(Հատվածներ՝ «Հրահանգ ՍՍՀՄ հրեաներին» ուղեցույցից, հրատարակված 1956թ.,(կամ՝1958թ.) Թել-Ավիվում)
Հանրահայտ է, որ խելոքը դասեր է առնում ուրիշների սխալներից, փորձից, սակայն, միթե՞ մենք այնքան ենք տկարացել, որ նույնիսկ մեր բազում փորձություններից, անգամ ամենադառը, դասեր չենք քաղում:
Պատմությունը նույն տեսքով չի կրկնվում, նույն գետը երկու անգամ չես մտնում... բայց ամեն ինչ ի վերջո վերադառնում է ի շրջանս յուր, այդ ընթացքում առաջացնելով նմանատիպ պատմական անցուդարձեր՝ արդիականացված մարտավարությամբ, բայց հաստատապես ունենալով նույն ռազմավարությունը: Ահա, թե երբ է անհրաժաշտ կիրառել պատմական դասերը: Ազգի ու Պետության ռազմավարական խնդիրներն առաքելությամբ են պարուրված, և այստեղ ազգային փորձառությունը անփոխարինելի հարստություն է: Որ ազգը էապես հասկացավ այս պարզ ճշմարտությունը, նա էլ կառաջնորդի (վատագույնը՝ կտիրի) մյուսներին:
Դիցուկ, իրենց ընտրյալ ու մոլորակի տեր համարող, սակայն, իրականում աշխարհը կործանման եզրին հասցրած հրեաների պատմությունը փաստում է, որ նրանք հիմնականում երբեք չեն շեղվել իրենց ուղուց, ամեն ինչ արել, ամեն ստորության դիմել են հանուն իրենց ազգային առաքելության: Դա էլ հենց նրանց կերպն է, - կեղծել, խաբել, ստորացնել... ավերել, և ոչ՝ արարել: Ովքեր ուսումնասիրել են հրեաների անցյալն ու ներկան և ճանաչում են նրանց, հաստատապես գիտեն այս մասին, գիտեն նաև, որ սրանք հատկապես դասեր են քաղում այլոց պատմություններից, ըստ անհրաժեշտության՝ նույնիսկ սեփականացնելով այդ պատմությունները...
Մենք (և ոչ միայն մենք) ներկայացրել ենք դրվագներ հրեաների հայահալած քաղաքականությունից, բերել ենք ակնհայտ օրինակներ՝ ընդգծված հայատյացությունից, սակայն, մարդկային այս տզրուկ տեսակը վտանգ է ներկայացնում ոչ միայն հայության, այլև՝ մարդկության համար: Ուստի կարևոր ենք համարում պարբերաբար ներկայացնել ու մերկացնել ջհուդա-հրեությանը, բացահայտելով սրանց իրական, վտանգավոր ու կործանարար դեմքը:
Սույն հոդվածում հիմնականում կլինեն մեջբերումներ. «Հրահանգ ՍՍՀՄ հրեաներին» ուղեցույցից:
- «Հրեանե’ր, սիրեցեք իրար, օգնեցեք իրար, եթե նույ- նիսկ ատում եք իրար: Ձեր ուժը ձեր միության մեջ է, դրանում է մեր հաջողությունների, մեր փրկության և մեր ծաղկման գրավականը: Բազմաթիվ ժողովուրդներ կործանվեցին սփռվելուց հետո, քանի որ նրանք չունեին գործունեության պարզ ծրագիր ու աջակցություն: Իսկ մենք հանրային զգացողությամբ անցանք դարերի և ժողովուրդների միջով, պահպանվեցինք, բազմացանք ու հզորացանք: Միասնությունը նպատակ է, և միաժամանակ միջոց՝ նպատակին հասնելու միջոց՝ նպատակն իրականացնելու համար: Ահա ինչումն է իմաստը, ահա ինչի պետք է ձգտել, մնացյալը արդյունք է, մնացյալը կգա ինքնստինքյան: Օգնեցե’ք իրար, մի’ վախեցեք, թե ազգայնականի անուն կհանեք, մի’ վախեցեք հովանավորումից (պրոտեկցիոնիզմ), - դա մեր գլխավոր միջոցը, գործիքն է:»...
«Ձևավորեք ձեր ազգային կադրերը. կադրերը սրբու- թյան սրբոցն են, կադրերն են վճռում ամեն ինչ: Այսօրվա կադրերը վաղվա օրն են: Յուրաքանչյուր ամբիոն, յուրաքանչյուր ինստիտուտ պետք է դառնա մեր ազգային կադրերի դարբնոցը: Հրեական երիտասարդությանը նախապատրաստեցեք ընդունելու սերունդների փոխանցումը: Թող ոչ հրեաների յուրաքանչյուր նոր սերունդ ընդհարվի մեր ամբողջ խորությամբ կազմակերպված պաշտպանության հետ: Յուրաքանչյուր անգամ, երբ բեմից հեռանում է ավագ սերունդը, նրա փոխարեն թող հերթափոխն ընդունի նախօրոք նախապատրաստված ու ավելի հզոր երիտասարդ հրեաների կոհորտան: Մենք պարտավոր ենք փոխանցել ավելին, քան ստացել ենք մեր հայրերից: Իսկ ստացողները պարտավոր են պաշտպանել ու բազմապատկել ինչ ստացել են ու նույն կերպ փոխանցել սերունդներին: Սրանում է մեր ուժը, մեր տևականությունը, մեր անմահությունը: Աշխարհը դաժան է: Այնտեղ տեղ չկա մարդասիրության, բարեգործության համար: Յուրաքանչյուր ժողովուրդ ինքն է իր երջանկության դարբինը: Եթե նրանք ծուլանում են իրենց մասին մտածել, ինչու՞ պետք է մենք մտածենք նրանց մասին: Օրինակ մի վերցրեք գոյերից1, որոնք ապրում են հայեցողականորեն, լավի հույսով: Մի սպասեք ողորմածությանը: Վերցրե’ք: Վերցնելը մեր խնդիրն է: Ստեղծեք ձեր հանրությունները և այդ հանրություններով հետ մղեք, դուրս մղեք ոչ հրեաներին: Հիշեցե’ք՝ բոլոր բարձր վճարվող, ազդեցիկ, շահութաբեր պաշտոնները մեր ազգային եկամուտն են: Հիշեցե’ք՝ մարդկային աճած ամեն ոչ հրեա կարող է զբաղեցնել այնպիսի տեղ, որ կպատկանի մեզանից յուրաքանչյուրին: Մենք հանրություն ենք ստեղծում նրա համար, որ գոյերը չխանգարեն մեզ՝ մեր ուզած ձևով ապրելու: Թող գոյերն էլ ստեղծեն իրենց հանրությունները, դժվար թե դա նրանց հաջողվի: Նրանք կգժտվեն ավելի շուտ, քան կհասցնեն որևէ բան անել, իսկ մենք կօգնենք նրանց... որ գժտվեն: Գոյերը անընդունակ են խորը դատել, վերլուծել և կատարել անհրաժեշտ ընդհանրացումներ: Նրանք բոլոր երևույթներն ընկալում են չափից դուրս մակերեսայնորեն, չափից դուրս որոշակի, փաստերը չեն տեսնում հերթականության կապի մեջ: Անընդունակ են ընդհանրացման, նրանց համար յուրաքանչյուր դեպքը լոկ դեպք է, ինչքան էլ հաճախ կրկնվի: Նրանք ապրում են խոզերի պես, մռութները խրած հողի մեջ՝ չկասկածելով, որ երկինք էլ կա:
1 - Գոյ - ոչ հրեաների արհամարհական անվանումը հրեաների կողմից.
- Նրանք ասում են՝ ,,ավելի լավ է քիչ, բայց՝ լավը,,:
- Մենք ասում ենք՝ ,,ավելի լավ է շատ և լավը,,:
- Նրանք ասում են՝ ,,ավելի լավ է լինել աղքատ, բայց առողջ, քան՝ հարուստ ու հիվանդ,,:
- Մենք ասում ենք՝ ,,ավելի լավ է լինել հարուստ և առողջ, քան՝ աղքատ և հիվանդ,,:
- Նրանք ասում են՝ ,,ամեն ինչ կամ ոչինչ,,:
- Մենք ասում ենք՝ ,,ավելի լավ է որևէ բան, քան՝ ոչինչ,,:
- Նրանք ասում են՝ ,,տալը նույնքան հաճելի է, որքան ստանալը,,:
- Մենք ասում ենք՝ ,,տալը գուցե և հաճելի է, բայց ստանալը նաև օգտակար է,,:
- Նրանք ասում են՝ ,,շարժվիր ըստ օրենքի, դա քո պարտքն է,,:
- Մենք ասում ենք՝ ,,շրջանցիր օրենքը և ես շնորհակալ կլինեմ,,:
- Նրանք ասում են՝ ,,հաղթանակ կամ մահ,,:
- Մենք ասում ենք՝ ,,հաղթանակ՝ ապրելու համար, և կյանք՝ հանուն հաղթանակի,,:
Եթե կյանք չկա, ու՞մ է պետք հաղթանակը, պարտության դառնությունը հարկավոր է տանել ու սպասել. ով համբերություն ունի, նա կհասնի ամեն ինչի...
Ամենը, ինչ ունեն նրանք այսօր, նրանց հասանելիք առավելագույնն է: Ամենը՝ ինչ ունենք մենք այսօր, լոկ միջոց է էլ ավելիին հասնելու: Այն ամենը, ինչ նրանք ունեն այսօր, դա մերն է, նրանց ժամանակավոր օգտագործման մեջ: Խլել նրանցից այն, ինչը խոստացված է մեզ աստծո կողմից՝ մեր խնդիրն է: Գոյերը համառ են, բայց բավականաչափ հաստատակամություն չունեն նպատակին հասնելու համար: Նրանք ծույլ են, դրա համար էլ շտապում են: Բոլոր խնդիրներն աշխատում են լուծել միանգամից: Հանուն մեծ հաղթանակի, նրանք զոհում են փոքրը: Սակայն, նման հաղթանակը կամ ընդհանրապես չի լինում, կամ հաղթելով՝ նրանք մնում են կոտրված տաշտակի առջև...
Գոյերը չեն կարողանում ոչ ղեկավարել, ոչ ենթարկվել. նրանք կենսաբանորեն գործ վիժեցնողներ են: Նախանձոտ են, նրանք ատում են իրենց իսկ եղբայրներին, երբ սրանք գորշ զանգվածից վեր են բարձրանում: Թույլ տվեք նրանց հոշոտելու՝ այդ վեր բարձրացողներին, և նրանք կանեն դա մեծ բավականությամբ: Հաշտարարի դեր վերցրեք ձեր վրա, հաշտարարի տեսք ընդունեք, պաշտպանեցեք այն «դժբախտներին», որոնց դեմ զինվել է ամբոխը: Բայց լոկ այնքանով, որ բարու և ճշմարտասերի համբավ վաստակեք: Մի փոքր զսպվածություն, և դուք կզբաղեցնեք հենց նոր հոշոտվածի տեղը: Երբ երկու գոյ կռվում են, շահում է հրեան... Բորբոքեցեք դրանց իրար դեմ, ստեղծեք և բորբոքեք նախանձն իրար նկատմամբ, բայց գործեք բարեկամության քողի տակ, նուրբ ու աննկատ: Գոյերն ապրել և իրենց առջև խնդիրներ դնել չգիտեն: Մենք նրանց առջև խաբուսիկ խնդիրներ ենք դնում, իսկ նրանք փորձում են լուծել: Գոյերը խնդրել չեն ուզում, համարելով, որ դա նվաստացնում է, այնինչ աղքատ են ու նվաստացած: Մենք ասում ենք՝ ,,ամեն նվաստացում բողոք է, եթե շահույթ է բերում,,: Հանուն նպատակի կարելի է նվաստանալ... նպատակը սրբագործում է միջոցները: Գոյերը հիմար են ու կոպիտ, դա նրանք համարում են ազնվություն և օրինավորություն: Շատ պայմանների հարմարվել ու վարքը չփոխելը... նրանք համարում են ,,ինքնուրույնություն, սկզբունքայնություն,,: Գոյերն այնքան հիմար ու կոպիտ են, որ նույնիսկ չեն կարողանում ստել: Իրենց հիմարությունն ու պարզունակությունը նրանք դարձյալ համարում են ազնվություն ու օրինավորություն, չնայած ի ծնե անպատիվ են ու ստախոս...
...Մշտապես հիշեցեք այն եզրագծերի մասին, որ սահմանել է իր համար գոյը: Նրա մտածողությունը քարացել է այդ սահմաններում: Նա ի վիճակի չէ այդ շրջանակից դուրս գալ:
...Ժողովուրդն առանց պատմության նույնն է, ինչ երեխան առանց ծնողների: Նա ամեն ինչ պետք է սկսի սկզբից և այդ խմորից կարելի է թխել ինչ որ անհրաժեշտ է: Այդ երեխային կարելի է ներկայացնել մեր աշխարհընկալումը, մեր մտածելակերպը: Զրկեք նրանց անցյալից, ազգային ոգուց: Բացահայտորեն մի քանդեք նրանց պատմական հուշարձանները, բայց և մի վերանորոգեք, թողեք որ ժամանակը քանդի դրանք, իսկ խուլիգաններն ու հնության սիրահարները քարը քարի վրա չեն թողնի: Այսպես կարելի է դիմազրկել ամբողջ ժողովուրդների: Սկզբում դրանք զրկվում են պատմությունից ու ավանդույթներից, ապա մենք դրանք ձևավորում ենք մեր ցանկացածով, մեզ ձեռնտու կերպով: Հեռանկարային ու ազդեցիկ գոյերին պահեք ձեր արթուն հսկողության տակ: Մի թողեք, որ նրանք միանան ու առանձնանան: Մի թույլ տվեք, որ դրանք անմիջական, ուղիղ կապերի մեջ մտնեն: Դրանք իրար հետ պետք է հաղորդակցվեն մեր միջոցով և մեզ հետ: Այս գործելակերպը մեզ միշտ քաջատեղյակ է պահում և դարձնում է ազդեցիկ: Մի թույլ տվեք, որ նրանք որևէ հարց քննարկեն առանց մեզ: Այնտեղ, ուր երկու գոյ կա, պետք է լինի գոնե մեկ հրեա, եղեք ամենուր և ամենատես: Եթե հնարավոր չէ շրջափակել և մեկուսացնել երիտասարդ ու հեռանկարային գոյին, ուրեմն նրան կարելի է դարձնել կառավարելի: Հրապուրեք նրան ձեր շրջապատի մեջ, նրանց շուրջը ստեղծեք հրեական խիտ օղակ, զրկեք նրանց իրենց շրջապատից, իրենց ծանոթներից: Պարտադրեք նրանց ամուսնանալու հրեա կանանց հետ և միայն դրանից հետո բացեք նրանց առջև փակ դռները: Մի վախեցեք, նրանց երեխաները միևնույնն է մերն են լինելու: Ում ցուլն էլ որ թռչի մեր կովի վրա, միևնույնն է, հորթը մերն է: Օգնելով նման գոյին, դուք ձեր լուման եք մուծում մեր հրեական համայնքի գործին: Այդուհետ նման գոյերի աշխատավարձը մեր ազգային եկամուտն է: Հանուն իրենց երեխաների նրանք կկորցնեն իրենց քաղաքացիական պարտքի զգացումը և համենայն դեպս, հակասեմիտ այլևս չեն լինի: Հրեա կնոջ հետ կենակցելը մեր միջոցներից մեկն է, որով տաղանդավոր գոյերին մենք ներ ենք առնում ազդեցության ու մեր շահերի ոլորտը: Ամուսնացեք գեղեցիկ և առողջ գոյ կանանց հետ, թող նրանք մեզ համար առողջ սերունդ ծնեն, թող բարեփոխեն մեր ցեղը: Այդպիսով յուրաքանչյուր հեռանկարային գոյին՝ հրեա ընկերուհի կամ ընկեր: Եթե ամեն մի գոյ տեղավորի մի հրեայի, մենք բոլորս էլ տեղավորված կլինենք: Եվ վերջին խորհուրդը. զգո’ն եղեք. - իսպանական ինկվիզիցիան և գերմանական ֆաշիզմը չպետք է կրկնվեն: Եվ դեռ օրորոցի մեջ խեղդեք մեր հասարակության հետ հակադրվելու ամեն մի փորձ: Հակահրեական հակումները ոչնչացրեք դեռ չծնված, ինչ տեսքով էլ որ դրանք հանդես գան: Ֆաշիզմը պատահական երևույթ չէ, այն առաջանում է այնտեղ, որտեղ մենք թերագնահատում ենք սեփական երկրի տերը լինելու տեղացիների ձգտումը: Ֆաշիզմը ենթագիտակցաբար հասունանում է բոլոր ժողովուրդների մեջ: Մեր բախտավորությունն է, որ տարբեր ժողովուրդների մոտ այն հասունանում է տարբեր արտաքինով: Փողով գնեցեք, ոչնչացրեք, մի թույլատրեք վերահրատարակել մեր դեմ և մեզ մերկացնող գրքերը, գողացեք աշխատությունները, որտեղ բացահայտվում է մեր տակտիկան և ստրատեգիան, որտեղ հրեան ներկայացվում է այլ լույսի տակ: Ժողովուրդները չպետք է հասկանան և իմանան հրեական ջարդերի ու հալածանքների փաստական պատճառները, այս հարցերի շուրջը նրանք պետք է հավատան միայն մեր մեկնաբանություններին: Հատուկ ուշադրություն դարձրեք ըմբոստներին, որոնք չեն ուզում գլուխ խոնարհել մեզ համար և գործում են ընդդեմ մեր քաղաքականությանն ու գործընթացին: Նման մարդկանցից վաղ թե ուշ ձևավորվում են հակասեմիտներ: Թույլ մի տվեք, որ փոքր հակասեմիտը դառնա մեծ ջարդարար: Թող նրանց կոկորդում մնա ազգային արժանապատվության իրենց գաղափարը: Ցանկացած պատրվակով, ցանկացած առիթով հեղինակազրկեք դրանց, մերկացրեք: Համախմբվեք նմանների դեմ, խփեք բոլոր հնարավոր միջոցներով, քանի դեռ մենակ են: Նրանք չեն կարող դիմանալ մեր համայնական հարձակմանը, թեկուզ հազար անգամ էլ ճիշտ լինեն: Նրանք մեղավոր են արդեն նրանով, որ խանգարում են մեզ: Նման համառների մասին հեղինակազրկող լուրեր տարածեք, կասկածելի համբավ ստեղծեք դրանց շուրջը: Վերջիվերջո դրանցից կսկսեն վախենալ նույնիսկ նրանք, որ շատ լավ գիտեն, լավ կարծիք են ունեցել և աջակցել են դրանց: Զրկեք դրանց կապերից ու հաղորդակցվելուց, նորմալ աշխատելու հնարավորությունից: Կասկածի տակ դրեք դրանց կատարած աշխատանքի նպատակահարմարությունը, զբաղեցրած պաշտոնի անհրաժեշտությունը: Մեկուսացրեք, ամբոխին գրգռեք դրանց դեմ, զրկեք հասարակության մեջ ներգրաված ազդեցիկ դերից, դրդեք զանազան տհաճ միջադեպերի: Նվաստացրեք, արհամարեք, պարգևի ու պատժի անարդարությամբ դժգոհեցրեք, և երբ սկսեն բողոքել, մեղադրեք չենթարկվելու, ենթակայության խախտման, անհաշտվողականության, բամբասանքի մեջ: Դիմեք հասարակությանն ու վարչական մարմիններին, քարշ տվեք դրանց կուսկոմիտե, միլիցիա և եթե հնարավոր է՝ դատարան: Եթե ըմբոստն երիտասարդ է ձեզանից, մեղադրեք նրան անպատկառության, եթե հասակակիցներ եք՝ եղբայրության և անպատճառ ինտերնացիոնալիզմի կանոնների խախտման մեջ: Այս միջոցների արդյունավետությունը ստուգված է բազմաթիվ սերունդների կողմից: Այսպես են վարվում նաև այսպես կոչված շահագործողները՝ ժողովուրդներին ենթակայության մեջ պահելու անհրաժեշտությունից դրդված: Գլխավորը մեղադրելն է, դրանից հետո նրանք թող արդարանան: Ով արդարանում է, նա արդեն կիսով չափ մեղավոր է: Եթե կարծում եք, որ հնարավոր է. նրանց վարքին քաղաքական աստառ տվեք, մատնություններ գրեք նրանց դեմ, անանուն նամակներ, մեղադրեք նրանց հակահասարակական արարքների և տնտեսական սաբոտաժի մեջ: Նրանց դրդեք հանդես գալ պետական իշխանությունների դեմ, ապա մերկացրեք ու ոչնչացրեք նույն իշխանությունների օգնությամբ: Հանգիստ կյանքի ու արտոնությունների իրավունք ստանում են միայն նրանք, ովքեր խոնարհաբար հետևում են մեզ, ընթանում մեզ հետ: Ով ցանկանում է գնալ իր անկախ ճանապարհով, նա պոտենցիալ վտանգ է և պետք է զրկվի ամեն տեսակի աջակցությունից և գոյության միջոցներից: Կամ մեր սահմանած կարգը, կամ՝ կատարյալ խառնաշփոթություն: Եթե որևէ տեղ ուզում են ապրել առանց մեզ, այնտեղ պետք է լինի քաոս: Հարկավոր է այնպես անել, որ խառնաշփոթը շարունակվի մինչև այն պահը, երբ վերջապես տանջահար եղած, հոգնած ու հուսահատված գոյերը խնդրեն իշխանությունը վերցնել մեր ձեռքը, իրենց համար հանգիստ կյանք ապահովել: Գոյերը պետք է աշխատեն մեր ղեկավարությամբ, օգուտ տան մեզ: Ով մեզ օգուտ չի տալիս, նա պիտի վռնդվի: Մեր շահերից դուրս հասարակական շահեր չկան: Ով մեզ հետ չէ, մեր դեմ է: ,,Ակն ընդ ական, ատամն ընդ ատամ,, - այսպես է սովորեցրել Մովսեսը, այսպես են ապրել մեր նախնիները, այսպես պիտի ապրենք մենք: Վրեժը սրբազան զգացում է, այն բնավորություն է դաստիարակում, հաստատում է մարդուն: Վանեցեք ձեզանից խոնարության և համակերպվելու զգացումը: Քրիստոնեական սրտացավության, ինքնանվաստացման, համակերպության և ինքնահրաժարական լոզունգները թողեք տխմար գոյերին, նրանք հենց դրան են արժանի: Գոյերի մեջ տարածեք, քարոզեք քրիստոնեական «առաքինություններ», իսկ ինքներդ դարձեք հոգով կարծր և անհաշտվողական: Թշնամու նկատմամբ եղեք անողոք: Եթե այսօր դուք ներեք նրանց ձեզ հասցրած փոքր վիրավորանքը, վաղը ավելի մեծ վիրավորանք կհասցնեն: Մի վարժվեք վիրավորանքները հանդուրժելուն և կոտրեցեք վիրավորելու ամեն մի ցանկություն այլոց մեջ: Թող գոյերը համոզեն իրար, որ մեզ հետ հարկավոր է լինել զգույշ, չափավոր և ճկուն; Թող նրանք զգուշորեն դիմակայեն մեր հարձակմանը, իսկ մենք պետք է գործենք համարձակ և արագ՝ ամեն անգամ գոյերին կանգնեցնելով կատարված փաստի առջև: Դրանից հետո նրանք երկար ու ապարդյուն բանակցություններ կվարեն, մեր գործելակերպի դեմ կամային որոշմամբ մի ինչ-որ գործ կկատարեն: Մինչև նրանք գլխի կընկնեն, մինչև փոխհամաձայնության կգան, մինչև կիրագործեն... մենք կիրականացնենք տասը ավելի կարևոր գործեր: Թող նրանց դիմադրությունը մեզ համար դրդիչ լինի, այլ՝ ոչ արգելք: Մեզ հարկավոր է այնքան դիմադրություն, որ խթանի մեր մարտական ոգին, զգոնությունը, ոչ՝ ավելին: Երբեք մի թույլացրեք ճնշումը: Ինչքան ուժեղ են դիմադրում գոյերը, այնքան ավելանում են մեր ծախսերը, ուրեմն նույնքան պիտի ավելանան մեր եկամուտները, պետք է գերազանցեն վաղվա հնարավոր վնասը ջարդերի ընթացքում, որոնք ժամանակ առ ժամանակ տեղի են ունենում յուրաքանչյուր երկրում: Մենք պետք է պատրաստ լինենք միշտ փախչելու գոյերի բարկությունից և ատելությունից, հեռանալու այն երկիրը, ուր մեզ կնդունեն՝ հուսալով մեր կապիտալի օգնությամբ աշխուժացնել իրենց տնտեսությունը: Երկրների, որպես բնակավայրերի պարբերաբար փոխումը, գոյության ավելի բարենպաստ պայմաններ ապահովելու ձգտմամբ, մեր ստրատեգիայի անքակտելի մասն է: Դրանում է ,,թափառական հրեայի,, հավերժական կերպարի խորհուրդը՝ անսպառ լավատեսի և հավերժական վտարանդու: Բայց պիտի հեռանանք մենք ոչ թե աղքատ ու հիվանդ, այլ՝ հարուստ և առողջ: Փողերն են մեր ոտքերը: Մենք մեր հանրության կենտրոնը տեղափոխում ենք այն կողմ, որ կողմ նախապես տեղաշարժել ենք մեր դրամը, կապիտալը: Նյութապես հագենալով սփյուռքի երկրներում, հավաքելով նրանցից մեզ հասանելիքը, մենք դարերի ընթացքում ժամանակ առ ժամանակ հավաքվում ենք մեր պապերի հողի վրա, որպեսզի ամրապնդենք մեր ոգին, մեր հավատը, նորից ճշտենք մեր խորհրդանիշները և հաստատենք միասնությունը: Մենք հավաքվում ենք, որ նորից սփռվենք: Եվ այսպես հավիտյանս հավիտենից»:
No comments:
Post a Comment