ՀԱՏՎԱԾ ՄԱՍՈՆՆԵՐԻ ՈՒ ՍԻՈՆԻԶՄԻ ՆՊԱՏԱԿՆԵՐԻՑ ՈՒ ՆԱԽԱՁԵՌՆՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻՑ

http://www.hayary.org/index.php?option=com_content&task=view&id=2300&Itemid=56

Գրել է ՀԱՄ

23-12-2011

Կասկած չկա սիոնիզմի ու մասոնականության հարաբերակցության մասին: Սատանայապաշտության ու սիոնիզմի միջեւ առկա կապի վկայությունն են խորհրդանիշերը, սատանայապաշտության ու սիոնիզմի միջեւ ընդհանուր ավանդույթներն ու սովորույթները: Բացի հավատամքից, գործողություններից ու սիմվոլներից, սատանայապաշտները մյուսներից տաբրեվող արտաքին ունեն եւ կարելի է հեշտությամբ նրանց տարբերել հասարակության մյուս անդամներից. օրինակ՝ տարօրինակ է նրանց մազերի կտրվածքի ձեւը: Նրանք մեծամասնությամբ ածելիով սափրում են իրենց հոնքերը կամ այն ձեւավորում դեպի վեր, շպարի գույնը հաճախ սեւ, մանուշակագույն ու ալ կարմիր երանգներով է, մարմնի մաշկի վրա դաջում են պատկերներ, այդ թվում՝ գանգ, սատանայական դեմքեր ու սիմվոլներ, նրանց հագուստները կաշվից են ու եղջերվենուց (զամշից) եւ մեծավ մասամբ սեւ ու կարմիր գույնի, եւ հագնում են երկարաճիտ  կաշվե կոշիկներ, որոնք հաճախ զարդարված են  մետաղներով: Տվյալ աղանդի հետ կապ ունեցող մարդիկ, ինչպիսին են մասոնները, օգտագործում են նաեւ վարքային որոշակի նշաններ ու սիմվոլներ՝ այդ աղանդի հետ իրենց զորակցությունը հայտնելու նպատակով: Այդ նշաններից մեկն է սատանայի ձեռքի նշանը (կամ իտալերենում Քրոնոթի), որը նշանակում է սատանայի իշխանություն: Այս համաշխարհային նշանը քաղաքագետների, անվանի մարդկանց եւ «հեւիմեթալ» խմբերի կողմից կիրառվում է սատանայական ուժերին հավատարմություն հայտնելու նպատակով  եւ տեսողական նշանը «սատանայի ողջույնի» իմաստով է:  Արդի սատանայապաշտությունը, միջազգային մասոնականությունն ու սիոնիզմը  Հետազոտողները սատանայապաշտության ի հայտ գալու հիմքում 5 գործոններ են նշում. հունական փիլիսոփայությունը, բողոքականությունը (կրոնական բարեփոխումը), սատանայի վերաբերյալ հրեական  իմացաբանությունը, ժամանակակից արեւմուտքում բարոյալքությունն ու նիհիլիստական փիլիսոփայական դպրոցների ի հայտ գալը, ռոմանս-օրյենտացիան (Romance-orientation)՝ որպես առասպելամետության կեղծ պատճեն իսլամական աշխարհում ու արեւելյան ծիսակարգերում՝ հերոսի գոյության պահանջարկից բխող վակուումին ի պատասխան: Սրանք արեւմտյան մշակույթում առկա 5 գործոններն են, որոնք հող են պատրաստել տվյալ մշակույթը կրող երկրներում սատանայապաշտության ծագման ու տարածման համար: «Հեւիմեթալ» խմբերի կողմից կիրառվում է սատանայական ուժերին հավատարմություն հայտնելու նպատակով  եւ տեսողական նշանը «սատանայի ողջույնի» իմաստով է:  Մի կողմից միջազգային սիոնիզմն ապավինելով իր մեծ կապիտալիստներին եւ ծախսելով խոշոր գումարներ, նախաձեռնում է նման հոսանքների ստեղծումը եւ շարունակ միտումնավոր փորձում, որպեսզի հրեական ծիսակարգերում առկա սիմվոլներն ու ծեսերը տարածի այդ աղանդներում, որպեսզի նրանց վերահսկման շղթան իր ձեռքում պահելուց բացի, շարունակ իրենից սահմռկեցուցիչ ու պատկառազդու կերպար ստեղծի համաշխարհային մտածողության մեջ: Իհարկե, սիոնիստների վարքագիծը, որը վերածվել է հրեական հասարակության սրտում յուրահատուկ ու ներդաշնակ կորիզի, ոչ միշտ է եղել ողջ հրեաների կողմից ընդունված եւ դրա արմատները հասնում են հարստության ու ուժի համաշխարհային կենտրոններ: Զոր օրինակ, հոսանքներից մեկը, որը հրեաների կողմից քաղաքական ֆորմատով է վերարտադրվել, մասոնական հոսանքն է: Թեպետ մասոնականության սկզբնական ձեւը մի արհեստակցական ու տեխնիկական գաղտնի կազմակերպություն էր ճարտարապետների շրջանակներում, սակայն հետագայում այն շահագործվեց սիոնիստական շրջանակներին հարող կապիտալիստների ու գաղտնի ուժերի կողմից եւ վերածվեց մի քաղաքական ու մշակութային հոսանքի, որն իրեն աջակցող ու հովանավորող նյութապաշտ ու բռնատիրական շրջանակների շահերին համապատասխան, տարածվեց աշխարհով մեկ:  Քանի որ կասկած չկա սիոնիզմի ու մասոնականության հարաբերակցության մասին, սատանայապաշտության ու սիոնիզմի միջեւ առկա կապի վկայությունն են խորհրդանիշերը, սատանայապաշտության ու սիոնիզմի միջեւ ընդհանուր ավանդույթներն ու սովորույթները: Զոր օրինակ, տվյալ հոսանքների կարեւոր ու գլխավոր ընդհանրությունը, դա հավատուրացությունն (աթեիզմն) ու կրոնական հավատքի դեմ պայքարն է: Այլ ընդհանրություններից կարելի է մատնանշել գաղտնի ու ցանցային աշխատանքները, երկու կազմավորումներում ուժեղ սանթրալիզմը, կազմակերպությունից դուրս եկած անհատների նկատմամբ վճռական վերաբերմունքը եւ նրանց ֆիզիկապես վերացնելը, խմբային միջոցառումների ժամանակ անհատների կողմից սեռական բնույթի ծեսերն ու ոչ նորմալ ու ոչ բնականոն վարքի դրսեւորումը:  Սատանիզմի ու հրեականության ընդհանրությունները  Հրեական կրոնական ու հավատամքի մասին տեքստերում  հորինված ծեսերից ոմանք հիմնական գործոն են համարվել սատանայապաշտության փիլիսոփայության ու մշակույթի ապականված դավանանքի ստեղծման համար: Սատանայապաշտության ձեւավորման հարցում հրեական ու սիոնիստների ծիսակարգի դերակատարության առումով ուշագրավ են հետեւյալ մի քանի կետերը. 1. Հրեական ու եբրայական ուսմունքի համաձայն, սատանան ոչ թե չար էակ է, այլ մի ծառայող հրեշտակ՝ մարդկանց փորձելու համար: (Հրեականության դրական տեսակետը սատանայի նկատմամբ) 2. Հրեաների Սուրբ Գրքի մի հատվածի հայտնության մեջ եւս մատնանշվել է սատանայապաշտների սուրբ թվին՝ 666-ին եւ այն բնութագրվել որպես գազանի թիվ, որը պետք է հաշվվի: Սատանան ոչ թե չար էակ է, այլ մի ծառայող հրեշտակ՝ մարդկանց փորձելու համար: 3. Կամա-ակամա հրեական տեքստը համարվում է աղբյուր նաեւ քրիստոնյաների համար եւ հրեաների առանձնահատուկ հայացքը սատանայի նկատմամբ մեծ ազդեցություն է ունեցել քրիստոնեության վրա:  4. Սատանայական ավետարանում եբրայերեն բառերի առկայությունը՝ անգլերենի ու հունարենի հետ համատեղ: 5. Եբրայերեն բառերի դաջումը սատանայապաշտների որոշ սիմվոլներում, ինչպիսին են՝ եբրայերեն բառերը սատանայապաշտության եկեղեցու հոգեւորականի հատուկ գավազանի վրա: 6. Հմայքի ու կախարդանքի ուսմունքի տարածումը համատեղ ե'ւ հրեականության ե'ւ սատանայապաշտության մեջ:  7. Սատանայապաշտության եկեղեցու եւ մասոնական օթյակների ավանդույթներում ու ծեսերում ընդհանրություններ, այդ թվում՝ սատանայի ողջույնը (քրոնոթի), տարօրինակ դիմակների օգտագործումը ծեսերի կատարման ժամանակ եւ այլն:  8. Բազում ընդհանրություններ հրեական ծիսակարգի սուֆիզմի դավանանքի (կաբալա) եւ սատանայապաշտության միջեւ, օրինակ՝ երկու ուղղություններում էլ սեռական ծեսերը, պենտագրամ սիմվոլը, որն օգտագործվել է որպես գործիք կաբալիստ կախարդների համար եւ սատանայապաշտության մեջ համարվում է սուրբ խորհրդանիշ: 9. Սատանայապաշտների ու հրեական դավանանքի միջեւ ընդհանուր սիմվոլներից նաեւ կարելի է նշել այծը եւ սիոնիստական վարչակարգի պաշտոնական սիմվոլի, այսինքն՝ դրոշի, կիրառումը այս աթեիստական հոսանքի կողմից:  Սիոնիստների հետքը հեռուստաալիքների շահագործման ոլորտում  Դեպի կրոնական երկրներ մշակութային ներխուժման ընդլայնման նպատակով իրականացրած իր աշխատանքներում, համաշխարհային սիոնիզմը շահագործման է հանձնում նոր հեռուստաալիքներ:  Այդ ալիքներից մեկն իր գործունեությունն սկսեց ոմն Արամո անունով մի ռուսազգի գործչի տնօրինությամբ եւ զանազան հնարքներ կիրառելով, փորձում է լսարան գրավել, հատկապես երիտասարդների մոտ: Հեռուստատեսային ոլորտի ակտիվիստները գտնում են, որ անվան կիրառումն այս նոր ալիքների համար մի տեսակ քաղաքական չարաճճիություն էր եւ հեռուստաալիքի իգական սեռի հաղորդավարները եթերի ժամանակ գռեհիկ արտաքինով, որը չի համապատասխանում ցանկացած երկրի դավանանքների անաղարտ մշակույթին, հայտնվում են տեսախցիկի առջեւ, քննադատում կրոնական երկրների աղջիկների առաքինությունը եւ նրանց ուղղորդում դեպի մերկանալն ու երգեցողությունը: Նմանատիպ նորահիմն հեռուստաալիքները, կառուցելով աշխարհի նորագույն առաջատար ստուդիոներ՝ մինչ օրս բոլորի համար անհայտ ռեսուրսներից հայթայթված գումարներով, կարողացել են տեխնիկական ինքնատիպ հնրավաորությունների կիրառմամբ լիովին տարբեր տեսք ստանալ եւ բարձրացնել տեսողական գրավչությունը հեռուստադիտողի համար: Այն ինչ ամենից շատ է մտահոգում, հատկապես ողջ աշխարհում կրոնական անաղարտ հոսանքներին ու խմբերին, այն է, որ հեռուստաալիքների բազմազան ու բազմաքանակ լինելով հանդերձ, նման ալիքների աշխատանքն, անկասկած, նախատեսվել է ժողովրդի համար մշակութային ու զվարճանքի ծառայություններից վեր նպատակներով եւ, համաձայն հեռուստատեսային ոլորտի աշխատողների, դրանց գործունեությունը մշակութային ներխուժման այլ տեսակ է համարվում՝ մարդկանց թիրախ դարձնելով, որպեսզի օրինակ վերցնեն այդ ալիքներից: Այս ալիքների գլխավոր նպատակն է երիտասարդների տգիտությունը կրոնական ու քաղաքական հարցերում: Նրանք ցանկանում են, որ գրավիչ, բայց եւ անբովանդակ ծրագրերով երիտասարդներին հեռու պահել քաղաքական հարցերից ու իրենց կրոնական ինքնությունից: Այս ալիքների կանխամտածված ու ոչ մաքուր նպատակները, որոնք են՝ անաղարտ ու տեղական ավանդույթներին թիկունք դարձնելը, ընտանիքներից շատերի համար բացահայտվել է հենց սկզբից եւ մարդիկ ջնջելով այդ ալիքներն իրենց հեռուստաալիքների ցանկից, այդ ալիքների ծրագրերը համարել են ընտանիքի հիմքը քանդող բնույթի ծրագրեր:  Լրատվամիջոցների նկատմամբ իշխանությունը սիոնիզմի կողմից 1896 թ. Պրահայում կայացած համաժողովի ժամանակ հրեա ռաբբի Ռաշուրնը հայտարարեց. «Երբ ոսկու հարցով իշխանությունը մեր առաջին ուժն է համարվում՝ աշխարհին իշխելու միջոցով, մեր երկրորդ գործիքը պետք է լինի համաշխարհային մամուլի նկատմամբ իշխանությունը»:  Եւ սա նույն այն խոսքն էր, որ 30 տարի անց Շվեյցարիայի Բալ քաղաքում կայացած  համաշխարհային սիոնիզմի համաշխարհային հասարակության անդրանիկ համաժողովի ժամանակ հնչեց Թեոդոր Հերցելի կողմից: Նա ասաց. «Մեզ այն ժամանակ կհաջողվի հիմնադրել Իսրայելի պետությունը, երբ համաշխարհային հայտարարության միջոցներն ու աշխարհի մամուլն ունենանք մեր իշխանության ներքո»: Եւ Հերցելի այս հայտարարությունը եւս կատարումն է այն հանձնարարականի դրույթների, որը նշվել է «Հրեական արարողակարգեր (պրատակոլներ)» վերտառությամբ գրքում: Գրքի 12-րդ բաժնում նշվել է. «Հարկավոր է, որ աշխարհի մամուլը մեր ազդեցության ոլորտում լինի, ինչպես նաեւ հարկավոր է, որ մեր թշնամիները ելք չունենան դեպի համաշխարհային մամուլ, որպեսզի չկարողանան արտահայտեն իրենց կարծիքն ու տեսակետները եւ հարկավոր է, որ հակառակորդների օրաթերթերն ու մամուլը, ցանկացած ազգությունում ու ցեղախմբում, մեր կողմից հավանության արժանանան, որպեսզի հարմար ժամանակներում հնարավորություն ունենանք հեղաշրջում ու խռովք ու խուճապ առաջացնենք»: Նույն բաժնում, որը համարվել է գաղտնի ու անվտանգության բնույթի հրահանգներ, նշվում է. «Հարկավոր է, որ ամենուր սփռված հրեաներն ունենան տեղեկատվական բանկ եւ ցանկացած անհատի անհաջող անցյալի տվյալները, որպեսզի եթե որոշ անձանց նկատմամբ թշնամանքով տրամադրվեն, թերթերում հրապարակեն այդ տեղեկությունները եւ իրենց թշնամիներին ստիպեն, որ լռեն»: Նույն բաժնում նշված է. «Համաշխարհային մամուլը սեփական իշխանության տակ ունենալու օգտակարությունն այն է, որ աշխարհի իրական դեպքերի լուրերն ամենից առաջ ստանալու են հրեաները եւ մենք կկարողանանք մեզ հետաքրքրող դեպքերը հաստատել, իսկ մեզ հակառակ իրադարձությունները պահել մեր հսկողության տակ»: Ուստի սիոնիստների առջեւ առաջխաղացման ու ազդեցության ուղիները բացվելուց ի վեր, սկսվեց հրեաների կողմից աշխատանք՝ աշխարհի լրատվական գործակալությունների, աղբյուրների ու մամուլի վրա իշխանություն տարածելու ուղղությամբ եւ Եւրոպայում, Ռուսաստանում, Ասիայում ու Ամերիկայում սիոնիզմի դրածոներն սկսեցին ակտիվանալ: Հստակ էին նրանց նպատակները. հրեա ազգին տրվի մարդկային, մշակութային, ազնվազարմ ու հնամենի կերպար: Նրանց համար արծարծվի եւ հրապարակվի Ավետյաց երկիր վերադառնալու իրավունքը, նրանց գոյությունը համարվի տեխնիկական ու տնտեսական ոլորտների զարգացման ու առաջադիմության ու առաջընթացի պատճառ, անդուր, զազրելի, աթոռապաշտ ու բռնատեր կերպար ստեղծվի արաբների համար եւ, ի վերջո, հրեաները ներկայացվեն որպես իրավասու կողմ: Հրեաների ջանքերը 20-րդ դարի առաջինից չորրորդ տասնամյակներում զգալի ազդեցություն չթողեց մարդկանց կարծիքի ու տեսակետների վրա եւ ազգերը շարունակեցին հոռետեսորեն վերաբերվել հրեա ազգի նկատմամբ եւ մշտապես աչքի առաջ ունենալ նրանց հանցագործությունը: Սակայն երկրորդ համաշխարհային պատերազմի բռնկման եւ Հիտլերի կողմից հրեաների կոտորածի հետ մեկտեղ, հրեա ազգի համար ծանր խնդիրների առկայությամբ հանդերձ, առիթներ եւս ստեղծվեցին սիոնիստական քարոզչության համար եւ հրեաների ներկայությունը մամուլի ոլորտում, նրանց ներկայությունը զանազան երկրներում ու տարբեր վայրերում՝ նացիստական Գերմանիայի դեմ պատերազմող երկրների համագործակցությամբ ու համաձայնեցված կարգով, հարմար առիթ ընձեռեց հրեա ազգի թեման արծարծելու համար: Այդ ժամանակաշրջանում հայտարարչական ու մամուլի միջոցներն ամենուր ողողված էին պատերազմի ու հրեաներին դեպի ողջակիզման վառարաններ քշելու, նացիստների բանտերում նրանց գերեվարության ու հավաքական կախաղան հանելու սարսափելի տեսարանների տխուր պատկերներով, որոնք տպագրվեցին թերթերի էջերում եւ եւրոպական ու ամերիկյան հոծ հասարակությունը տեղեկացվեց նրանց դժվարությունների ու ողբերգությունների մասին, եւ այսպես մի տեսակ դրական ու զգայական զգացմունքներ առաջացան հրեաների նկատմամբ: Սիոնիստական թաքուն ու բացահայտ ձեռքերը նաեւ բազում պատմություններ գրի առան՝ «հոլոքոստի ողբերգության» կամ Հիտլերի ժամանակաշրջանի սրտաճմլիկ ողբերգությունների մասին եւ ստեղծեցին միջազգային հիմնադրամներ տարբեր պետություններից ու հարուստներից մարդասիրական օգնություններ գանձելու նպատակով, որպեսզի մի կողմից գումարներ հայթայթեն իրենց նպատակների իրագործման համար, մյուս կողմից մարդկային հասարակության զգացմունքները գրավեն դեպի հրեաներ եւ հող պատրաստեն՝ նրանց Պաղեստին գաղթելու, թափառական կյանքի դժվարություններից ձերբազատվելու եւ, ի վերջո, անկախ պետության կազմավորման համար: Ուստի Հիտլերի կողմից հրեաների վրա հարձակումը, թեպետ բազում վնասներ պատճառեց նրանց, սակայն միաժամանակ կարեւոր արդյունքներ եւս ունեցավ հրեաների համար եւ հանգեցրեց նրանց նկատմամբ եւրոպացիների ու ամերիկացիների ուշադրությանը: 1950-ականներից սկսած հետեւյալ փոփոխությունները գրանցվեցին մարդկային հասարակության մոտ. հրեաների նկատմամբ խղճահարության ձեւավորումը՝ ատելության ու հակակրանքի փոխարեն: Պաղեստինում հրեաների բնակեցման ընդունումը՝ որպես Ավետյաց երկիր եւ օրինական իրավունք:  Հրեաների հետ համագործակցության ոգու, իսկ պաղեստինցիների նկատմամբ՝ անտարբերության եւ արաբների նկատմամբ՝ ատելության զգացողության ստեղծում... Որն, իրականում, հրեաների նկատմամբ այս դրական զգացմունքները սիոնիստական ցանցի նկատմամբ եւրոպական ու ամերիկյան գաղութատերերի ուշադրության վերջնական արդյունքն էին՝ որպես մի լծակ նրանց նպատակների իրագործման համար: Քանի որ՝ «Այն թերությունը, որը կարժանանա սուլթանի հավանությանը, արվեստ է համարվում»:  Հրեական գաղտնի կազմակերպությունները  1. Մասոնական կազմակերպությունը  Ինչպես նշվեց, հրեաներն աշխատում էին կուլիսներում եւ նրանց հսկողության տակ էին բոլոր քաղաքական քայլերը: Այս կազմակերպությունը եւս իր աշխատանքներն սկսեց՝ ճարտարապետական տեխնիկաները պահպանելով որպես գաղտնիք: Ապա կապիտալիստների մեծ ազդեցությունից հետո, 1717 թ. այն պաշտոնապես քաղաքական երանգ ստացավ եւ սա լավ առիթ էր այն կապիտալիստների համար, ովքեր կարողացել էին լավագույնս ներթափանցել այդ կազմակերպություն, որպեսզի փոփոխեն դրա էությունը:  Այդ ազդեցիկ կապիտալիստները ոչ այլ ոք էին, քան այն հրեաները, ովքեր տարիներ արտարժույթի փոխանակմամբ ու առեւտրով հարստություն էին դիզել: Հետզհետե հրեաներն այս կազմակերպությունը բաժանեցին առանձին հանձնախմբերի, որոնք քաղաքագետների, գիտնականների, արվեստագետների, առեւտրականների... ներգրավման հարցում աշխատեն ողջ աշխարհում, որպեսզի այդպիսով կարողանան ամրագրել իրենց ուժն ու ազդեցությունը աշխարհի պետությունների պետականության կառույցի վրա:  Երկար տարիներ գաղտնի գործունեությունից հետո, հրեաները կարողացան նույն այս կազմակերպության կարողություններին ապավինելով, վերածվել համաշխարհային քաղաքականությունում սարսափազդու ու պատկառելի կերպարի եւ ազդեցիկ դառնալ: Այնպես, որ 1897 թ. այդ կազմակերպության քաղաքականության իրականացնողները բոլոր հրեա ներդրողների ու մտավորականների հետ միասին Եւրոպայում կազմակերպեցին Բալի համաժողովը, որպեսզի բարձրաձայնեն իրենց գաղտնի քաղաքական ուժի մասին: Այս ուղղությունը՝ «սիոնիզմ» անվան տակ արտաքուստ հիմնադրվում էր հրեաների բնակեցման եւ նրանց հայրենիքով ապահովելու նպատակով, սակայն հրեա կապիտալիստների վերջնական նպատակն իրականում այլ էր: Սիոնիզմը նույն այն թաքուն ուժի բացահայտ դրսեւորումն էր, որը տարիներ շարունակ աշխատել էր տիրանալ աշխարհը եւ իշխել դրան: Այս գաղտնի ուժը նրանց համար այնքան վստահություն ներշնչող էր, որ Բալի համաժողովում համարձակորեն հայտարարեցին. «Մինչ հարյուր տարի ողջ աշխարհը լինելու է մեր իշխանության տակ եւ այդ նպատակին հասնելու համար պետք է օգտագործել ցանկացած միջոց»: Թեպետ սիոնիզմն սկզբում թիրախ էր դարձրել Պաղեստինը, սակայն նրանց վերջնական ցանկությունը ո'չ Պաղեստինն էր ո'չ էլ նույնիսկ Իրաքը, այլեւ՝ առավել վեր ու անհագուրդ նպատակ՝ ողջ աշխարհը... Այո, սիոնիստները ծրագրավորում ու աշխատում են նույն այս ռազմավարությամբ, որի վկայությունն է Բելֆորյան (1917 թ.) հայտարարության բովանդակությունը: Այդ հայտարարությունում Անգլիայի այդ ժամանակվա արտգործնախարարը Ռոչիլդ անունով մի հրեա կապիտալիստի խոստանում է հրեական պետության կազմավորումը Պաղեստինում (որն այն ժամանակ Օսմանյան կայսրության մաս էր կազմում)... Սիոնիզմը, որի գլխավոր հենակետն այսօր ԱՄՆ-ում է, իր համաշխարհային իշխանության իրականացման գրավականն է համարում այլ ուղղությունների գաղափարների վերահսկումը, խեղաթյուրումն ու ձեւափոխումը, որպեսզի ով ինչ-որ կարգախոսով հանդես գա, այն չհակասի սիոնիզմի ընչասիրական գաղափարներին: Կապիտալիստների քայլերից մեկը, դա քրիստոնեության ուսմունքի վերաձեւակերպումն էր սիոնիզմի գաղափարների մեջ: ԱՄՆ-ում քրիստոնեական առանձին խմբերում հրեաների Հին Կտակարանային աստվածների ու հրեական սիոնիզմի մշակույթի ներթափանցումն այսօր ձեւավորել է սիոնիստ քրիստոնյա խմբեր, որոնք լիովին հավատում են սիոնիզմի ուսմունքին եւ հզոր ուժ ունեն ԱՄՆ-ի իշխանական ու կուսակցական շրջանակներում: Սիոնիզմը՝ որպես խռովարարության ուղղություն Պատմության էջերում չեք գտնի հրեա փոքրամասնությունից ավելի նացիոնալիստ խումբ: Այս խումբը Քրիստոսի հայտնության ժամանակ չընդունեց Նրա ավետած հավատամքը եւ շարունակ իրենց գերադասել է, այդ պատճառով էլ նրանց մոտ առաջացել է ծայրահեղ իշխանասիրությունը: Եւ եթե իշխանության հասնելու նախադրյալներից մեկն ընդհարումն ու հակառակ կողմում հայտնվելը լինի, իր ժամանակակից ուժերի դեմ ընտրել է(علم بغاوت)  խռովարարության եղանակը, հավակնելով, որ ողջ աշխարհում վերահաստատվելու է Դավթի կայսրությունն ու հրեական իշխանությունը:  Ինչպես գիտենք, 17-րդ դարը վերածննդի կամ եւրոպական հասարակության հեղափոխությունների ու հեղաշրջման դարաշրջանն էր: Այդ ժամանակաշրջանի սկսվելուն զուգահեռ, մահացան որոշակի գաղափարներ եւ ծնվեցին նոր գաղափարներ՝ նոր ռազմավարությամբ: Այդ ժամանակ հրեաները ճշգրիտ հաշվարկված ու կանոնավոր ծրագրով հող պատրաստեցին կրոնական խնդիրները դատապարտելու եւ դրա դեմ պայքարելու համար եւ հումանիզմի կարգերի իրականացմամբ բոլոր հարցերում քանդեցին կրոնական կապանքները, այդ թվում եւ տնտեսության բնագավառում: Տնտեսության ոլորտի կրոնական շրջանակների քանդումը հանգեցրեց նրան, որ այն վերածվեց մի սանձարձակ տնտեսության, որի նպատակն է առավել շատ հարստության կուտակումը, եւ սա հենց հրեաների ուզածն էր... Հրեա խռովարար փոքրամասնությունն այս հնարքով կարողացավ համաշխարհային տնտեսության բոլոր սուբյեկտներին ուղղուրդել դեպի առավելագույն հարստության ձեռքբերում, քանի որ համաձայն հումանիզմի սին ուղղության սկզբունքների, մարդու երջանկությունը սահմանվում է առավելագույն հարստության ձեռքբերմամբ եւ առավելագույն հաճույքին ու բարօրությանը հասնելով, եւ ժամանակակից քաղաքակիրթ մարդը ծնվել է կապկի սերնդից, որպեսզի ինչ-որ ժամանակ խրախճանքով ապրի, ապա մահանա...Եւ շատ գեղեցիկ հեռանկար պատկերեց, ըստ որի, գիտության առաջադիմությամբ այլեւս չենք աշխատելու, չենք հիվանդանալու, եւ կգա մի օր, երբ այլեւս չենք մահանալու... Արեւմուտքի սանձարձակ նոր տնտեսությունը հրեա կապիտալիստների համար այնքան հաճելի էր, որ արագ դրան հարմարվեցին եւ հարստության դիզման մրցույթում առաջ անցան իրենց մրցակիցներից: Հրեա ազնվական գերդաստանները, թեպետ այդ ժամանակահատվածում ազդեցիկ էին քաղաքականության մեջ, սակայն նրանք համաշխարհային քաղաքականության հարթակում ավելի մեծ իշխանության ծարավ էին: Իշխանության հասնելու համար, փողն ազդեցիկ ու հարմար միջոց էր, սակայն նրանք ավելի հարմար գտան, որպեսզի բացահայտ կերպով մուտք չգործեն քաղաքականության ասպարեզ, քանի որ իրենցից գրանցվել էր չար ու գորշ կերպար եւ ազգերի մոտ եւս ժողովրդականություն չէին վայելում: Այսպիսով գաղտնի ու կուլիսներում քաղաքական ուժի ընտրությունը նրանց համար ավելի լավ էր, քանի որ չէր դրդելու որեւէ զգայունություն եւ մարդիկ եւս չէին տեղեկանալու նրանց չարագուշակ նպատակների մասին: Ուստի, ապավինելով իրենց նյութական հնարավորություններին՝ պետություններում ներթափանցելու համար, նախաձեռնեցին գաղտնի կազմակերպությունների ձեւավորումը եւ... Սիոնիստների տրամադրության տակ գտնվող գործիքներից են՝  1. Երաժշտությունը Սիոնիզմը միջազգային բնույթ ստանալու եւ այլ մշակույթները քանդելու ու խեղաթյուրելու նպատակով, ապավինել է այլ միջոցի, որն է երաժշտությունը: Երաժշտությունը հզոր գործիքներից է, որը զանազան հասարակություններում, հատկապես երիտասարդների մոտ ավելի մեծ տարածում ունի: Իրականում այս դարը դարձել է համաշխարհային երաժշտության դարաշրջան:  Մարդկանց մեծ մասն ավելի շատ հակված են գնելու համաշխարհային երաժշտության ալբոմները, քան՝ ներքին արտադրանքն ու ալբոմները: Սրա պատճառը եւս բխում է աշխարհում մշակութային իմպերիալիզմին տիրող գաղափարախոսությունից: Այս աշխարհում իշխանատենչ երկրներից արտադրանքի ու մոդայի անցումն սպառող երկրներ հանգեցնում է պահանջարկի ու առաջարկի հատուկ ձեւաչափերի տարածմանը, որոնք միմիայն իշխանատենչ երկրների հակաարժեքներն են գովազդում: Այս ռազմավարությունում մարտահրավեր է նետվում երկրների ազգային ու տեղական մշակույթին ու այն արտադրանքին, որն արտադրվում է այդ հիմքով եւ հաճախ եւս իշխանատենչ երկրների մշակույթն է, որ փոխարինում է այլ երկրների ազգային մշակույթները:  Երաժշտության առանձին ոճերը, որոնք ներկա դրությամբ մեծավ մասամբ հասարակություններում հայտնի են՝ որպես համաշխարհայնացված ոճեր, հետեւյալն են՝ ռափ, մեթալ, ռոք եւ այլն: Այս ոճերը հաճախ ծնվել են՝ որպես բողոք իշխանատենչ երկրներին տիրող քաոսին: Սակայն, ի վերջո, իշխանության ու ուժի տերերն իրենց հսկողության տակ վերցնելով այդ ոճերի աստղերին, տվյալ երաժշտությունները դարձրին միջոց՝ իրենց իշխանատենչ նպատակների համար: Երաժշտության նոր ոճերը, որոնք տարածվել են ղեկավարվելով միջազգային սիոնիզմի կողմից եւ երկրների ազգային ինքնությունը քանդելու նպատակով,  ինչպես նաեւ ծառայում սատանայապաշտության, բարոյալքության ու կախվածության տարածմանն, իրականում բոլորը սիոնիստների հնարածներից են:  Վերջերս սիոնիստ կապիտալիստ «Ռոբերտ Մերդոխը» ցանկացել է գնել արաբական աշխարհում երաժշտական ամենահայտնի ալիքը՝ «Ռոթանան»: Հարկ է նշել, որ Ռոթանա ընկերությունը, որն սկզբում միայն մի երաժշտական ալիք էր, այժմ բացել է նաեւ 5 վավերագրական եւ այլ տեսաֆիլմերի ալիք, եւ թեպետ ընդամենը երկու տարի է անցնում նրա գործունեության սկզբից, սակայն համարվում է արաբական աշխարհում ամենաշատ հեռուստադիտողն ու ամենաշատ արտադրանքն ունեցող ալիքներից մեկը: 2. Ռադիո Սիոնիզմի հոսանքն աշխարհի որոշ երկրներում հիմնադրել է հրեական ռադիոալիքներ: Օրինակ երկու հրեական ռադիոներ ունեն Բրազիլիայում՝ եբրայերեն ու բրազիլերեն լեզուներով, իսկ Օրոգվայում աշխատում է մեկ հրեական ռադիո:  Իսրայելում ռադիո Իսրայելը՝ «Սիոնի ձայնը», տարբեր լեզուներով եթեր է հեռարձակվում եւ արդարացված ծածկույթով ուղղորդում աշխարհի հրեաներին: Այս ամենից բացի, սիոնիստներն իրենց իշխանության տակ ունեն նաեւ ԱՄՆ-ի կարեւորագույն ռադիոկայանը՝ «Ամերիկայի ձայնը»: Հրեա Ռոբերտ Գոլդմանը, որը ղեկավարում է այդ ռադիոյի լուրերի բաժինը, ԱՄՆ-ի հրեաների միության տնօրենների խորհրդի անդամ է: 3. Համացանց Ինչպես գիտենք, համացանցի ուղեղը գտնվում է ԱՄՆ-ում, որն անվճար տրամադրել է ողջ աշխարհի բնակչությանը: Քանի որ այն հասանելի է բոլորի համար, ներկա ժամանակաշրջանում հնարավոր է դարձնում, որպեսզի ստեղծելով բլոգներ եւ կայքեր, մուտք գործել քաղաքական ու գաղափարախոսական կապերի ոլորտ, որպեսզի իրականացնի իր տերերի կազմակերպված նպատակները: Հատկանշական է, որ հայտնի որոնողական համակարգերից շատերը, այդ թվում՝ yahoo-ն, google-ը, միջազգային սիոնիզմի տրամադրության ու հսկողության տակ են:  Սիոնիստներն այս ոլորտ են ներգրավել ամենահմուտ ծրագրավորողներին ու համակարգչային խաղեր պատրաստողներին, ինչպես նաեւ գնել  են ամենահայտնի ու ամենաարդյունավետ որոնող համակարգերը: Օրինակ, եթե դուք աշխարհի ցանկացած կետից էլեկտրոնային նամակ ուղարկեք ձեր ընկերոջը, այդ նամակն առաջին հերթին գնում է ԱՄՆ-ի Ջորջիա, ապա վերադառնում եւ ձեր ընկերն այն ստանում է: Եւ սա անվտանգության առումով վտանգավոր է թվում: Թեեւ ԱՄՆ-ում այլեւս ոչ մեկի համար դա գաղտնիք չէ, որ վերահսկվում են իրենց ողջ էլեկտրոնային նամակները, փոստային փաթեթներն ու հեռախոսազրույցները:  4. Կինո Այսօր կարելի է նկատել կրքամոլության, նյութապաշտության եւ բռնության հետքը նաեւ ընտանեկան տեսաֆիլմերում, նույնիսկ՝ հատուկ երեխաների համար նախատեսված ստեղծագործություններում: Իրականում միջազգային սիոնիզմը կինոյի բնագավառում տարածելով հակաարժեքները, անբարոյականությունը, բռնությունն ու նյութապաշտությունը, փորձում է աշխարհի բնակչությանն առաջնորդել դեպի տգիտություն ու առօրեականություն, եւ բոլոր այս տարբերակներում միայն մտածում է սեփական տնտեսական ու քաղաքական շահերի մասին:  Միջազգային սիոնիզմի ռազմավարությունը չի սահմանափակվում միմիայն սիոնիզմի ու Իսրայելի կերպարի արդարացի դրսեւորելու ուղղությամբ, այլեւ ներառում է նաեւ այն ֆիլմերը, որոնք ծառայում են կրոնական ինքնության ոչնչացմանն ու մարդկանց կյանքում կրոնի գործոնի թուլացմանը: Հիմնականում մշակութային մարտահրավերների այն մասը, որոնց հետ առնչվում ենք աշխարհում, վերցված են այս արդյունաբերությունից ու արվեստի տեսակից, որի արդյունքն էլ անգիտակցաբար հոգեբանական պատերազմն է, որն իրականանում է սիոնիստական նպատակների ուղղությամբ: Եւ սա փաստ է:  Իրականում ԱՄՆ-ի կինոյի շուրջ 90 տոկոսը, կամ նույն ինքը Հոլիվուդը, հրեական-սիոնիստական է: Հոլիվուդի կինոարտադրության մեջ փնտրտուքով կարելի է այսպիսի կարեւոր եզրահանգում կատարել, որ ԱՄՆ-ում կինոարդյունաբերության տերերը, այսինքն՝ հրեաները, մի կողմից փորձում են ավելի շատ տարածել բարոյալքությունն ու անբարոյականությունը, իսկ մյուս կողմից՝ մարդկության աչքին որպես ահաբեկիչներ ներկայացնել ազատատենչներին, եւ այն ինչ առավել կարեւոր է՝ ցուցադրել սիմվոլներ ու խորհրդանիշեր հալածյալ ու թափառական հրեաներից, ովքեր միմիայն մարդկության փրկության մասին են մտածում: Այդ խորհրդանիշերը կարելի է հեշտությամբ գտնել հոլիվուդյան ֆիլմերում եւ նույնիսկ Դիսնեյ ընկերության անիմացիոն տեսանյութերում: Հայտնի անիմացիոն ֆիլմերից է «Դամբոն՝ թռչող փիղը», որտեղ Դամբոյի մայրը գլխին ունի հրեական թասակ, ինչպես նաեւ Դամբոն կրկեսում ծածանում է Իսրայելի դրոշը: Ընդհանուր առմամբ, մեկուսի ու թափառական կերպարներ, որոնց նեղում են մյուսները եւ հենց դա էլ նրանց մեկուսացած է դարձնում, մինչեւ որ իրենց հանդեպ չարությամբ տրամադրվածների ճիրաններից փրկվելու համար իրենք են քայլեր նախաձեռնում: Այս բոլորը հրեաների ուսմունքներից են եւ կարելի է այն փնտրել հայտնի անիմացիոն ֆիլմերի կերպարներում, որոնցից են՝ «Անճոռնի ճուտիկը», «Միկիմաուսը», «Թոմ ու Ջերին», «Բախտավոր Լուքը» եւ շատ ուրիշներ: 5. Մամուլը ԱՄՆ-ում «Թայմ», «Նյու Յորք Թայմզ», «Վաշինգտոն փոստ», «Միացյալ Նահանգների լուրերը» եւ շատ այլ թերթեր գտնվում են սիոնիստների իշխանության տակ: Նույնիսկ սիոնիստները ներթափանցել են նաեւ որոշ գիտամասնագիտական թերթեր եւ դրանք շահագործում իրենց շահերին համապատասխան: Այդ թերթերից է «Նաշնալ Ջեոգրաֆիկը», որն աշխարհագրության ոլորտում եւս հայտնի պարբերական է: Սիոնիստներն իրականում անցյալից սկսած ազդեցություն են ունեցել այս թերթում եւ նույնիսկ աշխարհի մի քարտեզում Պաղեստինի անվան փոխարեն քարտեզի ու աղյուսակների վրա գրված էր Իսրայել: Մեծ Բրիտանիայում «Թայմզ», «Սանդի Թայմզ», «Սան», «Աշխարհի լուրեր» եւ «Սիթի Մագզին» նշանավոր ու հայտնի թերթերն ու պարբերականները տնօրինվում են Ավստրալիայի քաղաքացի հրեա միլիոնատեր «Ռոբերտ Մերդոխի» կողմից: Մեծ Բրիտանիայում Մերդոխի քարոզչական աշխատանքները չեն սահմանափակվում միայն այդ երկրով, այլ նա նաեւ սեփականատերն է Կանադայում, ԱՄՆ-ում եւ Ավստրալիայում մի քանի այլ թերթերի ու պարբերականների: Ռոբերտ Մերդոխի դերի կարեւորության հարցում միայն դրանով բավարարվենք, որ Մեծ Բրիտանիայում նրան տրվել է լրատվամիջոցի հսկա մականունը: Իհարկե, սիոնիստներն իրենց իշխանությունն են ամրագրել նաեւ մի քանի այլ բրիտանական թերթերի ու ամսագրերի հարցում, որոնցից կարելի է մատնանշել մի քանիսը. «Դեյլի էքսպրես», «Դեյլի հրադ», «Դեյլի մեյլ», «Աբզրորգ», «Էկոնոմիստ», «Նյուզ քրոնիքըլ» եւ այլն: Օրինակ «Սան» պարբերականը, որի սեփականատերն է Ռոբերտ Մերդոխը, սեռական թեմաներով համարձակ պարբերական է, որը շաբաթական ավելի քան 73 միլիոն օրինակ տպաքանակով է հրատարակվում, կամ «Աշխարհի լուրերը», որը անբարո թերթ է եւ ամեն շաբաթ տպագրվում է շուրջ 4 միլիոն տպաքանակով: Ընդհանուր առմամբ, այս թերթերն ու պարբերականները ոչ միայն զբաղվում են անբարոյականության տարածմամբ՝ Իսրայելի ու սիոնիզմի գոյության հիմնավորումներով, այլեւ քայլեր են նախաձեռնում այլ կրոններին հարվածելու ճանապարհին, որը կարելի է հստակորեն նկատել տեքստերում, գովազդային նյութերում, ծաղրանկարներում եւ այլն:  Ֆրանսիայում հրեա Ռոբերտ Հերսանն իր տրամադրության տակ ունի մի հրատարակչական հիմնարկ, որտեղ տպագրվում են կարեւոր թերթեր, ինչպիսիք են՝ «Ֆիգարոն», «Լոկոթիդինը», «Աբզրորը», «Ֆրանս սուարը»: Ֆրանսիայի հայտնի այլ թերթերից, որոնք լիովին հրեական են, կարելի է մատնանշել՝ «Թոֆոկաիեն», «Նոր գրասենյակների ամսագիրը», որոնք տպագրվում են հրեաների համաշխարհային կոնգրեսի հսկողության ներքո: «Էքսպրես» պարբերականը, որը ֆրանսական մյուս հայտնի թերթերից է, գտնվում է սիոնիստների ազդեցության ներքո եւ նրա սեփականատերը եւս Մեծ Բրիտանիայի քաղաքացի հրեա Գոլդսմիթն է: Ինչպես նաեւ «Իսրայելն ու մարդկությունը» պարբերականը, որը տպագրվում է Ֆրանսիայի հրեաների կողմից, տնօրինվում է նրանց մեծ ռաբբի Բեն Մուզիքի կողմից:  Գերմանիայում Շպինգեր կազմակերպությունը, որը շուրջ 30 տոկոս թերթերն իր տրամադրության տակ ունի, սիոնիստների հսկողության տակ է: Ցանկացած լրագրող, ով աշխատանքի է ընդունվում այս հիմնարկում, պարտավոր է հարգել 14 սկզբունք, որոնցից 2-րդ սկզբունքը հետեւյալն է. հրեաների ու գերմանացիների միջեւ հաշտություն ու համերաշխություն, Իսրայելի պետության պաշտպանություն: «Բիլ Զայնգոնգ» անունով մի ուրիշ թերթ, 5.5 միլիոն օրինակով, եւ մեծ տպաքանակներով շուրջ 8  այլ թերթեր Գերմանիայում սիոնիստների ձեռքում են: Ռուսաստանում եւս մեծ տպաքանակով օրաթերթեր, ինչպիսիք են՝ «Նեզավիսիմայան» ու «Սիվոդնյան», պատկանում են Ռուսաստանի հրեաներին:  Հնդկաստանում եւս, թեկուզ քիչ թվով հրեաներ են բնակվում, սակայն երկրի թերթերից շատերում ներթափանցել են: Օրինակ, «Հենդու» թերթը համարվում է սիոնիզմի հովանավորներից: Ինչպես նաեւ աշխարհի այլ երկրներում շատ ուրիշ թերթեր:  6. Հեռուստաալիքներ Սիոնիզմն իր նպատակներն իրականացնելու նպատակով, որեւէ տարբերակ չի անտեսի, լինի դա քաղաքական, թե տնտեսական, մշակութային, թե կրթական: Կան տարբերակներ, ինչպես՝ տարբեր ուղղություններին աջակցելը, օրինակ՝ մարքսիզմին, դարվինիզմին, Ֆրեյդիզմին եւ այլն: Դրանք իրականացվել են սիոնիստների սեփականությունը հանդիսացող եւ նրանց վերահսկմամբ աշխատող հեռարձակող միջոցների գործունեության շնորհիվ:  Հեռուստատեսությունը՝ որպես շատ կարեւոր եթեր հեռարձակող միջոց, որը հասանելի է ողջ աշխարհին, օժտված է աշխարհի բնակչության հանրային մտայնության վրա ներգործող դիրքով եւ քանի որ կարեւոր արբանյակային ալիքներից շատերը սիոնիստների տրամադրության կամ հսկողության տակ են գտնվում, նրանք եւս այս խնդիրն ըստ արժանվույն օգտագործում են եւ այդ ճանապարհին չեն զլանում որեւէ աշխատանքում, սկսած ազգերի կրոնական սրբությունները քանդելուց ու դրանց վիրավորելուց մինչ՝ կրթական, մշակութային եւ այլ խեղաթյուրումներ: ԱՄՆ-ում, որն ունի աշխարհի ամենաշատ թվով հեռուստաալիքները, սիոնիստները գրեթե լիարժեք վերահսկում են «Ֆաքս Նյուզը», C.B.S-ը, N.B.C-ն, A.B.C-ն: Բոլոր լրատվամիջոցներն իրենց լուրերն ու լրատվական հաղորդումները վերցնում են վերոնշյալ լրատվական ալիքներից:  Օրինակ՝  A.B.C հայտնի ալիքը լիովին աշխատում է սիոնիստների նպատակների ուղղությամբ: Այդ ալիքի նախագահը Լեոնարդ Ջոնսոնը, գլխավոր տնօրենը Մարտին Ռուբինշտեյնը եւ գլխավոր տնօրենի տեղակալն Էֆրամ Ռաշտայնն են: Եւ, իհարկե, այս ալիքի հարյուրավոր այլ լրագրող, օպերատոր, հաղորդավար եւ տեխնիկական պատասխանատու աշխատողները եւս սիոնիստներ են:  C.B.S հեռուստաալիքը եւս սիոնիստների ենթակայությամբ է աշխատում: Նախագահ Վիլյամ Բիլին, գլխավոր տնօրեն Ռիչարդ Սալանետը, մյուս հարյուրավոր աշխատողները տեխնիկական ու վարչական բաժիններում, բոլորը սիոնիզմի աջակից հրեաներ են: Ինչպես նաեւ R.C.A հեռուստաալիքը, որը N.B.C մեծ ընկերության մասնաճյուղն է, սիոնիստներին է ենթակա: Այդ ալիքի նախագահ Ալֆրեդ Սիլվերը հրեա է, ինչպես նաեւ գլխավոր տնօրենը Հերբութ Սիքուսերն է եւ ներառում է հարյուրավոր սիոնիստ հրեա աշխատակիցներ այլ բաժիններում:  Մեծ Բրիտանիայում եւս Գրանադա ընկերությունը, որը հեռուստատեսային ծրագրեր պատրաստող մեծ ընկերություն է, իր ծրագրերը պատրաստում է «Սիրնի I.T.V Բարենշտայն» հայտնի ընկերության վերահսկողությամբ, որի սեփականատերը հրեա Լորդ Լը Գրիդն է: Մի այլ ընկերության սեփականատեր, որին բրիտանացիները նրան անվանում են կարճահասակ հրեա, իր եղբոր Լորդ Վոլֆունտի հետ միասին իրականում Մեծ Բրիտանիայի հեռուստատեսության առեւտրային ծրագրերի արդյունաբերության կայսրերն են համարվում:  Հատկանշական է, որ սիոնիստների իշխանությունը բացի ԱՄՆ-ից ու Մեծ Բրիտանիայից, տարածվել է նաեւ այլ լրատվական ալիքների վրա, հատկապես՝ Եւրոպայում, ինչպիսիք են՝ Ֆրանսիան, Գերմանիան, Ռուսաստանը, Իտալիան եւ այլ երկրներ: Ֆրանսիայում հրեա Ռոբերտ Հերսանն այդ երկրի առաջին ալիքի՝ T. F. I -ի, կարեւոր բաժնետերերից մեկն է, իսկ Գերմանիայում եւս մտածելու տեղիք է տալիս սիոնիստների իշխանությունը լրատվամիջոցների ոլորտում: Իրականում այս բոլոր հանգամանքները հնարավոր չէին դառնա, եթե չօգտագործվեին հեռարձակման միջոցները, որոնք սիոնիզմի իշխանության տակ են հայտնվել: Աշխարհի մեծագույն լրատվամիջոցների (այդ թվում՝ Ռոյթերզ, Ասոշեյթդպրես, Յունայթդպրես գործակալությունները, ինչպես նաեւ հեղինակավոր գործակալություններ ու թերթեր՝ Նյու Յորք Թայմզը, Վաշինգտոն Փոստը, Հաֆասը, Թայմզը, Դեյլի Էքսպրեսը, Սայմըն Շուստըրը, ալիքներից՝C.B.S, N.B.C, A.B.C, կամ շատ թերթեր, ինչպիսին են՝ Սանը, Թայմը, Դեյլի Նյուզը եւ հարյուրավոր այլ անուններ) սիոնիզմի լոբբիից կախվածությունը կազմակերպվել է հենց այս նախագծի շրջանակներում: