր «ազգային հաղորդավարի» իր դիմակի ներքո: Գուցե «լույսաշխարհիկ» Քիրեմիջյանը հոգնե՞լ է պայքարելուց եւ այսօր, շատերի նման գնորդի՞ է սպասում: Այսօր, նա բացահայտ քամահրանքով, սեփական քմահաճույքի թելադրանքով հրաժարվում է հրապարակել «Լույսաշխարհ»-ի ընթերցողների բողոքի տասնյակ հղումները՝ որոնք առնչվում են իր վերջին հայտարարություններին և իմ արձագանքներին: Անձամբ ես, վաղուց եմ հայտարարել այն մասին, որ Քիրեմիջյանի հետ այսուհետև համագործակցելու դեպքում՝ ես կմեղանչեմ իմ խղճի և սկզբունքների դեմ: Այդ առումով, «Լույսաշխարհ»-ում կատարվող որևէ իրադարձություն ինձ այլևս չի հետաքրքրում: Այլ բան է, որ բացահայտ ապազգային, ստահոդ որակումներով համեմված քարոզարշավ սկսելով՝ Քիրեմիջյանն առհավետ կորցրեց «ազգահոգ մարդու», «ճշմարտախոսի» և «սկզբունքային գործչի» իր համարումը, ինչպես նաեւ ազգայնական բազմամարդ դիտորդներին ու ընթերցասերներին՝ վտանգի տակ դնելով նաև «Լույսաշխարհ»-ի համբավը:
Հույս ունենալով, այնուամենայնիվ, որ գոնե իր այդքա՜ն սիրած «ողջախոհությունն» ի վերջո կխոսի Քիրեմիջյանի մեջ, և նա կհրաժարվի՝ սևացնելու և զազրախոսելու իր մարտավարությունից, ինչպես նաև, հակված լինելով կարծել, որ նրա գործունեության արմատական այս փոփոխությունը սեփական նախաձեռնության արդյունք չէ, այլ հրահրված կամ պարտադրված է վերջերս իրեն ընկերակցած օտարահպատակ շնիկների կողմից՝ կցանկանայի մի վերջին անգամ նրան ուղղել հետևյալ տողերը.
-Տիայր Քիրեմիջյան, նրանք քեզ միայն օգտագործում են, սթափվիր՝ իբրև Հայ մարդ, հետ վերադարձիր, մի նսեմացրու տարիների ընթացքում վաստակածդ անունը: Դու բազմահազարանոց այն լսարանին ես պետք, որ մինչ օրս ոգևորվել է քո կողմից խրախուսվող ազգային քարոզչությամբ: Եվ պետք ես՝ իբրև հաստատակամ, սկզբունքային այր, այլ ոչ՝ ամեն փչող հովի հետ տարուբերվող մի տիկնիկ: Իսկ եթե չես կարող, կամ վախենում ես բացճակատ կանգնել շնագայլերի ոհմակի առջև՝ է՛լ ավելի բարձրացրու այն Դրոշը, որ «Լույս»-ի շուրջն էր համախմբել մի ժամանակ մեզ բոլորիս: ՈՒ հիշիր քո կողմից այդպե՜ս էլ չհասկացված մեծ հայորդու` Նժդեհի հետևյալ խոսքերը.
-Երբ կռիվը դրոշակի շուրջն է, հաջողության աստվածուհին միշտ էլ պսակում է դրոշակակիրի՛ ճակատը. դրոշամարտում միշտ էլ դրոշակակի՛րն է հաղթում»:

Գևորգ Հովհաննիսյան 

Օտար, թե՞ արդեն «հարազատ». Սամվել Կարապետյան

2013 - Der geopolitische Status Quo

Շնորհավորում ենք Հայությանը – Հունվարի 14-ը Հայ Ցեղակրոնի եւ Ցեղակրոնության օրն է

http://www.hayary.org/wph/?p=2925

Հեղինակ` ՀԱՄ

Ազգի արիադավան (հեթանոս) – ցեղակրոն հատվածին նախապես շնորհավորել էինք նաեւ հունվարի 1-ի` Մեծն Հայորդի Գարեգին Նժդեհի ծննդյան օրվա – 127-ամյակի առթիվ: Այժմ շնորհավորում ենք նաեւ հունվարի 14-ի` Հայ ցեղակրոնի եւ Ցեղակրոնության օրվա կապակցությամբ` մաղթելով արդար աշխատանք, երջանկություն, համբերություն եւ քաջություն, նաեւ ազգային ու պետական խնդիրները հաղթանակով լուծելու կամք ու կարողություն:

Հայաստանի ու Սփյուռքի հայությանը մաղթում ենք հաջողություններ՝ Միացյալ Հայաստանի (ամբողջ հայկական բարձրավանդակում) եւ Միասնական Ազգի կերտման ճանապարհին…

Ամեն հայ ցեղակրոն է – Ցեղի գենը կրում է իր մեջ – դա միայն գիտակցել է պետք եւ Գենը կաշխատի ծինաբանական սկզբունքով…

Հայ Արիական Միաբանությունն իր շնորհավորանքներն է հղում հայոց ազգին՝ մեծանուն հայի՝ Գարեգին Նժդեհի ստեղծած Ցեղակրոն ուսմունքի, ինչպեսեւ՝ հունվարի 14-ի՝ Հայ ցեղակրոնի (Ցեղակրոնության) օրվա կապակցությամբ:

Ցեղակրոն հայակուռ ուսմունքը ստեղծել է ազգային գաղափարախոս, պետական գործիչ, իմաստասեր եւ ռազմական զորավար Գարեգին Նժդեհը, եւ այդ հզոր ուսմունքն առայսօր համակարգված ու արդեն իսկ գործուն ազգային գաղափարախոսություն է, ինչը նաեւ բնույթով վերկուսակցական, վերդասակարգային ու վերկրոնական է:

Ցեղակրոն հայորդի – նշանակում է ցեղը կրող՝ հայի գենը կրող արորդի, հայկական արժեքային համակարգը կյանքի ուղենիշ դարձրած հայ, հավիտենարժեք սկզբունքների հետեւորդ հայորդի:

Եվ հայի գենը կրող աշխարհասփյուռ ավելի քան 15 մլն. (եւ շուրջ այդքան էլ ծպտյալ) հայերին է ուղղված մեր համազգային շնորհավորանքը, քանզի Հայ Գենը անկախ անհատի քաղաքական կամ կրոնական պատկանելությունից եւ գնվելու վայրից՝ տիեզերահաղորդ է եւ արձագանքում է իր արարչածին տեսակի կանչին…

Արիադավան (հեթանոս), քրիստոնյա, մահմեդական (ծպտյալ) եւ այլադավան ու այլուրեք ապրող հայերը կարո՛ղ են եւ պե՛տք է համախմբվեն Ցեղակրոն գաղափարների շուրջ, ինչը թույլ կտա աշխարհի շուրջ 200 երկրներում ազգայնորեն աշխուժացնել հայկական տարրն ու հայանպաստ գործունեությունը:

Ցեղակրոն հայը ապագա եւ ամբողջական Հայաստանի կերտողն ու տերն է լինելու, հայության համախմբողը, ուստի՝ հունվարի 1-ը եւ 14-ը պետք է դառնան աշխարհասփյուռ հայության ազգային տոները, ինչը պարբերաբար վեր կհառնի նաեւ հայի գենետիկ ու աստվածատուր զորություններն ամբողջ աշխարհում:

Փա՜ռք Ցեղակրոն հային, փա՜ռք Գարեգին Նժդեհին:

Հայ Արիական Միաբանություն

14.01.2013թ. – Երեւան

Սամվել Կարապետյանը ծխելու մասին

KenFM über: Zionistischer Rassismus

«Հայ կրոնի հեղափոխություն». պատրա՞նք, թե՞ իրականություն

Աղբյուր
Հայկյաններ (http://www.haykjanner.org) կայքէջ
Գևորգ Հովհաննիսյան

«Հայ կրոնի հեղափոխություն».
պատրա՞նք, թե՞ իրականություն




Վերջին շրջանում, սփյուռքահայության մեջ, շնորհիվ մեծ համարում և բազմահազար դիտորդներ ունեցող «Լույսաշխարհ» էլեկտրոնային ցանցի, լայն շրջանառության մեջ է դրվել մի նախագիծ, որն արդեն հասցրել է կրքեր բորբոքել նաև հայաստանյան իրականության մեջ: «Հայ կրոնի հեղափոխություն» կոչված շարժման մասին է խոսքը: Այդ շարժումն այսօր ներկայացված է նաև սոցցանցերում և ակտիվ քարոզչությամբ է զբաղված համացանցային տարբեր տիրույթներում: Ի՞նչ է այն, ովքե՞ր են դրա մունետիկները, արդյո՞ք միայն համացանցային զվարճանք է, թե՞ կան նաև դրա հաջողությանը նպաստող այլ՝ դեռևս չերևակվող լուրջ խթաններ: Նախքան այս թեմային անդրադառնալը, հպանցիկ անցում կատարեմ Հայաստանում դեռևս (հուսանք) քիչ հայտնի աղանդավորական մի շարժման.
«Vikka»-արևմտաեվրոպական նեոհեթանոսական կրոն: Լայն տարածում է գտել 1954թ. սկսած՝ շնորհիվ անգլիական պետական մարմինների: Այս աղանդի հետևորդներն իրենց համարում են բնապաշտներ, նաև՝ հնագույն կախարդանքների և մոգությունների վերածնողներ: Հիմնականում ընդունում են արական և իգական սկիզբներով գերագույն աստվածությունների պաշտամունքը: Սակայն, այս աղանդին հարող ամեն տեսակի ֆեմինիստական, մայրիշխանական և լեսբիական շարժումների հետևորդների մոտ (իսկ այդ շարժումները Եվրոպայում հաճախ սերտորեն առնչվում են «Vikka» աղանդին) հստակ ուրվագծվում է գերագույն դիցուհու պաշտամունքն ու արական սկիզբ ունեցող աստվածությունների դեմ կատաղի, անզիջում պայքարը, ինչը, բնականաբար, բխում է հիշյալ շարժումների գաղափարաբանությունից: Մերժելով դասական կրոններում պաշտվող աստվածություններին, սրանք գարշում են հատկապես քրիստոնեությունից: Այս աղանդին հարող ֆեմինիստները, մայրիշխանական շարժումների ակտիվիստներն ու լեսբուհիները պնդում են, որ իրենք կոչված են վերածնելու «բաբելոնյան սրբազան հավատալիքները»: Զբաղվում են շամանիզմով, կախարդանքներով: Առանձնակի պաշտամունքի է ենթակա սրանց մոտ եգիպտական Իզիդա դիցուհին՝ իր բոլոր ատրիբուտներով: Հայտնի են ամենամսյա պաշտամունքային ծիսակատարությունները՝ ժանրին հարիր բոլոր դրսևորումներով:
Նպատակս չէ, սակայն, մանրամասնորեն նկարագրել այս աղանդի էությունն ու գործունեությունը: Դրա մասին բավականին հարուստ տեղեկություններ կան նաև համացանցում: Հպանցիկ դրան անդրադառնալուս բուն պատճառը հետևյալն է.
Ֆեմինիստական և լեսբիական բազմաբնույթ կառույցներն ու շարժումները եվրոպական երկրներում իրենց հետ բերում են նաև դասական ընտանիքների քայքայման, «նոր դարաշրջանին» հարիր՝ սեռական-կենցաղային-ընտանեվարման կյանքի կոչեր: Այդ ամենը, որպես օրինաչափություն, հաճախ ուղեկցվում է տվյալ շարժման նպատակներին հարիր կրոնական ուղղության, աղանդի ներթափանցումով համապատասխան երկիր: Նպատակը. իբրև թիրախ ընտրված ազգի շրջանում առաջացնել խանդավառություն՝ սկզբում դեպ հեթանոսության, բնապաշտության շպարի ներքո գործող տվյալ աղանդը, և ապա, իբրև վերջնական նպատակ՝ արևմտյան այլասերիչ շարժումների հաղթանակի համար հոգեբանական հողի նախապատրաստում: Տվյալ դեպքում, «Vikka» աղանդը, իրենում առկա շամանիզմի, կախարդանքների, դիցամոր ու դիցահոր գաղափարների շահարկման, արևապաշտական, որոշ երկրներում՝ կրակապաշտական, մեկ այլ տեղ՝ լուսնապաշտական ծեսերի դյութանքով, բավականին հաջող զենք է եվրոպական որոշ երկրներում հաղթարշավող այլազան շարժումների ձեռքին՝ ավանդապաշտ, ազգային արժեքների պահպանմանը նախանձախնդիր հավաքականությունների մեջ սողոսկելու համար:
«Vikka» աղանդի որոշ ծեսեր նկարագրող լուսանկարներ կարող եք տեսնել  «Հայ կրոնի հեղափոխություն» կոչվող զառանցանքի համացանցային էջերում.

http://www.facebook.com/pages/Հայ-Կրոնի-Հեղափոխություն/388625367881175

Պատահական չէ, կարծում եմ, որ «գերապատիվ մեր հեղափոխականները» համադրել և տարածում են այս գայթակղիչ նկարներն իրենց գաղափարների հետ միասին: Ո՛չ քչերն են՝ իրենց արիադավան համարող հայորդիներից, հրապուրվել սրանց կոչերով ու «ազգահոգ» հայտարարություններով. կաթողիկոսի գնդակահարություն, տերտերներին քացու տակ առնել, եկեղեցիների գմբեթներին խաչերի փոխարեն՝ կեռխաչերի տեղադրում, հին կտակարանի ժխտում, նորի բարեփոխում, բնապաշտություն, և այլն, և այլն, և այլն: Ձեռքի հետ էլ, արդեն առանձին, «Հայ կրոնի հեղափոխություն» կոչվածի քարոզչությունից դուրս, իբրև անհատ «մտավորականներ»՝ սեռական սանձարձակության, հայ ընտանիքի պղծման, հայ կնոջն ու աղջկան փողոց դուրս բերելու կոչեր:
Ազգային արժեքները դավանող յուրաքանչյուր հայորդի պետք է հստակ գիտենա. Հայաստանյայց առաքելական եկեղեցին, այո՛, կարիք ունի՛ վերափոխման: Եվ դա բխում է հենց իր՝ եկեղեցո՛ւ շահերից: Քանզի, վաղվա Ազգային Պետության մեջ նա ունենալու է իր հստակ տեղը՝ այսինքն, գործելու է միայն իբրև հոգևոր կառույց և երբեք չի կարողանալու խառնվել պետության գործերին: Վաղը, ազգային հայեցակարգով առաջնորդվող մեր սերունդների կյանքում, յուրաքանչյուր Նպատակ և խնդիր պետք է դրվի ազգայինի գերակայության դիրքերից ելնելով, և յուրաքանչյուր կառույց՝ լինի դա կրոնական, թե հասարակական-քաղաքական, կենսունակ է լինելու այնքանով, որքանով որ իր գաղափարաբանությունն ու գործունեությունը բխեցնելու է Ազգայինի՛ շահերից: Կհաջողվի՞ դա անել Հայաստանյայց եկեղեցուն՝ նա միշտ էլ կունենա՛ հավատավորների իր խումբը, չի՞ հաջողվի՝ բնական ընտրության օրինաչափությամբ այն իր տեղը կզիջի մեկ այլ՝ ազգային վարդապետություն ու մարտավարություն որդեգրա՛ծ կառույցի: Այսինքն, բարեփոխումները եկեղեցու ներսում՝ դա առաջին հերթին եկեղեցո՛ւ խնդիրն է, և պետությունը, անհրաժեշտաբար, նրան ստիպելո՛ւ է գնալ այդ բարեփոխումներին: Բայց դա անելու է Հայաստանյա՛յց եկեղեցին՝ Հայոց պետության օգնությամբ կամ պարտադրանքով:
Ավերումի և քանդումի կոչերը պետք չէ՛ ընդունել խանդավառությամբ: Այդ ավերումներից շուրջ 18 դար է՝ մենք դեռ ուշքի չենք եկել: Ավերումի կոչեր անողները ոչինչ չեն կարող տալ՝ հայոց պետականությանը հասած չարիքների մեջ արդարացիորեն եկեղեցու մեղքը տեսնող հայորդիներին: Երբ թույլ է պետությունը, երբ ներցեղային բարոյականը չէ՛ նրա հպատակների գործողությունները վարող շարժառիթը՝ միշտ էլ գլուխ են բարձրացնում ուժեր, ովքեր փորձում են իրենց վրա վերցնել պետական գործառույթները: Եկեղեցին բացառություն չէ: Օրինակները քիչ չեն նաև մեր պատմության նախաքրիստոնեակա՛ն շրջանում: ՈՒրեմն, մեր պատմության մեջ առկա թերիները վերլուծելու, ազգային հայեցակարգի որոնման, ազգային արժեհամակարգով ապրող սերունդ դաստիարակելու մեր ճանապարհին՝ չշեղե՛նք մեր ուշադրությունը դրսից փչող կասկածելի հովերի վրա, չխաբվե՛նք մեր ցավն ու նվիրական զգացմունքները շահարկող «հեղափոխականներին», հատկապես, երբ հատվածաբար, տարբեր ամբիոններից, սրանք բացառիկ լպիրշությամբ հանդես են գալիս արդեն այլ՝ իրենց բուն էությունն ու նպատակնե՛րը բացահայտող կոչերով:
Մեկ այլ՝ ոչ պակաս մտահոգիչ փաստ, որ իրենց հետ բերում են մեր «ազատամիտները». այսօր իրոք, ազգն իր ամբողջության մեջ սիրող, Հայ լինելը որևէ դավանանքի հետ չպայմանավորող, թող որ՝ տարբեր կրոնական կամ դավանաբանական ուղղությունների հետևորդ հայորդիներ վարակվել են սրանց բերած հոգեբանական պառակտման ախտով: Քրիստոնյա հայորդիք, անխնա քննադատելով հանդերձ սրանց՝ ուղղակի կապ են փնտրում նորօրյա մեր «մարգարեների» ու հայոց ազգային հավատքի ակունքները պեղող, արիադավան իրենց ազգակից-եղբայրների միջև: Արիադավաններից ոմանք, իրենց հերթին, խանդավառված «հեղափոխականների» թվացյալ ազգահոգությամբ, միաժամանակ, զայրացած՝ թացն ու չորը հաճախ իրարից չզատող քրիստոնյա իրենց ազգակիցների մոլեռանդությունից, փոխադարձ վիրավորանքներով ու միայն մեր միջև առկա ճեղքվածքն անդունդի վերածող վեճերո՛վ են զբաղեցնում իրենց առօրյան: Սա ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ՝ օրեցօր խորացող պառակտում, ազգը հատվածականությունների վերածող արհավի՛րհք:
Թող ներվի ինձ, սակայն, ստիպված եմ ստորև՝ հայ ընթերցողի ուշադրությանը ներկայացնել մի քանի հղումներ, որոնք ավելի լավ պատկերացում կտան այն մասին, թե ովքե՞ր են «հայ կրոնի հեղափոխության» անվան տակ գործողները, ի՞նչ ուժեր կարող են թաքնված լինել նրանց ետևում, և ի՞նչ հեռահար նպատակներ են դրանք հետապնդում: Այս հղումներից մի քանիսը ուղղակիորեն բացահայտում են մեր «հեղափոխականների» բուն էությունը, որոշներն էլ՝ կարող են կողմնակի պատկերացումներ տալ սրանց շփումների և կապերի մասին: «Լույսաշխարհ» կայքում, որտեղ ինձ բավականին տևական ժամանակ ամբիոն է տրամադրվել, ընկերներիս հետ միասին տեղադրել էի այս, և մի քանի այլ հղումներ: Դրանց հետևել էին վրդովված հայորդիների բուռն արձագանքն ու լրացուցիչ մերկացնող մեկնաբանությունները: Դրանք բոլորը, սակայն, խնամքով ջնջվեցին՝ այն պահից, երբ «ազգայինի» անվան տակ եթեր սպրդած գործակալների սենսացիոն հայտարարությունները ուղիղ համեմատական դարձան տվյալ լրատվամիջոցի ռեյտինգային ցուցանիշի բարձրացմանը: Ահա այդ հղումներից մի քանիսը.

1. http://www.youtube.com/watch?v=ZYtgDzj_dk4


Սա երեք մասից բաղկացած հաղորդում է՝ Հայ կրոնի հեղափոխության ջատագովներից Վահե Ավետյանի մասնակցությամբ: Հաղորդման երրորդ հատվածն ամբողջությամբ, ինչպես նաև՝ վերը տեղադրված երկրորդ հատվածից այս պատառիկը ջնջվել են Ավետյանի պահանջով:

2. http://am.forum.26l.mobi/topic1810267_350.html 

3. http://www.a1plus.am/am/politics/2011/06/6/vahe-avetyan 

Այս երկու հղումներում խոսվում են Վահե Ավետյանի մի շարք դարակազմիկ արարքների մասին. Խոջալուի դեպքերի համար ազերիներից ներում խնդրելը, Օբամային գրած նամակը, ուր մեր վտարանդու կողմից հայոց վրիժառուական գործողությունները որակվել են, իբրև հայկական ահաբեկչություն, և այլն:

4. http://www.facebook.com/note.php?note_id=121892077863343


Սա բոլորիս քաջ հայտնի, տխրահռչակ Գեորգի Վանյանի էջն է: ՈՒշադրության են արժանի այն ջերմ մեկնաբանությունները, որ ծավալված են նրա և վտարանդի մեր գրողների միջև:


Հ.Գ.- Այս ամենն, իհարկե, մեզ համար առանձնապես կարևորություն չէին ներկայացնի. ի վերջո, եվրոպական իր տերերի հասարակ խամաճիկ մի հայանուն ստահակ՝  փրփուրը բերանին, ինքնահաստատվելու փորձեր է անում: Այդպիսիք եղել են բոլոր ժամանակներում և մեր օրերում էլ՝  բացառություն չեն: Սակայն, փաստը մնում է փաստ, որ քաղաքական կողմնորոշումներից՝  կրոնի հեղափոխություն, այստեղից՝  սեռական սանձարձակություն քարոզող այս սուբյեկտը միայնակ չէ: Երկրե-երկիր անցնելով՝  ակտիվորեն զբաղվում է «վտարանդի գրողների» ցանցի ընդլայնմամբ, համարվում է նույնպես «վտարանդի գրող» Արմեն Մելիքյանի (գործ)ընկերը, արդեն կարողացել է իր հաստատուն տեղը զբաղեցնել սփյուռքի բազմահազարանոց լսարան ունեցող լրատվամիջոցներից մեկում: Եվ արդյունքում՝ պառակտում և թերահավատություն, սանձարձակություն և օտարահակ, ապազգային մթնոլորտ է սերմանվում այնտեղ, ուր հնչում է սրա և իր նմանների խոսքը: Իսկ առայժմ, դավին անտեղյակ հայ ընթերցողը հիանում է հայոց հին հավատքի անվան տակ հրամցվող աղանդավորական պատկերներով:

Հովհաննիսյան Գևորգ

301 թվի Հայոց Ցեղասպանությունը կամ ինչպես եկաղեցին է սիրում անվանել «Հայոց մեծ դարձը»

... որ էս անմեղ երեխեքը նույն տարերքով ու հրճվանքով պատմեին 1915 թվականի Հայերի ջարդի մասին բոլորդ կզարմանաիք ...

Ահա թե ինչպես է Եկեղեցին պղծում մեր մատաղ սերունդը

Դուք ինչպե՞ս կդաստիարակեք ձեր տղաներին Հեթանոս Սպարտացիների նման թե քրիստոնեա Հայերի նման

----------------------------------------------------------------------------- Եկեղեցին նորից նվաստացնում է Հայ զինվորին և սպային

Ներգաղթ դեպի Հայք