Այլասերնե՞ր թե՞ այլազգիներ - Արմեն Ավետիսյան

Գրել է Լուսանցք
24-07-2010
Հայկական տեսանկյուն

Այլասերնե՞ր, թե՞ այլազգիներ

Այսօր Հայաստանում, ըստ պաշտոնական տվյալների, բնակվում են ավելի քան 98% հայեր: Եվ մենք բնականորեն հպարտանում ենք մեր օրինակելի միատարրությամբ:
Այսպիսի միատարր պետություն այլեւս չկա աշխարհում: Այստեղ հաստատ 1-ին տեղում ենք: Եվ ամեն ինչ արտաքուստ հրաշալի է թվում, որով-հետեւ մեզ մեր հայրենիքում ղեկավարում են մեր ազգակիցները, եւ մեր հոգսերն ու նպատակներն այդպիսով ընդհանուր են: Գոնե պարզ բանականությունն է պահանջում այդպես մտածել... Նաեւ՝ օտարի աչքերով նայած տրամաբանությունը:
Սակայն, իրականությունն այլ է, ու շատ դաժան մեզ՝ մեր հայրենիքում ապրող (բացարձակ մեծամասնական) հայերիս համար: Առնվազն, վերջին մի քանի հարյուրամյակներում, Հայաստանում ավելի հաճախ մեզ այլազգիներն են ղեկավարում (նաեւ` խառնածիններ), քան՝ զտարյուն հա-յերը:

Եվ սա ոչ թե հզոր գերտերությունների հատուկ գերջանքերի հետեւանքով է, այլ՝ մեզանում վաղուց իրենց ազգանվան մեջ «յան» վերջածանցը որդեգրած այլազգիների՝ մեր ներսից դավադրությունների կազմակերպման ու մեր անիմաստ հանդուրժողականության պատճառով, իհարկե, դրսի համապատասխան ուժերի նպատակային օժանդակությամբ (նրանք այս հանգամանքն օրինաչափորեն օգտագործում են ի շահ իրենց):
Արդեն վաղուց ակնհայտ փաստերը հիմնավորում են, որ սա ցնորամտություն չէ, այլ՝ սա հերքողներն են փորձում մեզ ցնորամիտ ներկա-յացնել` «շովինիստ, ռասիստ, ֆաշիստ-նացիստ» եւ այլ անվանումներով պիտակավորելով, որպեսզի պարբերաբար վախեցնեն ու բթացնեն հան-րությանը՝ զրկելով վերազարթոնքի հնարավորությունից եւ իրականությանը բաց աչքերով նայելու հրամայականից: Հին ու փորձված ձեւ է, ու անտեղյակ զանգվածի վրա մեծ ազդեցություն է գործում...
Մենք հայ ազգայնականներ ենք (միշտ ասել ենք՝ ոչ ազգայնամոլներ) ու մեզ համար Արարիչ-Տիեզերքից հետո Հայությունն ու Հայաս-տանն են որ կան, եւ մեզ ոչ մի պիտակ կամ դիմակավորված ոսոխ չի կարող կանգնեցնել, ստիպել ինչ-որ սին արժեքների համար լռել: Սա` ի գի-տություն եւ՛ մերոնց, եւ՛ թշնամյաց:
Ներկայումս Հայաստանի բարձր ղեկավար շրջանակներում իրենց ազգերի ու երկրների շահերն են պաշտպանում «յան»-ի տակ թաքնված հրեաներ, քրդեր-եզդիներ, ասորիներ, ռուսներ, արաբներ, պարսիկներ, հույներ, թուրքեր-ադրբեջանցիներ, վրացիներ եւ այլք: Խոսքը մեր պատ-մության ընթացքում կատարված հարկադիր այլասերումների, գենախեղումների մասին չէ, այլ՝ կազմակերպված նպատակային ազգափոխության: Հայտնի են նաեւ «կոլեկտիվ» հայափոխության դեպքեր, եւ ոչ միայն Հայաստանի տարածքում... Սա դաժան հեքիաթ չէ, այլ՝ դառը եւ վտանգավոր իրա-կանություն, ու բացի քաղաքական խնդիր լինելուց, հայության տվյալ խառնածին զանգվածին գենետիկ շեղման՝ երկվության է ենթարկում՝ առնվազն 1200-1300 տարի: Սույն խնդրին, այստեղ իհարկե չենք անդրադառնա (չնայած գենետիկ ինքնամաքրման խնդիրը արծարծել ենք նաեւ «Լուսանցք»-ում )...
Իսկ ահա, ուշադիր նայեք, թե ո՛վ է հատկապես հաճույքով քանդում Հայաստանի տնտեսությունը եւ Հայությանը մասնատում, թշնամիների գովքն անում, Հայ Գենը, Լեզուն, Մշակույթը, Բարոյականությունն ու Էությունը խեղում, Ինքնությունն ապականում, հայ ազգայնա-կանությանը (այդպիսով՝ ազգի ու պետության ինքնապաշտպանությանն ու անվտանգությանը) դիմագրավում, եւ շատ շուտ կհասկանաք, թե ով՝ ով է:
Կմնա ճշտել նրա ոչ հեռու անցյալը, նախնիներին, եւ ամեն ինչ ավելի քան պարզ կդառնա... Սա ազգային անվտանգության լուրջ խնդիր է:
Մենք արդեն վաղուց, ամբողջապես բացել ենք քաղաքական փակագծերը եւ ուղղակիորեն հայտարարել, որ հայության ներկայիս երեւացող թշնա-մու (թուրք-ադրբեջանցիների) կողքին մենք ունեցել եւ ունենք չերեւացող, առավել խորամանկ ու դաժան թշնամուն՝ ջհուդա-մասոնութ-յանը, որն էլ իր «սիոնիզմ»-ով (նաեւ՝ գաղտնի կառույցներով) հովանավորում ու նպատակամղում է «պանթուրքիզմ»-ը եւ այլ «...իզմեր» ու կրոններ: Իսկ որ «թուրքիզմ-պանթուրքիզմ»-ը գործում է հատկապես հայության դեմ, պարզից էլ պարզ է, չնայած՝ ջհուդա-մասո-նությունն էլ իր խնդիրներն ունի Հայաստանի ու Հայության հետ...
Ներկայացնենք որոշ դրվագներ, ոչ հեռու անցյալում արծարծված, որը կրկին ու կրկին ստիպում է ահազանգել. - Սթափվի՛ր, հայություն, դա՛ս առ վերջապես քո հարուստ պատմությունից...
Այս ներքոգրյալ կոչը բաց նամակի ձեւով հրատարակվել է ֆրանսիական «Le Mond» օրաթերթում, որը թարգմանել է գրող եւ խմբագիր Անդրանիկ Արարատը, եւ այն տպագրվել է նաեւ Դամասկոսի «Զարթոնք» օրաթերթում (1987թ., սեպտեմբերի 18-ի թողարկում):

«Բաց նամակ հայերուն
Մեր ապագան անել չէ: Մեր բոլոր ձգտումները, այսինքն մեր խորունկ ցանկութիւնը տեսնելու վերականգնուած արդարութիւն մը իր խա-րիսխներուն վրայ՝ անցեալի ճանաչումով եւ անկէ ուղղակի բխելիք հետեւանքներով՝ առասպել չեն:
Այս ուղղութեամբ ձեռնարկուած տարբեր գործունէութիւններ յաճախ վերջացած են ձախողութեամբ: Մնայուն, հաստատուն լուծումի մը մարմնաւորումին ակնկալութեան յոյսերը, առաւել կամ նուազ չափով վրիպած են:
Հրեայ ժողովուրդին ճակատագիրը չափով մը բաղդատելի է մերինին: Մօտ 2000 տարիէ ի վեր սփռուած, ան իր հողը վերագտաւ 1948թ.-ին, եւ հե-տեւաբար իր ինքնութիւնը կրնայ արտայայտել ազատօրեն:
Հայե՛ր, այսօր մեր դիմաց կը ներկայանայ ընտրանք մը. այն է՝ միանալ Իսրայելի՛ն. եւ կամ զայն մերժե՛լ:
Երկու լուծումներ կարելի են.
- Կա՛մ ճանչնալ հրեայ ժողովուրդին՝ իր վերահաստատուած եւ վերամիաւորուած ըլլալու իրաւունքը. ու հետեւաբար՝ ընթանալ անոր ետեւէն. այդպիսով մեր ժողովուրդին համար ընտրած կ՛ըլլանք վերականգնումի եւ միասնութեան ուղին:
- Կա՛մ կռնակ դարձնել Իսրայելին եւ ամէն կարգի այլ միջոցներով լուծումներ գտնել, ինչ որ պիտի նշանակէր առաւել կամ նուազ պայմանա-ժամով մահ մը ապահովել:
Եթե մենք հաւատքի ենք եկած, մենք, այն ազգը, որ առաջինը ընդունեցավ Աւետարանը, ատիկա հրեայ ժողովուրդին շնորհիւ է որ վերականգնումն ու միասնութիւնը հնարաւոր կրնան դառնալ, այն չափով որ մենք կ՛ընդունինք հեղինակութեան այն առաջնակարգ դիրքը, զոր այդ ժողովուր-դը վաստկած է մեր օրերուն:
Որպես առաջին քրիսնոնեայ ազգ, ի՞նչ ըրած ենք մենք մեզի վիճակուած պատասխանատւութենէն: Հատուցեցի՞նք այն պարտաւորութիւնն ու պատասխանատուութիւնները, - զորս Աստուած մեզի պատուիրած էր: Ո՛չ: Ընդհակառակը, մեր հայրերը մխրճուեցան սրբապղծութեան մեջ, լքե-լով Աւետարանի առաջին ճշմարտութիւնը եւ չգործադրելով ինչ-որ Աստուած իրենցմէ կը պահանջէր: Փոխանակ հրեայ ժողովուրդին տալու այն ինչ որ իրեն իրաւունքն է այս օրերուս, մենք կը նախանձինք անոր:
Հրաժարինք մեր սրբապղծութենէն: Հրաժարինք մեր նախանձէն: Հրաժարինք մեր խարդախութենէն եւ մեր նիւթապաշտութենէն. որովհետեւ անոնք պատճառ կ՛ըլլան որ մեր ժողովուրդը Աստուծոյ դատաստանին ենթարկուի: Չոտնակոխենք հրեայ ժողովուրդին արդար իրաւունքները: Ըն-դունինք անոր դիրքը: Մխիթարենք զայն եւ մենք պիտի մխիթարւինք: Ընթանա՛նք անոր ետեւէն եւ մենք պիտի գտնենք կեանքի ուղին:

ՀՈւՐ ընկերակցութեան անունով՝ Լոյիք Օհանեան»

Ահա այսպես, ո՛չ ավել, ո՛չ պակաս: Երբ մերոնք կամ մերոնց քարոզում են ջհուդի կեղծ ընտրյալության մասին, դա շա՜տ ճշմարիտ եւ մարդա-սիրական է դիտվում, նաեւ՝ շռայլորեն վարձատրվում է, իսկ, երբ՝ Արարչական Հայ Ազգի ու Մարդկության Փրկության Օրրան՝ Հայկական Լեռնաշ-խարհի Ընտրյալության հարցն է հայտնվում համաշխարհային օրակարգում, դա ազգայնամոլություն, կեղծարարություն է դիտվում...
Ինչեւէ, վերոշարադրյալ եւ նմանատիպ այլ կոչերի մասին հայությանը մշտապես զգուշացրել են (դրանք ամեն տարի տարբեր ձեւերով են տպագրվում, հատկապես հայի ազգանուններով), եւ սա էլ նորություն չէր, պարզապես հիմա այս մեկն ենք արձանագրում, նշելով, որ կարող էին բերվել ուրիշ օրինակներ եւս:
Հետաքրքրական է նաեւ գաղտնի պահվող հետեւյալ դեպքը, որը մամուլում ձեւակերպված է այսպես. «Բարձրաստիճան զինուորական հայու մը կողմէ գրուած զգայացու՛նց նախատեսութիւն մը Սովետական Հայաստանի մասին», որի հիշատակումը կա դեռեւս 1962թ., ու այդ ժամանակ (իհարկե դրանից առաջ էլ) նույնպես խոսվել է նման կոչերի լույս աշխարհ գալու եւ հակահայկական, դավադիր քայլերի մասին:
Ի՞նչ է ասում «միջազգային դեմք դարձած՝ հեղինակավոր այդ հայը», որն անդամ է եղել «միջազգային գաղտնի կազմակերպութեան», «ավելի քան 50 տարի եղած է մասոնական, նաեւ՝ սիոնական, եւ տարիներով գործակցած է այդ կազմակերպութեան հետ (հետագային՝ դարձած է հակասիոնիստ)», «40 տարիներ գործօն մեկ անդամը եղած է՝ Անգլիական Գաղտնի Սպասարկութեան, ու նաեւ Ֆրանսիական 2-րդ Գրասենյակէն ներս: Կարեւոր տեղ եւ դեր ստանձնած է երկուքին մեջ ալ՝ իբրեւ բժշկապետ եւ որպես քաղաքական գործիչ: Իսկ համաշխարհային Ա. պատերազմի տարիներուն (1914-1918 թթ.) արդէն գնդապետ էր, որպիսին էլ ճանչցուած էր օտար շրջանակներու մեջ»: Մինչեւ մահկանացուն կնքելը (1972թ. աշնանը՝ 93 տարեկանում մահացավ անհայտ թունավորումից, երբ սկսեց զբաղվել ազգային հարցերով), այդ խորհրդավոր հայը հաճախ էր նամակներ ստանում Փարիզից, Լոնդոնից եւ Վաշինգտոնից՝ «գնդապետ Քեշիշյան Բեյ» մակդիրով: Ահա, թե ինչ է ասում տասնյակ տարիների հարուստ փորձառությամբ այդ Հա-յը, որը փափագում էր, որ «մեր կարճատես ղեկավարներն ու կուսակցական գործիչները օտար գործակալութեանց հավատարիմ գործակատարները չդառնան», որոնք հաճախ Հայ Դատի եւ ազգային այլ խնդիրների լուծման ճանապարհին խճճվում են տարաբնույթ որոգայթների մեջ, որից այլեւս -չեն կարողանում դուրս գալ, եւ... դառնում են մասոնական օթյակների գերին՝ ծառայելով օտարի շահերին...
- «Մեր կուսակցական ղեկավարները քաղաքական հեռատեսութիւն չե՛ն ունեցած անցեալին, եւ չունին այսօ՛ր իսկ: Չեն կրցած ճանչնալ Հայու-թեան թշնամին: Տարուած են անձնական շահերէն: Իրենց աթո՛ռը պահելու, իրենց դի՛րքը ամրացնելու մասին կը մտածեն: Դիվանագիտութեան եւ քաղաքական հեռատեսութեան պակասը թե՛ արտասահմանի մեջ, եւ թե՛ Հայաստանի մեջ: Հո՛ն ալ, - Հայաստանի մեջ ալ նո՛յնն է պատկերը: Անտարբեր են. կը քնանա՛ն: Այսօր հազարաւոր հրեայ մանուկներ Հայաստանի դպրոցներու մեջ հայերէն կը սորվին: Ասո՛նք - ասո՞նք... ապագայ Հայու-թեան լրտեսնե՛րը պիտի ըլլան: Հայաստանի ներքին թշնամիները - խռովարարնե՛ր պիտի ըլլան ներսէն: Հայաստանի կառավարութեան պատասխա-նատու մարդիկը գիտե՞ն ասիկա: Չե՛մ կարծեր: Քունի մեջ են: Կը քնանա՛ն. մինչդեռ մեր թշնամին արթու՛ն է միշտ, եւ գործի՛ վրայ է ...»:
- «Կա՛յ հրէական ծրագիր մը, որ պիտի իրականանա՛յ: Եւ կամ, աւելի ճիշդը՝ պիտի հետապնդուի անոր իրագործումը, ամէ՛ն գնով: Թէեւ կրնայ հան-դիպիլ արգելքներու եւ դժուարութիւներու: Ես մոտե՛ն տեղեակ եմ անոր: Կ՛ուզէի ըզգուշացնել Դաշնակցական կարգ մը ղեկավարները, որոնց քայլերուն եւ գործունէութեան հետեւող մը եղած եմ, սա անցնող 30-40 տարիներուն: Կ՛ուզէի զգուշացնել զանոնք կրակի հետ խաղալէ: Չէի կրնար վստահիլ սակայն, ո՛եւէ մէկուն անկեղծութեան: Կրնայի մատնուիլ: Ուստի մնացած եմ լու՜ռ, եւ զու՛սպ ...»:
- «Օր մը, կրնամ ես մահանալ յանկարծ: Եւ կրնան իմ յուշերս ալ անհետանալ: Բայց կ՛ուզեմ որ կարեւոր այդ Գաղտնիքը փոխանցուի՝ կուսակցական պատասխանատու քանի մը ղեկավարներուն: Թերեւս անոնցմէ մէ՛կը, կամ միւ՛սը սթափի-զգաստանա՛յ, եւ սթափեցնէ իր ընկերները: Ըսի թէ՝ կա՛յ հրէական ծրագիր մը, որ յղացուած է 1930-ական թուականներուն: Ատեն մը անտեսուեցաւ այս ծրագիրը: 1947թ.-ին կրկին արծարծուեցաւ եւ այս անգամ հետապնդուեցաւ անոր գործադրութիւնը: Այս ծրագրին համաձայն, համաթրքական ո՛յժ մը պիտի ստեղծուի Մերձաւոր Արեւելքի սահմաններուն մեջ՝ Թուրքիոյ եւ Ատրպէյճանի միացումով, եւ Իրանի (Պարսկաստանի) գործակցութեամբ. հակադրուելու համար արաբական հս-կայ աշխարհին, սանձելու համար արաբական շարժումը դէպի Իսրայել: Փանթուրանիզմի ծրագի՛րն է, որ պիտի իրագործուի: Կը սպասուի դէպքերու զարգացումին: Եւ հեռու չէ այն օրը, որ պիտի գործադրուի այս ծրագիրը: Բայց անոր իրագործման ճամբուն վրայ մեծ արգելք մըն է Հայաստանի գոյութիւնը: Խա՛ղ մը պիտի խաղցուի իր գլխուն - Հայութեա՛ն գլխուն, որպես զի մէջտեղէն վերցնեն զինքը... Մօտ ապագա-յին Ռուսիոյ մէջ պիտի պատահին քաղաքական վերիվայրումներ, պիտի կատարուին հիմնական փոփոխութիւններ: Պետական սիսթեմը պիտի փո-խուի եւ նո՛ր մարդիկ պիտի գան մէջտեղ: Հայաստանի մէջ ալ պիտի կատարուին այդ փոփոխութիւնները, եւ նոր դէմքեր - մանաւանդ երիտասար-դութի՛ւնը - անկախութիւն պիտի պահանջեն: Եւ պիտի առաջարկեն անջատուի՛լ Ռուսիայէն, ազա՜տ եւ անկա՛խ պետութիւն դառնալու համար: Ընդ-դիմացողներ պիտի ըլլան անշուշտ, աւելի տարեց մարդիկ եւ պետական պատասխանատու անձեր, որոնք թոյլ պիտի չտա՛ն, որ Հայերը Ռուսիաէն անջատուին: Անկախութիւն պահանջողներուն ձայնը երթալով պիտի զօրանա՛յ: Եւ դուրսէն - արտասահմանէն կարգ մը պետութիւններ պիտի օգ-նեն՝ գաղտնաբար: Հայերը իրար պիտի իյնան, եւ բաւական արիւ՜ն պիտի հոսի... Բայց վերջապէս, անկախութեան կողմնակիցները պիտի յաջողին երկրին ղեկը ձեռքն առնել եւ անջատուիլ Ռուսիայէն: Պիտի դառնան ազա՜տ եւ անկա՛խ պետութիւն: Բայց այս Անկախութիւնը, իրենց վե՛րջը պիտի բերէ: Անկախ Հայաստան հողային հարց պիտի ունենայ Ատրպեյճանի եւ Թուրքիոյ հետ: Ատրպեյճան եւ Թուրքիա միասնաբար պիտի խեղդեն Հայաստանը... Ահա՛, այսպէ՛ս պիտի վերջանայ Հայաստանի եւ Հայութեան հարցը, եւ պատմութեան պիտի անցնի այլեւս, վերջնականա-պես...»:
- «Սակայն, որ՛քան էլ մեզի պարտադրուա՛ծ ըլլայ ենթարկուիլ մութ անկիւններէն եկած հրահանգներուն, որոնք կործանարար են մեր Ազգին եւ Հայրենիքին համար. բայց մեր Հավաքակա՛ն Ընդդիմութիւնը կրնա՛յ ունենալ իր բարերար դերը, եւ տալ արդիւ՛նքը... Դուրսէն պիտի գրգռեն մեզ, որ ռուսերուն դե՛մ ելլենք: Պետք չէ խաբուինք, եւ իյնանք թակարդը: Մեր պետական, նաեւ կուսակցական ղեկավարները պէտք է շատ խոհեմ եւ զգուշաւոր ըլլան, չտարուելու համար դուրսէն եկած ամէն հրահանգներուն, որոնք կրնան աղետաբեր ըլլալ մեր ազգին համար: Այս դաւը նիւթուած է յատկապէս՝ Մեծ Եղեռնէն վերապրո՛ղ Հայերուն դեմ, զանոնք ալ բնաջնջելու նպատակով. որպէս զի դադրին պոռալէ եւ հրապարակը աղմկելէ՝ Հայկական Դատին անունով: Եւ որպէս զի Թուրքիոյ ազդեցութեան գօտին աւելի ծաւալի եւ զօրանայ՝ Մերձաւոր Արեւել-քի երկիրներու մէջ...»:
Ահա այսպես, սերնդե սերունդ, փոխադարձ անվստահությամբ պարուրված, չենք ասում Բացարձակ Ճշմարտությունը միմյանց, որը վերածվում է կործանարար «ջայլամի քաղաքականության», եւ ստացվում է` բոլորը մեր մասին ամեն ինչ գիտեն, նաեւ՝ մեր առավելություններն ու թե-րությունները, բացի՝ մեզանից: Համայն Հայությունն այս մասին պարտադիր պետք է իմանա եւ համակարգված ընդդիմանա, որովհետեւ այս-պես են կանխվում զանգվածային օրհասները, Ազգի գլխին կախված մահացու վտանգները: Հիշեցնենք նաեւ, որ 2000թ. մարտի 30-ին, Անգլիայի Լորդերի պալատի անդամ, բարոնուհի Քերոլայն Քոքսը Հայ ժողովրդին ուղղած «Բաց նամակ»-ում նույնպես զգուշացրեց ծրագրավորված երկ-րորդ ցեղասպանության, Հայոց պետականության հնարավոր կործանման, Արցախի անկախության վտանգման մասին: Եվ ահա այն ընթացքի մեջ է: Իսկ գիտակցու՞մ ենք արդյոք մենք սա: Մեր անկախ պետականության առաջին իսկ օրից դրսի եւ ներսի թշնամիները մեզ պարտադրում են թուրքա-սիրական եւ անպատճառ հակառուսական արտաքին քաղաքականություն, որը հրեաց փեսա (եւ նման այլ փեսաների, ասենք՝ ՀՀ 1-ին նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյան) «ՀՀ վարչապետ Սիմոն Վրացյանի՝ 1920-էն ի վեր հետապնդած երազն է... Թուրքերուն հետ եղբայրացած՝ հակա-ռուս Հայաստա-նը...»: Ահա նաեւ վերջին ժամանակներս Ռուսաստանում (նաեւ՝ այլ երկրներում) հակահայկական տրամադրությունների եւ դրսեւորումների պա-տճառահետեւանքային կապը, որը զտարյուն ռուսներն էլ դեռ չեն գիտակցում, կամ էլ նրանց նույնպես չեն թողնում, որ գիտակցեն... եւ ոչ միայն ռուսները չեն գիտակցում դեռեւս:
Իհարկե, ամեն ինչ դեռ կորած չէ, թեեւ սակավաթիվ, բայց ունենք արդար, զգոն եւ իմաստուն ղեկավարներ, ազգային գործիչներ, սակայն, նրանց ձայները հնարավորինս խլացվում են, նրանց գործելու մեծ ասպարեզ չի տրվում, նրանց ոչնչացնում են... ուստի գերագույն ճիգերի գնով, ազգովի պիտի կարողանանք զանազանել ճշմարիտը կեղծից՝ ապազգային ու հակահայ պատնեշը փլուզելու համար:
Ուրեմն` յուրաքանչյուր Զտարյուն Հայ պետական այր, քաղաքական ու ազգային գործիչ պարտավոր է բացահայտ խոսել ազգի հետ, կանգնել ազգի կողքին՝ թշնամուն դեմ հանդիման` Հայ-Արիական Ասպետի կեցվածքով, թիկունքից հարվածողներին եւ օտարների կողմից ամեն կերպ իշխանա-կան վերնախավում պահվող, պոռոտախոս կեղծ ազգասերներին, աղանդավորականներին, համասեռականներին ու այլ սանձարձակ ծախու-մոլագարներին զանազանելու, վնասազերծելու համար:
Դե ինչ, հուդազուններին ու նրանց մանկլավիկներին, գաղտնի մասոնական ու եվրահամասեռաաղանդամոլագարներին մի լավ հոխորտալու նոր թեմա տվեցինք:
Բայց թող բոլորն իմանան. մենք հաղթե՛լ ենք ամենազոր ժամանակին եւ անմահ ազգ ենք, իսկ հայի առաքելությունը տիեզերքում անկա-սելի՛ է... սկսվել է տիեզերական գարունը, իր դերի մեջ է մտել նաեւ երկրային գարունը, եւ հայ-արիացին գենետիկ վերազարթոնքի մեջ է...
Եվ վերջաբանի փոխարեն ասենք, որ հայ ազգայնականը երբեք չի գործում որպես հակա որեւէ մեկի կամ ինչ-որ բանի: Նա ապրում է հանուն Հա-յի ու Հայաստանի եւ հայ է՝ առանց մակդիրի (կլինի՝ համայնավար, դաշնակցական, քրիստոնյա, ռուսամետ կամ արեւմտամետ, հակաթուրք, հրեա չսի-րող եւն):
Հակա-ով գործում են նրանք, ովքեր դեմ են Հայության ու Հայաստանի շահերին, ովքեր ապրում են դավադրություններով ու նենգություննե-րով, ազգին թալանելով, այլերի սեփականության եւ ունեցվածքի հաշվին տզրուկի նման սնվելով: Մենք պարզապես բնականորեն ապրում ենք մեր Ազգի ու Պետության հոգսերով, առաքելությամբ, ավանդական ազգային ու առաքինի համամարդկային արժեքներով, Տիեզերական Արարչադիր Օ-րենքներին համապատասխան էությամբ ու կացութաձեւով... Ով մեզ դեմ է՝ դեմ է ԱՐԱՐՉԱԿԱՆԻՆ:
Մենք՝ տեր մեր առաքելությանը՝ արարում ենք, եւ ոչ՝ ավերում: Արթնացի՛ր, հա՛յ մարդ, արթնացի՛ր ու ճանաչի՛ր ներքին եւ արտաքին թշնամիներիդ, որոնք նույնատիպ են՝ մեկը մեկից դաժան...
Քայլի՛ր քո՛ արահետով, ո՜վ հայորդի, եթե մյուսը նույնիսկ թագավորական ճանապարհ է: Քայլի՛ր առանց կասկածելու, շրջվելու եւ վախենալու:
Հաղթանակը մե՛րն է, եւ այն կնքվելու է բոլոր Հայկական Աշխարհներում՝ վերից-վար՝ տիեզերական եւ երկրային: Այսպես լինելու է նաեւ Հայ Աստվածների Կամքով...
Հետեւենք միա՛յն Հայ Գենին...

Արմեն Ավետիսյան
Հայ Արիական միաբանության առաջնորդ

«Լուսանցք» թիվ 27, 28 (158, 159), 2010թ.
Կարդացեք «Լուսանցք»-ի PDF տարբերակները www.hayary.org -ի «Մամուլ» բաժնում www.pressinfo.am -ի «Բեռնում» բաժնում